Ορισμένοι εξ όσων ήταν μακριά απ την ομάδα, ενδεχομένως να πίστευαν πως θα περίμενε τους πρωταθλητές Ελλάδας ένα εφιαλτικό βράδυ στο Λονδίνο. Αλλά πιστέψτε μας, ο τρόπος με τον οποίο προσέγγιζαν το ματς ο Βαλβέρδε και οι ποδοσφαιριστές του, μας έκαναν να πιστεύουμε πως θα μπορούσε να «σπάσει» η αρνητική παράδοση του Ολυμπιακού στα εκτός έδρας ματς με αγγλικές ομάδες.
Όλοι όσοι παρακολούθησαν την αναμέτρηση της 2ης αγωνιστικής του UEFA Champions League θα συμφωνούν πως οι «Πειραιώτες» πραγματοποίησαν ένα απ τα καλύτερα παιχνίδια τους μακριά απ το «σπίτι» τους σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που δε θέλαμε να τελειώσει ούτε το πρώτο, αλλά ούτε και το δεύτερο ημίχρονο ενός ματς του Ολυμπιακού στο μεγάλο νησί. Οι γηπεδούχοι ήταν εκείνοι οι οποίοι κοιτούσαν με αγωνία το ρολόι!
Οι ποδοσφαιριστές των πρωταθλητών Ελλάδας δεν επιχείρησαν να «κλέψουν» το ματς όπως έχουμε δει επανειλημμένως κατά το παρελθόν σε αναμετρήσεις με ισχυρότερους αντιπάλους. Προσπάθησαν να το κερδίσουν διατηρώντας την αγωνιστική φιλοσοφία του Βαλβέρδε: πολύ τρέξιμο, ασφυκτικό πρέσινγκ και καλή κυκλοφορία της μπάλας.
Δίχως άλλο, οι «ερυθρόλευκοι» τα είχαν όλα στο Λονδίνο. Ή μάλλον σχεδόν όλα, καθώς τους έλειπε η τύχη. Κι όταν δεν την έχει σύμμαχο μία ομάδα, τότε δύσκολα να επικρατήσει, ή έστω να εξασφαλίσει το βαθμό της ισοπαλίας που ήταν το λιγότερο το οποίο θα έπρεπε να πάρει ο Ολυμπιακός απ το ματς στο «Εμιρέιτς».
Αναμφίβολα, ο κόσμος της ομάδας του Πειραιά θα είναι υπερήφανος για όσα είδε την Τετάρτη το βράδυ της 28ης Σεπτεμβρίου του σωτήριου έτους 2011, είτε απ τις κερκίδες είτε τηλεοπτικώς. Διότι ο Ολυμπιακός έπαιξε ακριβώς όπως αρμόζει σε μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα.
