Η ασταμάτητη, κυνική Γιουβέντους είναι ήδη πρωταθλήτρια στην Ιταλία (το μυαλό ταξιδεύει μακριά στο Τσάμπιονς Λιγκ) και η μοναδική αήττητη ομάδα στα πέντε κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ο Καπέλο το έλεγε μοναδικά: «όταν οι άλλοι πανηγυρίζουν διάκριση και τίτλο, στο Τορίνο σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα, ειδικά αν έχουν πάρει τίτλο». Η επόμενη ημέρα στο Πιεμόντε είναι πάντα καλύτερη από την προηγούμενη.
Η θεαματική Νάπολι έχει ήδη καπαρωμένη τη δεύτερη θέση, σταθερά πολύ μακριά από την Κυρία και επίσης μακριά από την τρίτη στη βαθμολογία, αγκομαχούσα Ίντερ. Ο Καρλέτο κάνει ό,τι και ο Σάρι, μα η Κυρία είναι ασυναγώνιστη, άπαιχτη και στο πρωτάθλημα κάνει πλάκα. Σε ένα πρωτάθλημα με θεαματικά ματς και πολλά γκολ.
Οι «νερατζούρι» από την άλλη, κατά πολλούς στη γείτονα ο πιο ισχυρός αντίπαλος για τη Γιουβέντους σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο (στο μέλλον, γιατί στο παρόν, δεν υπάρχει φως), κάνουν μεγάλη προσπάθεια από διεκδικητές της πρώτης θέσης και θεατές πλέον της δεύτερης από απόσταση, να χάσουν και την τρίτη, από την καταϊδρωμένη Μίλαν του Γκατούζο!
Και κάπου εκεί, εμφανίζεται και ο Ζοζέ. Ο Μουρίνιο ψάχνει ομάδα, στην Αγγλία οι πόρτες έκλεισαν, στην Ισπανία ο Βαλβέρδε δεν αφήνει τη Ρεάλ να πάρει πρωτάθλημα, άρα στη Μαδρίτη υπάρχει σοβαρή προοπτική επιστροφής, αλλιώς Μιλάνο, Κόμο και Ίντερ. Αριστούργημα.
Μίλαν του Γκατούζο; Ναι, του πρώην προπονητή του ΟΦΗ που άκουσε και διάβασε πολλά από τους γνωστούς ημιμαθείς για την ανικανότητά του να κοουτσάρει τη Μίλαν. Του προπονητή που έμεινε στην ιστορία ως ο… everyday malakia, στην αλήστου μνήμης συνέντευξη τύπου! Pollitically correct.
Η Μίλαν λοιπόν, νικήτρια δια περιπάτου της Κάλιαρι (εντάξει, δεν σκότωσε και το θηρίο, αλλά έπαιξε ποδόσφαιρο) έχει αλλάξει εν πολλοίς την εικόνα της, με την προσθήκη των Πακετά στα χαφ και Πιόντεκ στην επίθεση (μα, καλά, πού πήγαινε με Ιγουαίν;). Γενικώς έχει αλλάξει, αφήστε που στα άσχημά της στη σεζόν, οι παίκτες είχαν έναν καλό λόγο να πουν για τον τεχνικό τους.
Και από τη στιγμή που έχει δέσει την άμυνά της και γενικώς είναι αποτελεσματική η ανασταλτική της λειτουργία το τελευταίο δίμηνο, το δίδυμο από Φλαμένγκο και Τζένοα δίνει την απαραίτητη ώθηση στην επίθεση, με τη συνεισφορά των Σούσο και Τσαλχάνογλου, για να αναθαρρήσουν για τα καλά στο Μιλάνο. Και να ονειρεύονται τετράδα. Γιατί η Γιουβέντους είναι πρώτη και η Νάπολι δεύτερη. Άλλη θέση για διεκδίκηση δεν υπάρχει…
Κι εκεί που όλοι μιλούσαν για την Ίντερ του Σπαλέτι, τώρα έχουν έναν καλό λόγο να πουν για τη Μίλαν του Γκατούζο (στο -4 η διαφορά και στο Μιλάνο έχει ντέρμπι Τσάμπιονς Λιγκ, δηλαδή… everyday malakia). Γιατί σημασία δεν έχει να αρχίσεις καλά τη σεζόν, αλλά να την τελειώσεις…
