Ο επικεφαλής της διοίκησης παρουσιάστηκε πιο προβληματισμένος από ποτέ, αντιλαμβανόμενος πως η αμφισβήτηση στο πρόσωπό του, από μερίδα οπαδών η οποία τον τελευταίο καιρό έχει εκφράσει τις απόψεις της κυρίως μέσω συνθημάτων κατά τη διάρκεια των εντός έδρας αγώνων, δείχνει να είναι μεγαλύτερη από ποτέ και προσπαθεί να βρει την πλέον κατάλληλη αντιμετώπιση αυτής της τόσο δύσκολης κατάστασης.
Η σκέψη της αποχώρησης από τον προεδρικό θώκο έρχεται αβίαστα, ωστόσο υπάρχουν αρκετές παράμετροι που τουλάχιστον μέχρι απόψε δεν του επέτρεπαν να την υλοποιήσει. Αρχικά οι δεσμεύσεις του για το παρόν και το μέλλον της ομάδας. Δεύτερον για την κατάσταση την οποία ο ίδιος είχε δεσμευτεί όταν αναλάμβανε τις τύχες της πως θα την παραδώσει. Το έργο του δεν έχει ολοκληρωθεί κι επ ουδενί δεν ήθελε να πάρει μια απόφαση που θα τον έβγαζε ανακόλουθο των δημόσιων δεσμεύσεών του. Επίσης, δε θα υλοποιούσε ποτέ – ξανά – μια σκέψη η οποία θα πρόδιδε λιγοψυχία επαναλαμβάνοντας ένα σκηνικό του παρελθόντος που τεκμηριωμένα τόσο λάθος αποδείχθηκε και του κόστισε σ ότι αφορά το ηγετικό προφίλ του. Και τρίτον δε θα πρόδιδε ποτέ την εμπιστοσύνη όλων αυτών που τον στήριξαν από την αρχή της θητείας του μέχρι και σήμερα, έστω κι αν του έχουν ασκήσει κριτική, ως όφειλαν να κάνουν.
Στην πλάστιγγα ως αντίβαρο μπαίνει κι η άποψή του πως αν φτάσει σε σημείο να διχάσει τότε το τί θα κάνει θα πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιο. Αυτά και πολλά ακόμη πράγματα τριγυρνούν στο μυαλό του εμποδίζοντάς τον να πάρει οριστική απόφαση. Με όλα όσα έχουν γίνει, ειδικά τη φετινή σεζόν, η σκέψη της αποχώρησής του φάνηκε να ωριμάζει στο μυαλό του τοποθετώντας την χρονικά για το τέλος της σεζόν. Από την άλλη, οι εξελίξεις είναι τέτοιες που εκλαμβάνονται ως πιεστικές για μια πιο άμεση κίνηση. Οπως συνέβη και πριν από λίγο καιρό, έτσι και τις πρώτες πρωινές της Πέμπτης, κατατέθηκαν απορίες, παράπονα και προτάσεις στη συζήτηση που είχε με τους στενούς συνεργάτες του και μέλη της διοίκησης.
Και πάλι κρίθηκε φρόνιμο να μην παρθεί καμία εν θερμώ απόφαση, αφού κάθε κουβέντα πλέον έχει τη δική της, μεγάλη σημασία και δεν μπορεί ν’ αναιρεθεί εύκολα. Κάτι τέτοιο θα πρόδιδε επιπολαιότητα και δεν είναι καιρός για τέτοια.
Η αμφισβήτηση υπάρχει – σε μικρό ή μεγάλο ποσοστό – αλλά η φυγή δεν είναι λύση. Λύση συνιστά η ανάληψη ευθυνών, εφόσον αυτές υπάρχουν κι η έμπρακτη προσπάθεια για την εξεύρεση λύσεων στα υπάρχοντα προβλήματα. Η δικαίωση έρχεται μέσα από την προσπάθεια κι από την αντιμετώπιση των δύσκολων καταστάσεων.
Είναι μια χρονική στιγμή όπου όλες οι έννοιες μοιάζουν αντιφατικές και κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι θ’ ακολουθήσει. Ουδείς αναντικατάστατος σίγουρα, μα και κανείς δεν περισσεύει.
Ο χειρότερος εχθρός είναι η απαξίωση. Οχι ενός προσώπου αλλά ενός οράματος. Ανθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε είδους οι οποίοι πιστεύουν πως έχουν στερέψει από δυνάμεις και διάθεση κι αντί να πολεμήσουν αντιπαραθέτουν το «βαρέθηκα, κουράστηκα, πληγώθηκα». Δυστυχώς το κουράγιο κι η ψυχική δύναμη δεν πωλούνται στο εμπόριο.
Ο καθένας απ όλους όσοι μπορούν να βοηθήσουν – και δεν είναι λίγοι – οφείλουν ν αναλογιστούν την αξία της αγάπης που τρέφουν γι’ αυτήν την ομάδα, να παραμερίσουν τους εγωισμούς, που τόσο κακό κάνουν πρώτα στους ίδιους και μετά στον ΠΑΟΚ, και να βρουν μια κοινή λύση η οποία θα τροφοδοτείται από την προσπάθεια όλων. Παράλληλα, θα πρέπει να εντοπιστούν και να τονιστούν οι δικλείδες ασφαλείας προκειμένου κανείς να μην μπορεί ν αμφισβητήσει την υγεία της κίνησης αυτής.
Κάποιοι έχουν την εντύπωση πως είναι αργά για κάτι τέτοιο. Κάθε άποψη σεβαστή, όχι όμως απαραίτητα και σωστή. Γιατί η μοίρα μπορεί να υπάρχει όμως ο άνθρωπος με τις πράξεις και τις ενέργειές του την ορίζει σε μεγάλο βαθμό. «Από θεωρία άλλο τίποτα … » μπορεί εύκολα να παρατηρήσει κάποιος και θα με βρει σύμφωνο, επειδή στην πράξη είναι πιο δύσκολα, πολύ πιο δύσκολα.
Καλώς ή κακώς όμως εκεί προκύπτει και η διαφορά του συνειδητοποιημένου από τον επιφανειακό. Του ανθρώπου που πραγματικά ενδιαφέρεται από αυτόν που κάνει κάτι για τη στιγμή και μόνο. Εκείνου που είναι αποφασισμένος να πετύχει ανεξαρτήτως κόστους από αυτόν που μιλάει και φωνάζει μόνο και μόνο για να νιώθει ζωντανός. Η επιλογή είναι στο χέρι του καθενός, αρκεί να ξέρει πρώτα το “γιατί “αι μετά το “πως”
Σε ότι αφορά τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ, μετά το τέλος της συνάντησης έμοιαζε σαν να έχει πάρει την απόφασή του.
Οι συνδαιτυμόνες του επιφυλάσσονταν. Το τι θα συμβεί τελικά θα το μάθουμε σε λίγες ώρες…
Καλή δύναμη σε όλους
.