Αισίως συμπλήρωσε δεκατρείς αναμετρήσεις δίχως ήττα και στους τρεις θεσμούς που συμμετέχει, πρωτάθλημα, κύπελλο και Europa League, ενώ η βαθμολογική του θέση επιβεβαιώνεται – και με το παραπάνω – μέσα από την τρίτη καλύτερη επίθεση και την αντίστοιχη στην άμυνα, με είκοσι έξι και δέκα πέντε γκολ αντίστοιχα. Ολα αυτά, έπειτα από μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο στην ομάδα, με σημαντικές εξελίξεις, αποχωρήσεις αλλά και την έμπρακτη εφαρμογή της ενίσχυσής της από τη δεύτερη ομάδα. Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε, ο Πέλκας έγινε ο πλέον πρόσφατος μιας σειράς ποδοσφαιριστών της που ανταμείφθηκαν με υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου, ενώ μόλις χτες, είκοσι ημέρες πριν συμπληρώσει τα δέκα επτά του χρόνια, ο Δημήτρης Πόποβιτς πήρε το «βάπτισμα του πυρός» με την ανδρική ομάδα. Η προώθηση παιδιών από τη δεύτερη ομάδα μπορεί ν αποφέρει πολλαπλά κέρδη. Ο Λάζλο Μπόλονι έκανε λόγο για νοοτροπία οπαδού σ αυτά τα παιδιά κι ως συνήθως κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η αναφορά του.
Είναι εντελώς διαφορετική η νοοτροπία ενός ποδοσφαιριστή που προέρχεται από τις ακαδημίες ενός συλλόγου κι ενός επαγγελματία που εντάσσεται σ ένα ποδοσφαιρικό σύνολο μέσα από μεταγραφή. Στην πρώτη περίπτωση, μέσα από την πάροδο του χρόνου, προκύπτει ένα «δέσιμο», ένας ρομαντισμός, ένα ισχυρό κίνητρο υπό τη μορφή σφοδρής προσδοκίας για ένα παιδί που βλέπει την ανδρική ομάδα από την κερκίδα, παρατηρεί τους επαγγελματίες να προπονούνται λίγα μέτρα πιο εκεί από αυτόν, ενίοτε τους αντιμετωπίζει μέσα από φιλικούς αγώνες και βιώνει τη λατρεία του κόσμου στα πρόσωπά τους.
Αναπόφευκτα, ταυτίζεται κι ονειρεύεται πως μια μέρα θα είναι στη θέση τους. Κατά συνέπεια «πονάει» περισσότερο την ομάδα, καταβάλει ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια για να ευοδωθούν τα όνειρά του. Κι αν η περίπτωση οποιουδήποτε από αυτούς εξελιχθεί σε – τουλάχιστον – αξιόλογη τα οικονομικά οφέλη είναι πάρα πολύ σημαντικά. Τόσο για τα χρήματα που δαπανήθηκαν για να φτάσει το παιδί αυτό να προσφέρει στην ομάδα όσο και γι αυτά που μπορεί ν αποφέρει παίρνοντας μεταγραφή σ ένα σύλλογο του εξωτερικού. Δεν υπάρχει πιο τρανό παράδειγμα από τον Στέφανο Αθανασιάδη και τη φιλοσοφία του γύρω από τον ΠΑΟΚ.
Στη δεύτερη περίπτωση ο άκρατος επαγγελματισμός, πολλές φορές δεν επιτρέπει την ανάπτυξη συναισθημάτων. Αλλωστε όσο περισσότερες εμπειρίες έχει ένας ποδοσφαιριστής μέσα από την παρουσία του σε διαφορετικές ομάδες τόσο πιο … σκληρόπετσος γίνεται. Θεμιτό και ανθρώπινο μεν αλλά έτσι είναι. Σε μια εποχή που η οικονομική κατάσταση γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική εξαλείφοντας τα όποια περιθώρια διαφορετικής συμπεριφοράς, ο «Δικέφαλος» – έστω και μέσα από ανάγκη – δείχνει να έχει προσαρμοστεί πιο γρήγορα από κάθε άλλη, ελληνική ομάδα. Και σε μια εποχή όπου ο χρόνος είναι ίσως και κάτι περισσότερο από χρήμα, αυτό είναι μια πρώτη νίκη.
Με ηγέτη τον προπονητή του, ο ΠΑΟΚ έχει αποκτήσει χαρακτήρα. Διαθέτει αυτογνωσία και ικανότητα προσαρμογής στα δεδομένα του εκάστοτε αντιπάλου για να μπορεί να βρίσκει τον πλέον κατάλληλο τρόπο ώστε να διεκδικεί το καλύτερο δυνατό γι αυτόν. Μετά από ένα «βαρύ» πρόγραμμα διαδοχικών υποχρεώσεων, που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, αποδίδει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα καλού ποδοσφαίρου με βασικό του γνώρισμα την καλή κυκλοφορία της μπάλας, τη θετική απόδοση στην άμυνα κι από εκεί και πέρα όλα βελτιώνονται. Αλλωστε η ομάδα του Ρουμάνου τεχνικού δεν είναι … ούτε άγνωστη, ούτε ανυπόληπτη. Ο κάθε αντίπαλος την αντιμετωπίζει με πολύ μεγάλη σοβαρότητα κι αφιερώνει σημαντικό χρόνο για να βρει μεθόδους για να τη δυσκολέψει.
Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Το πως θα δημιουργηθεί αυτό το γνωρίζουν οι ιθύνοντες. Η προοπτική της ενίσχυσης παραμένει ανοικτή μέσα σε λογικά περιθώρια, την ίδια στιγμή που η διαχείριση του υπάρχοντος έμψυχου δυναμικού εξελίσσεται ομαλά κι αποτελεσματικά. Τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές απολαμβάνουν σήμερα 24ωρη ξεκούραση κι από αύριο θα μπουν στη λογική της προετοιμασίας για τον εντός έδρας αγώνα Κυπέλλου της προσεχούς Τετάρτης με τον Ατρόμητο.
Αλγεινή εντύπωση άφησε η περιορισμένη παρουσία του κόσμου στις κερκίδες, αν κι οι δικαιολογίες για τα οικονομικά δεδομένα, τις καιρικές συνθήκες κι όχι μόνον είναι αρκετές. Αν κάποιος από μόνος του δεν μπορεί ή δε νιώθει την ανάγκη να στηρίξει την ομάδα του κανείς δεν μπορεί να τον πείσει, παρά μόνον ο … εαυτός του.
Καλή δύναμη σε όλους ….