Αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι γηπεδούχοι δεν έκαναν κάτι διαφορετικό απ αυτό που είχαμε δει στους προηγούμενους αγώνες.
Δηλαδή είχαν ως «όπλα» τους δύο (επιθετικούς) μπακ, Λίνο και Έτο, οι οποίοι μαζί με τους Βιεϊρίνια και Σαλπιγγίδη στα άκρα, ανέπτυσσαν το παιχνίδι της ομάδας. Μία μέρα πριν το ματς, στην προπόνηση του Σαββάτου, ο Μανόλο Χιμένεθ είχε τονίσει στους ποδοσφαιριστές του, κατά τη διάρκεια της …βιντεοθεραπείας ότι «δύναμη του ΠΑΟΚ αποτελούν οι δύο πλάγιοι αμυντικοί, οι οποίοι προωθούνται και συμμετέχουν στη δημιουργία ευκαιριών από τα άκρα». Μέχρι εδώ όλα καλά.
Το λογικό ερώτημα που τίθεται μετά απ αυτό είναι: «Τότε για ποιο λόγο η ΑΕΚ δεν εμφανίστηκε στην Τούμπα με ενισχυμένα τα άκρα της μεσαίας γραμμής, ώστε να δίνεται βοήθεια στους Γεωργέα και Καράμπελα, στο μαρκάρισμα των συγκεκριμένων παικτών του ΠΑΟΚ»;
Η Ένωση έκανε ακριβώς ό, τι δεν έπρεπε να κάνει για να αντιμετωπίσει τον δικέφαλο του βορρά στα πλάγια. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα πολλά (παιδικά) λάθη στην άμυνα, έφεραν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ο Καράμπελας τις περισσότερες φορές ήταν μόνος του με δύο αντιπάλους, αφού ο Βάργκας, ο οποίος έπαιζε απ την πλευρά του, ήταν κουρασμένος από το παιχνίδι της Τετάρτης στην Ξάνθη και δεν είχε την ένταση και τις ανάσες που απαιτούνταν για μια τέτοια αναμέτρηση.
Ο Κάλα δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στο ρόλο του αμυντικού χαφ, με τον Φωτάκη να κάνει …πάρτι στον άξονα, ενώ επίσης αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά (πόσες φορές θα χρειαστεί άραγε ακόμα;) ότι η συνύπαρξη Λυμπερόπουλου Γκουντγιόνσεν στην ίδια ενδεκάδα δεν έχει αποτελεσματικότητα.