Ο Ατρόμητος στα δύο πρώτα παιχνίδια του έμοιαζε υπνωτισμένος. “Soft” όπως είπαν πολλοί. Οι απαιτήσεις ενός αγώνα κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης είναι τέτοιες που δε νοείται οι κυανόλευκοι να μην είναι “Hard”. Έπρεπε λοιπόν να φτιαχτεί η κατάλληλη ψυχολογία για ένα ματς στο οποίο και οι δύο ομάδες έπαιζαν με την πλάτη στον τοίχο τόσο νωρίς στο πρωτάθλημα.
Η διοίκηση Σπανού προχώρησε σε αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, αλλά δεν βρέθηκε άμεσα ο αντικαταστάτης του Τραϊανού Δέλλα, συνεπώς κινήθηκε στην πεπατημένη του Γιώργου Κορακάκη. Ενός ανθρώπου ο οποίος είναι μέλος της οικογένειας της ομάδας του Περιστερίου εδώ και πολλά χρόνια και γνωρίζει άριστα την ιδιοσυγκρασία της, οπότε δούλεψε πολύ στον τομέα της ψυχολογίας.
Έπρεπε όμως να αλλάξει και κάποια πράγματα στην ομάδα με σκοπό να βγάλει στο γήπεδο μαχητικότητα και εγωισμό. Τί έκανε λοιπόν ο Κορακάκης ως προς τον καταρτισμό της εντεκάδας και τί έπραξε κατά τη διάρκεια του αγώνα; Κινήσεις τις οποίες θα καταγράψουμε παρακάτω με σκοπό να γίνει αντιληπτό το πως έφτασε η ομάδα σε απόδοση όμοια με του πρόσφατου ένδοξου παρελθόντος της ομάδας.
1.) Επανέφερε στο αρχικό σχήμα τον Σωκράτη Φυτανίδη ο οποίος ήτα εκ των κορυφαίων της αναμέτρησης και σχεδόν αλάνθαστος παίζοντας πλάι στον διόσκουρό του Νίκο Λαζαρίδη. Ίσως ήταν ανέτοιμος στα προηγούμενα ματς, αλλά το ρεπορτάζ τον ήθελε έτοιμο μία εβδομάδα πριν την αναμέτρηση με τον Παναιτωλικό.
2.) Εμπιστεύθηκε ξανά τον Πολ Κεϊτά, ο οποίος ναι μεν είναι επιρρεπής στο λάθος, αλλά έδωσε και πάλι ύψος και δύναμη στην μεσαία γραμμή, ενώ παράλληλα απελευθέρωσε τον Ούμπιντες σε ρόλο κλασικού. Το δίδυμο Μπάγκα Ούμπιντες έχανε σε ύψος και δύναμη, και ο Ατρόμηρος έχανε δημιουργία και εκτέλεση από τον Ούμπιντες. Αποτέλεσμα φυσικά το εκπληκτικό γκολ του “Ούμπι” που άγγιζε και πάλι περιοχή.
Στο ματς με τον Παναιτωλικό Μάκος και Μάρκος Πάουλο δέσποζαν στο κέντρο και στις μονομαχίες. Στο ματς με τον Αστέρα επικές ήταν οι μονομαχίες Κεϊτά-Ιγκλέσιας που απορρόφαγαν τους “κραδασμούς” που δεν αντέχει ο Ούμπιντες.
3.) Ο Τόνσο έπαιξε “10” αντί του Γροντή και μολονότι ακόμη δεν έχει δείξει αυτά που μπορεί, εντούτοις μπήκε στις μονομαχίες, έκλεψε μπάλες και ήταν περισσότερο ενεργός στο ματς από όσο ήταν σε θέση έξω αριστερά.
4.) Πολύ πάθος έβγαλε κι ο Στόιτσεφ που πιστώνεται και την ασίστ στο γκολ του Ούμπιντες. Ένας ακόμα παίκτης που προερχόταν από τραυματισμό αλλά ήρθε από εκτός αποστολής στο αρχικό σχήμα και φωναξε “παρών”.
5.) Για το τέλος αφήσαμε τον Κατράνη. Ο 18χρονος αριστερός μπακ έβγαλε ίσως το περισσότερο πάθος από όλους, κέρδισε μονομαχίες, έβαλε τα πόδια του στη φωτιά, έβγαλε σωστές σέντρες στα ανεβάσματά του και έπαιξε στα κόκκινα σε όσο διάστημα αγωνίστηκε.
Είναι πολύ σημαντικό ένας προπονητής να ξέρει τί θα πάρει από κάποιον παίκτη του. Και ο Κατράνης τα τελευταία χρόνια έχει δουλέψει στην Κ20 με τον Κορακάκη. Είναι κοινό μυστικό στο Περιστέρι η πολύ καλή δουλειά που κάνει στην ομάδα Κ20 ο πρώην άσος της ομάδας.
Συνεπώς μπορεί η συμμετοχή του μικρού στο αρχικό σχήμα να αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς, όχι όμως για τον ίδιο. Στις 28 Ιουλίου είχα γράψει ένα blog για τον Κατράνη και το potential του γράφοντας χαρακτηριστικά ότι θα διεκδικήσει 10-15 ματς από τον Μπίτολο την φετινή σεζόν. Δεν ξέρω μήπως αυτά γίνουν περισσότερα…
Αυτά λοιπόν έκανε ο Γιώργος Κορακάκης στο πρώτο ημίχρονο και παρουσίασε έναν μαχητή Ατρόμητο που μπήκε στα αποδυτήρια με το υπέρ του 1-0 και παρά το γεγονός ότι προς το τέλος των πρώτων 45’ ο Αστέρας είχε πάρει τον έλεγχο. Σάμπως ο Ατρόμητος δεν είχε τον έλεγχο με τον Παναιτωλικό για πάνω από μια ώρα παιχνιδιού;
Τι έκανε όμως ο Γιώργος Κορακάκης στο δεύτερο ημίχρονο; Ο Ατρόμητος μπήκε υπνωτισμένος ξανά μετά την ανάπαυλα με αποτέλεσμα ο Αστέρα να απειλήσει τρεις φορές σε πέντε λεπτά με την ευκαιρία του Μάσα να είναι από αυτές που λέμε πως δε χάνονται. Οι άμεσες αντιδράσεις του Κορακάκη από τον πάγκο έφεραν το ματς και πάλι στην ισορροπία. Με σωστή διαχείριση ως το τέλος ήρθε τελικά μια νίκη αγχωτική αλλά που έφτιαξε και πάλι την ψυχολογία στους κόλπους της ομάδας.
1.) Πολύ νωρίς έβγαλε από το ματς τον νεαρό Βασιλείου που έτρεξε πολύ αλλά το ματς αυτό επέτασσε διαφορετικό στιλ ποδοσφαίρου. Έβαλε μέσα τον Μπάγκα στο πλάι του Κεϊτα, έστειλε τον Ούμπιντες έξω δεξιά και αμέσως επήλθε και πάλι ισορροπία στο παιχνίδι. Ο Λευκορώσος με καθαρό μυαλό κράτησε μπάλα, ηρέμησε το παιχνίδι του Ατρόμητου και ο Αστέρας δεν απείλησε ξανά.
2.) Δεύτερη κίνηση και αυτή σχετικά νωρίς η αλλαγή του Παπαδόπουλου στη θέση του Λεταλέκ. Ο Κορακάκης ήθελε πίεση ψηλά για να μην ξεκινούν εύκολες επιθέσεις από τα μετόπισθεν από Κουρμπέλη και Ιγκλέσιας που είχε οπισθοχωρήσει και γι’ αυτό το λόγο. Ο Λεταλέκ είχε κουραστεί. Ο «Παπ» έβγαλε τη γνωστή του ενέργεια, έβγαλε πάθος, μάρκαρε σαν πρώτος αμυνόμενος και σε μια κόντρα κέρδισε και την αποβολή του Ιγκλέσιας με δεύτερη κίτρινη κάρτα.
Την Τρίτη του κίνηση την φύλαξε ο Κορακάκης αν και ήθελε να ρίξει τον Ντιγκινί στο ματς για να χτυπήσει στην κόντρα μιας και είχαν δημιουργηθεί αρκετοί κενοί χώροι από το ανέβασμα του Αστέρα. Την κράτησε όμως και του βγήκε σε καλό. Γιατί αφενός ο Ντιγκινί δεν είναι στο 100% της ετοιμότητάς του για να μπει σε ένα τέτοιο ματς και αφετέρου ο Κατράνης έπαθε κράμπες και έπρεπε να αντικατασταθεί από τον Μπίτολο.
Όλα αυτά συνιστούν πολλές μικρές ποδοσφαιρικές λεπτομέρειες που κρίνουν το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Μικρές συγκυρίες ήθελαν να βγουν όλα αυτά στο χορτάρι και να δικαιωθεί ο Κορακάκης εκ του αποτελέσματος. Δεν σημαίνουν όλα αυτά ότι οι αντιλήψεις του Δέλλα δεν ήταν σωστές. Απλά δεν του βγήκαν στα δύο πρώτα ματς.
Φυσικά κανείς δε μπορεί να προβλέψει τις άπειρες συγκυρίες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Η θέληση των παικτών να αγωνιστούν είναι ίσως η μοναδική «σταθερά» που μπορεί να κρίνει μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Και οι 14 που έπαιξαν κόντρα στον Αστέρα «ήθελαν»…