Κόντρα στον Αστέρα είδα μια ομάδα δίχως αρχή και δίχως τέλος. Μια ομάδα που – να δεχτώ πως – ήθελε να νικήσει αλλά δεν ήξερε πώς να το κάνει. Ενα σύνολο που στο ξεκίνημα της σεζόν έδειξε μια διάθεση ν αλλάξει χαρακτηριστικά, όμως στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι σήμερα το μόνο που κατάφερε ήταν ν απολέσει τα χαρακτηριστικά που καρπώθηκε μέσα από τη δουλειά που έγινε σε βάθος χρόνου τεσσάρων ετών δίχως να προσθέσει οτιδήποτε καινούριο.
Πρόβλημα στην άμυνα, τόσο ορατό που να αποτελεί οδηγό αντιμετώπισης του ΠΑΟΚ από τις αντίπαλες ομάδες, πρόβλημα στη μεσαία γραμμή, με συνέπεια να εμφανίζεται ένα ασύνδετο σύνολο, πρόβλημα στην επίθεση με εμφανίσεις εξαιρέσεις. Σε όλα αυτά κοινός παρονομαστής είναι τα εντός συνόρων, διαδοχικά, αρνητικά αποτελέσματα κι η κακή ατμόσφαιρα στην ομάδα. Τίς πταίει;
Δυο τινά, είτε ο προπονητής κι η φιλοσοφία του είτε οι ποδοσφαιριστές κι η διάθεσή τους ή η αρνητική διάθεσή τους να την αποδεχτούν και να την εμπεδώσουν. Πριν απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα ήταν φρόνιμο να ληφθεί σοβαρά υπ όψη ένα δεδομένο που μου έθεσε χτες ένας φίλος κι ίσως πολλοί να μην του δίνουν τη δέουσα βαρύτητα. Ποιο είναι αυτό; Να έχει κλείσει ο κύκλος μιας ομάδας που άνοιξε πριν από τέσσερα χρόνια κι ενδεχομένως να έχει κλείσει δίχως να το έχουμε συνειδητοποιήσει οι περισσότεροι.
Δεν έχουν σημασία οι περισσότεροι παρά μόνον οι καθ ύλη αρμόδιοι. Οποια κι αν είναι η σωστή απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, πρέπει να παρθούν αποφάσεις άμεσα. Οποιος ή όποιοι φταίνε ν αναλάβουν τις ευθύνες τους και να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Αν είναι ο προπονητής ο προπονητής, αν είναι οι ποδοσφαιριστές οι ποδοσφαιριστές. Το καλό κλίμα δεν υπάρχει. Φτάνει με το παραινετικό χτύπημα στην πλάτη. Ο κάθε άνθρωπος που δεν ανταποκρίνεται ως οφείλει στις εργασιακές του υποχρεώσεις αντιμετωπίζει συνέπειες, μηδενός εξαιρουμένου. Οι οφειλές λειτουργούν ανασταλτικά προς μια τέτοια κατεύθυνση. Αυτό όμως δε σημαίνει πως στο όνομα αυτής μπορεί να συμπεριφέρεται κατά το δοκούν.
Κανείς δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από κάτι τέτοιο. Αν το πρόβλημα για κάποιον είναι τόσο μεγάλο ας βγει δημόσια κι ας τ ομολογήσει , ότι δεν μπορεί να αποδώσει επειδή έχει λαμβάνειν. Πάντως δε θυμάμαι κανέναν να έχει χάσει τα χρήματά του από τον ΠΑΟΚ. Αντιθέτως μπορώ ν αναφέρω περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που σχεδόν δε φόρεσαν τη φανέλα του «Δικεφάλου» όμως πληρώθηκαν αδρά. Τις δικές της απαντήσεις οφείλει να δώσει κι η διοίκηση, μόλις πάρει το χρίσμα από το Πρωτοδικείο. Στις δύσκολες στιγμές η κεφαλή δίνει το στίγμα και για το παρελθόν και για το παρόν και για το μέλλον. Δεν το αναφέρω ως μομφή παρά μόνον ως ανάγκη για μια καλύτερη, πιο ευοίωνη συνέχεια.
Το έχουμε ξαναπεί και θα το ξαναπούμε. Ο χρόνος είναι χρήμα κι ήδη έχει χαθεί υπερπολύτιμος. Αποφάσεις για να μη μοιάζει τίποτα θολό και μετέωρο. Με κάθε κόστος και μοναδικό κίνητρο το καλό της ομάδας. Ασχετα αν σήμερα μπορεί να «πονέσει» και να κοστίσει. Θα πούμε περισσότερα μέσα στην εβδομάδα, πιο αναλυτικά.
Καλή δύναμη σ όλους…
Υ.Γ Ο διευθυντής του site μου έστειλε αυτό το video και χαριτολογώντας μου είπε: “Εσάς λένε φραπεδούπολη αλλά τα ωραία στην Αθήνα γίνονται.” Εχει δίκιο, κύριοι της Nescafe εδώ είναι η έδρα σας, όχι σε αυτούς που θέλουν να μοιάσουν στους Ιταλούς 🙂 για ανηφορίστε !