Παρακολουθώντας την αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τον Ηρακλή, εκτός από την προσοχή μου για τα τεκταινόμενα στον πάγκο του «γηραιού» κατά τη διάρκεια του αγώνα, όποτε μου δινόταν η ευκαιρία τα μάτια μου στρέφονταν στον Σεμπάστιαν Λέτο. Έναν ποδοσφαιριστή που έχει τραβήξει το δικό του «Γολγοθά», με τον σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, αλλά και τον ακόμη πιο σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι του τον Ιανουάριο του 2015.
Ο «Σέμπα» βρήκε ξανά τη δική του «Ιθάκη» στη χώρα μας και τον Παναθηναϊκό, τον οποίο και αγάπησε, αλλά και τον αγάπησαν και τον αγαπούν ακόμα και σήμερα.
Ο Αργεντινός μπορεί να παίζει με… ένα πόδι όποτε αγωνίζεται και με «τρόμο» παρά την προστατευτική κάσκα στο κεφάλι του, όμως σε κάθε ματς καταφέρνει να κάνει τη διαφορά. Η ποιότητά του είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει κάθε εμπόδιο που έχει στο δρόμο του. Για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού δεν είναι μόνο τα γκολ που πετυχαίνει ο Λέτο, αλλά η «αρχηγική» παρουσία που βγάζει στον αγωνιστικό χώρο. Η προσωπικότητά του είναι τέτοια που όταν τον βλέπεις να αγωνίζεται καταλαβαίνεις πόσα προσφέρει στους «πράσινους».
Στο ματς με τον Ηρακλή, ο «Σέμπα» ήταν ένας μικρός προπονητής μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οι οδηγίες που έδινε προς τους συμπαίκτες του ήταν διαρκείς και πάντα σε ήρεμο τόνο με απώτερο σκοπό να βοηθήσει την ομάδα. Αμυντικά και επιθετικά. Ακόμα και στις χαμένες ευκαιρίες των συμπαικτών του, όμως, ήταν δίπλα τους και πήγαινε πάντα πρώτος για να τους εμψυχώσει, όπως έκανε και στη χαμένη ευκαιρία του Γουακάσο.
Το σημαντικότερο όμως για μια ομάδα του επιπέδου του Παναθηναϊκού, είναι η «χημεία» που έχει ο Λέτο με την «πράσινη» εξέδρα και η μοναδική ικανότητά του να ηρεμήσει και να ξεσηκώσει τους οπαδούς, πάντα προς όφελος της ομάδας του. Ο «Σεμπα» είναι ένας πραγματικός ηγέτης. Με ένα πόδι, με κάσκα στο κεφάλι, είναι όμως μια προσωπικότητα που πάντα μια κίνησή του ή ένα νεύμα του μπορούν να κάνουν τη διαφορά.