Το β ημίχρονο στο Σπλιτ κόντρα στη Χάϊντουκ, ήταν με μια λέξη «εντυπωσιακό» για την Ένωση. Μέχρι τη στιγμή που ο Ίσμαελ Μπλάνκο «έγραψε» το 3-0 για την ελληνική ομάδα, οι Κροάτες δεν είχαν ούτε υποψία ευκαιρίας, αφού οι άσσοι του δικεφάλου ήταν τα απόλυτα αφεντικά στον κάκιστο αγωνιστικό χώρο, ο οποίος θύμιζε χωράφι.
Αυτή η ΑΕΚ αρέσει στον κόσμο. Μια ομάδα με συγκεκριμένο στόχο μέσα στο γήπεδο, η οποία θα κρατάει την τύχη στα χέρια της και δε θα παίζει το ρόλο του κομπάρσου όταν περνάει τα σύνορα της χώρας.
Αυτός που έκλεψε την παράσταση, παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να χριστεί σκόρερ, είναι ο Νέϊθαν Μπερνς. Ο Αυστραλός, είτε αγωνιζόταν δεξιά, είτε αριστερά, αποδείκνυε ότι όσο παίρνει λεπτά συμμετοχής, τόσο βελτιώνει την αγωνιστική του εικόνα, η οποία κόντρα στη Χάϊντουκ ήταν εξαιρετική. Έκανε άνω κάτω την άμυνα των γηπεδούχων και συμμετείχε σχεδόν σε όλες τις επιθετικές προσπάθειες της Ένωσης. Τον τίτλο του πολυτιμότερου βέβαια διεκδικούν τόσο ο Κώστας Μανωλάς, ο οποίος βγήκε νικητής από τις περισσότερες «μάχες» που έδωσε στην άμυνα και με το γκολ του ουσιαστικά «τελείωσε» τους Κροάτες, όσο και ο Νάτσο Σκόκο. Ο Αργεντινός κέρδισε πέναλτι, το εκτέλεσε εύστοχα, μοίρασε την ασίστ στο δεύτερο γκολ και γενικά είχε ηγετικό χαρακτήρα στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμα όμως και οι υπόλοιποι άσσοι του δικεφάλου έκαναν υπερπροσπάθεια στον «βαρύ» αγωνιστικό χώρο, πρώτα απ όλα για να κρατηθούν όρθιοι και μετά για να φύγουν με το «διπλό».
Τα κατάφεραν και πλέον η πρόκριση δε χάνεται στην Αθήνα. Από τη μία συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι η Ζενίτ είναι μακράν η πιο ποιοτική ομάδα του ομίλου και ότι δεν πρόκειται να εμφανιστεί «αδιάφορη» κόντρα στην ΑΕΚ. Απ την άλλη όμως, η Ένωση, αν παρουσιαστεί όπως στο Σπλιτ, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Το μόνο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι σταθερότητα, ώστε να διατηρηθεί το καλό κλίμα στην ομάδα και να αναρριχηθεί όσο γίνεται πιο ψηλά στη βαθμολογία του πρωταθλήματος.