Ντέρμπι για δεκαπέντε λεπτά, δεν είναι ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός έκανε σκόνη και θρύψαλλα τον ανανεωμένο Παναθηναϊκό, όντας τόσο καλύτερος που ούτε και οι ίδιοι οι παίκτες του Σφαιρόπουλου λογικά δεν θα περίμεναν. Ματς που δεν αντέχει σε κριτική στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά σηκώνει αρκετή κουβέντα.
Αν αστοχήσεις, ξαναπροσπάθησε
Πόντοι δεύτερης ευκαιρίας, πάει να πει σκοράρισμα από επιθετικά ριμπάουντ, 28-5 ο Ολυμπιακός. Δεν είναι αστροφυσική για να ορίσει κανείς τη χαοτική διαφορά στα ριμπάουντ ως Νο.1 παράγοντα που έκρινε το ντέρμπι. Το πράγμα είχε φανεί από το ματς με τη Ζαλγκίρις για τον Παναθηναϊκό, που υπέφερε όταν ένας εκ των Γκιστ – Σινγκλτον έβγαιναν στην περιφέρεια μετά τις αλλαγές. Το πράγμα βελτιωνόταν με παρόντα τον Μπουρούση, αλλά με τον Ρίβερς ως undersized “3” και τους γκαρντ να μην μπορούν ννα βοηθήσουν, οι Μιλουτίνοφ – Μπερτς – Πρίντεζης μάζεψαν 11 επιθετικά ριμπάουντ. “Είναι περίεργο που δεν βάζουμε το κορμί μας στο ριμπάουντ, ειδικά τα γκαρντ μας”, είπε ο Πεδουλάκης, “σημάδι επιθυμίας τα 20 επιθετικά ριμπάουντ”, σημείωσε ο Σφαιρόπουλος.
Ο παράγοντας Μιλουτίνοφ
Στην καλύτερη του εμφάνιση με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ο Σέρβος ήταν ο καταλύτης στο 14-1 με το οποίο ο Ολυμπιακός μετέτρεψε το 36-31 σε 50-32 σε 04:45. Χρησιμοποίησε το κορμί του, πήρε επιθετικά ριμπάουντ, έκοψε σουτ και απορρόφησε την άρον – άρον επιστροφή του Μπουρούση. Δεν είναι τυχαίο ότι μέτρησε +21 στην στατιστική κατηγορία +/-, χειρότερος μόνο σε σχέση με τον Σπανούλη (+22).
Τιμωρία στο ανοιχτό γήπεδο
Με τον Μάικ Τζέιμς νοκ άουτ και το ριμπάουντ άγνωστη λέξη, ο Παναθηναϊκός υποχρεώθηκε σε 5v5 παιχνίδι. Δεν είναι νέο ότι εκεί δυσκολεύεται: όποιος είδε τα πρώτα τρία παιχνίδια με ΠΑΟΚ, Προμηθέα και Ζάλγκριις το έβλεπε πολύ εύκολα, πως οι πράσινοι δεν είχαν ξεκάθαρους ρόλους και κατέληγαν σχεδόν φυγόπονα στο σουτ τριών πόντων. Στην πλειοψηφία των 26:33 που ο Μπουρούσης δεν ήταν στο παρκέ, ο Ολυμπιακός όχι μόνο έβγαζε σχετικα εύκολα τις άμυνες, αλλά τιμωρούσε σε κάθε ευκαιρία τις επιλογές που έφερναν κακό αμυντικό transition. Oi 19 πόντοι των ερυθρόλευκων από αντίπαλα λάθη δεν λένε όλη την αλήθεια αν δεν συνδυαστούν με τους 17 στον αιφνιδιασμό.
Ο ντεφορμέ Καλάθης και η τρύπα στο “1”
Ούτε εδώ υπάρχει έκπληξη: ο Νικ δεν είναι καλά και αυτό φαίνεται από την αρχή των επίσημων αγώνων. Χρεώθηκε με δύο γρήγορα φάουλ, επέστρεψε άμεσα γιατί το σχήμα με τον Παππά στο “1” δεν δούλευε. Παρότι έπιασε τον συνηθισμένο αριθμό του σε ασίστ (5), συνέχισε με άλλο ένα κακό παιχνίδι εκτελεστικά (3/22 τρίποντα στα 4 πρώτα ματς, 1/5 στο Φάληρο) και πολύ γρήγορα έχασε την αυτοπεποίθηση του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως χρειάζεται βοήθεια στο “1”, αφού σε σχέση με πέρυσι λείπει και ο Διαμαντίδης, αλλά ο Παναθηναϊκός περιμένει απείρως πολλά περισσότερα από τον παίκτη που λογίζει σαν floor general.
“Πράσινη” βοήθεια
Ο άφαντος στη Μαδρίτη Έρικ Γκριν ζεστάθηκε από την ατμόσφαιρα του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και έφερε από τον πάγκο 14 οικονομικούς πόντους (6/10 σουτ, 2/2 τρίποντα), ο Λοτζέσκι συνέχισε από εκεί που σταμάτησε (15π με 3/5 τρίποντα, αλλά και 9 ριμπάουντ) και η αποστελεσματικότητα του Ολυμπιακού έμοιαζε με ευθεία γραμμή, ακόμα και όταν οι δύο σταρ, Σπανούλης και Πρίντεζης ήταν ταυτόχρονα στον πάγκο. Χάκετ και Παπαπέτρου ακολούθησαν και κάπως έτσι οι πρωταθλητές πήραν 52 πόντους από τον πάγκο τους, δηλαδή το 59% της συγκομιδής τους.
Παράγοντας σκληράδα
Καμία στατιστική δεν μπορεί να αποτυπώσει τη διαφορά σε σκληράδα, αποφασιστικότητα, επιθετικότητα σε ένα παιχνίδι. Το ντέρμπι του Φαλήρου δεν αποτελεί εξαίρεση, με τους πράσινους να χάνουν τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες και να βυθίζονται αύτανδροι ψυχολογικά. “Είναι μια διαδικασία”, είπε ο Πεδουλάκης. “Όταν έχει σημασία, εμείς θα έχουμε ξαναβρεί τη σκληράδα μας, αλλιώς δεν θα είμαι εγώ εδώ”. Το πιθανότερο είναι πως θα χρειαστεί, αφού το πλεονέκτημα έδρας στην κανονική περίοδο απομακρύνεται, όσο…διαστροφικό κι αν φαίνεται αυτό διατυπωμένο την 2η αγωνιστική. Για τον Ολυμπιακό, το ογκώδες +25 ήταν απαραίτητη ένεση αυτοπεποίθησης μετά την ήττα της Μαδρίτης και πριν το συναπάντημα με την σκληρή και ταλαντούχα Εφές.