Αν ο Πορτογάλος έβλεπε το παιχνίδι της ΑΕΛ με τον Ολυμπιακό ως θεατής, θα απορούσε με τον “ερυθρόλευκο” προπονητή. Μπορεί στη Θεσσαλονίκη να του βγήκε το 4-4-2 στα τελευταία λεπτά, ωστόσο κανένα παιχνίδι δεν είναι το ίδιο με το προηγούμενο.
Οπως αποδείχθηκε, ήταν λάθος να παρατάξει τον Ολυμπιακό με δύο επιθετικούς, χωρίς καθαρό οργανωτή και χωρίς κάποιον διεισδυτικό στα άκρα. Ο Σεμπά είναι πολύτιμος στο 4-2-3-1, αλλά στο 4-4-2 δεν μπορεί να έχει την ίδια προσφορά. Δεν είναι παίκτης που θα δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα και θα μοιράσει ασίστ. Ο Ελιουνούσι είναι τέτοιος ποδοσφαιριστής, ωστόσο μόνο ένας δεν μπορεί να τα καταφέρει.
Το έργο των ακραίων έγινε ακόμα πιο δύσκολο, καθώς δεν υπήρχε και ο ποδοσφαιριστής που θα μοίραζε το παιχνίδι. Οταν κουράστηκε ο Καμπιάσο, χάθηκε και εντελώς η δημιουργία, με αποτέλεσμα το έργο των γηπεδούχων να γίνει πιο εύκολο.
Ολα αυτά θα μπορούσε να τα είχε διορθώσει στο ημίχρονο ο Μπέντο, όμως συνέχισε στο ίδιο λανθασμένο πλάνο και τελικά το “πλήρωσε” με την πρώτη του ήττα. “Σπατάλησε” τις αλλαγές του χωρίς να μετατρέψει το σύστημα του, όπως έκανε πριν λίγες μέρες στο Καυτανζόγλειο. Δεν ανακάτεψε καθόλου την τράπουλα και παρέμεινε προβλέψιμος.
ΥΓ. Οπως φάνηκε σε αυτή την αγωνιστική δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια για τους “μεγάλους”, οι οποίοι θα πρέπει να βρουν ισορροπία μεταξύ πρωταθλήματος και ευρωπαϊκών ματς. Το ροτέισον είναι απαραίτητο, αλλά όχι τα πειράματα…