Η ΑΕΚ κόντρα στον Ηρακλή δε δικαιούταν τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που πήρε. Τον βαθμό της ισοπαλίας. Παρά το γεγονός ότι στο βίντεο με την ανάλυση παιχνιδιού του αντιπάλου, ο Κετσπάγια είχε προϊδεάσει τους παίκτες για τη μαζική άμυνα του Ηρακλή, οι “κιτρινόμαυροι” κατάφεραν ελάχιστες φορές να βρουν τρόπο για να τη διασπάσουν. Ακόμα όμως και σ’ αυτές έλειπε είτε η τελική πάσα είτε το σωστό τελείωμα. Υπάρχει εξήγηση και είναι ξεκάθαρο πλέον ότι χωρίς τον Πέτρο Μάνταλο στην ενδεκάδα η Ένωση χάνει ένα τεράστιο μέρος από τη δύναμή της στο οργανωτικό κομμάτι. Ο Έλληνας διεθνής έχει την ικανότητα να γυρίζει προς την άμυνα για να πάρει τη μπάλα και να κάνει παιχνίδι από το άξονα. Να την κουβαλήσει όσο πρέπει και είτε να μοιράσει στα πλάγια, είτε να δώσει την τελική πάσα. Να οργανώσει δηλαδή το παιχνίδι ανάλογα με τον τρόπο άμυνας του αντιπάλου. Ο Μπακασέτας, ο οποίος ανέλαβε αυτό το ρόλο στο ματς με τον γηραίο έχει εντελώς διαφορετικό στυλ παιχνιδιού. Ναι μεν έχει την ικανότητα να παίξει πίσω από τον επθετικό, αλλά θέλει κενούς χώρους για να δημιουργήσει προβλήματα στον αντίπαλο. Μόνο κενούς χώρους όμως δεν βρήκε.
Η ΑΕΚ έχασε τα πρώτα 45 λεπτά δίχως να δημιουργήσει μια ουσιαστική ευκαιρία για γκολ. Ακόμα και γι’ αυτό υπάρχει εξήγηση. Το ανέβασμα των δύο μπακ στην αντίπαλη περιοχή, “έστελνε” τους Βάργκας και Πατίτο στον άξονα δίπλα στον Μπακασέτα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλοί παίκτες σε μικρό χώρο. Κανονικά ο τελευταίος θα έπρεπε να κάνει κίνηση μέσα στην περιοχή ώστε και να υπάρχει ένας ακόμα παίκτης δίπλα στον (κακό αγωνιστικά) Πέκχαρτ, αλλά και συγχρόνως να αυξάνεται ο χώρος δράσης των δύο ακραίων. Αυτό δε γινόταν, ο Ηρακλής αμυνόταν σωστά κι έτσι ήταν απολύτως λογικό να μη βγαίνουν οι φάσεις για την ΑΕΚ. Ακόμα όμως κι όσες φορές η μπάλα έφτασε στον χώρο δράσης του σέντερ φορ, ο Πέκχαρτ αποδείχθηκε κατώτερος του αναμενομένου και δεν εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία που του έδωσε ο Κετσπάγια.
Στο β’ ημίχρονο οι αλλαγές του Γεωργιανού προπονητή βελτίωσαν αισθητά την απόδοση της ομάδας. Γι’ αυτό άλλωστε το 20λεπτο μέχρι το 65ο λεπτό ήταν ό, τι καλύτερο είχε να επιδείξει η Ένωση στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Και πάλι όμως έλειπε η τελική πάσα. Οι “κιτρινόμαυροι” έφταναν πιο εύκολα μέχρι την περιοχή, αλλά από εκεί και πέρα τίποτα το ουσιώδες.
Επίσης όπως αποδείχθηκε απ’ τη ροή του αγώνα, η αλλαγή συστήματος σε 4-3-3 δεν βοήθησε επιθετικά την ΑΕΚ. Αντίθετα την αποδιοργάνωσε σε ένα χρονικό σημείο που πίεζε για το πολυπόθητο γκολ. Ο Μπακασέτας και ο Χριστοδουλόπουλος (οι οποίοι κινούνταν μπροστά από τον Γιόχανσον) απομακρύνθηκαν από την περιοχή και ο Πατίτο (κινητικός μεν, τακτικά πολύ κακός δε) με τον Πλατέλλα και τον Αραβίδη δεν μπόρεσαν διασπάσουν την μαζική άμυνα. Αποτέλεσμα να μη δημιουργηθεί ούτε μια πραγματική ευκαιρία για γκολ.
Εν κατακλείδι, εκτός απ’ την τεράστια ευκαιρία που χάθηκε για την ΑΕΚ ώστε να πάει πρώτη και με διαφορά τριών βαθμών στο Φάληρο, αποδείχθηκε ότι ούτε αντί – Μάνταλος υπάρχει στο ρόστερ, ούτε αντί – Αλμέιδα κι αυτό θα πρέπει να προβληματίσει ενόψει της συνέχειας…