Επι της ουσίας, το 1-1 με τον Εργοτέλη, θεωρείται το πρώτο αρνητικό αποτέλεσμα της καριέρας του στους κιτρίνους και πλέον παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον ο τρόπος που θα διαχειριστεί, από εδώ και πέρα, την ομάδα. Το συγκεκριμένο ενδιαφέρον μεγαλώνει από τη στιγμή, που στο πρόγραμμα του Αρη, αναγράφονται αντίπαλοι του βεληνεκούς του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Τρία ντέρμπι που θα κρίνουν σε μεγάλο ποσοστό την επίτευξη του στόχου, ο οποίος δεν είναι άλλος από την είσοδο στην πεντάδα και εν τέλει την έξοδο στα ευρωπαϊκά κύπελλα.
Οι δύο χαμένοι βαθμοί με τον Εργοτέλη, μπορεί να μην σημαίνουν τίποτα, μπορεί όμως να σημαίνουν πολλά. Υπό την έννοια του πως θα επιδράσει, ψυχολογικά στους ποδοσφαιριστές αυτή η ισοπαλία (κυρίως ενόψει ΠΑΟΚ), ειδικά σε μια περίοδο που έδειχναν να έχουν πάρει πάνω τους. Το καλό είναι, πως έχουν, πια, με το μέρος τους την πλειοψηφία των οπαδών, οι οποίοι, βλέποντας την προσπάθεια που καταβάλλουν, τους στηρίζουν εντός και εκτός γηπέδου. Και η αλήθεια είναι πως αυτός ο Αρης, ακόμα κι όταν δεν κερδίζει, παίζει καλά.
Για να επανέλθω στον Μασάδο. Η πίεση του αποτελέσματος (το οποίο εν τέλει δεν ήρθε), βγάζοντας άγχος στο μεγαλύτερο μέρος του 90λεπτου και η διαχείριση που θα τύχει από τον ίδιο τον Πορτογάλο προπονητή, θα καθορίσει την πορεία του πράγματος.
Σε μια ανάλογη περίπτωση, στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, το άγχος κυρίευσε τον προπονητή (Τσιώλης) ο οποίος δεν κατάφερε να το διαχειριστεί όπως θα έπρεπε. Όταν κάποτε ένιωσε πως άρχισε να απαλλάσσεται από αυτό, ήταν αργά, καθώς είχε πάρει ήδη την απόφαση να αποχωρήσει από την ομάδα.
Βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Ο Αρης του Μασάδο, λειτουργεί καλύτερα εντός γηπέδου, δημιουργεί ευκαιρίες και παρά το ότι, όπως είπε και ο Κατίδης, φαίνεται να είναι μαλωμένος με τα δίχτυα, μεταδίδει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη. Τα δύσκολα, όμως αρχίζουν από την Κυριακή. Η επίσκεψη στην Τούμπα σημαίνει πολλά για όλους. Ας αποβάλουν το άγχος κι ας απολαύσουν το ταξίδι .