Κλασικό παράδειγμα, ο Αρης. Όλα όσα συνέβησαν στην έκτακτη γενική συνέλευση της Λέσχης ή της Κοινωνίας των μελών, όπως πλέον μετονομάστηκε, αποτελούν πιστή αντιγραφή των όσων ζούμε σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο το τελευταίο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα. Μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, μη ύπαρξη ρευστότητας, ημερομηνίες που πιέζουν ασφυκτικά, δάνεια, άγχος, μαρασμός .
Ουσιαστικά η ΠΑΕ Αρης μπήκε από το βράδυ της Τετάρτης σε μια εποχή μνημονίου, με τον ρόλο της Τρόϊκας να τον παίζει ο άγνωστος ακόμη επενδυτικός όμιλος από την Ελβετία. Οι άνθρωποι της ομάδας, μη μπορώντας να πράξουν διαφορετικά και έχοντας έρθει προ αδιεξόδου ή προ τετελεσμένων γεγονότων, αν προτιμάτε, αναγκάστηκαν να συρθούν σε αυτή την διαπραγμάτευση, προκειμένου να εξασφαλίσουν την βιωσιμότητα της ΠΑΕ, έστω και βραχυπρόθεσμα. Τα ζεστά ελβετικά φράγκα εξασφαλίζουν στον Αρη την αδειοδότηση του Μαρτίου, την τακτοποίηση των οφειλών προς τους ποδοσφαιριστές , το υπαλληλικό προσωπικό, τους προμηθευτές. Και σε μια πρώτη ανάγνωση όλ΄ αυτά είναι πολύ σημαντικά πράγματα για μια εταιρία που βούλιαζε στα προβλήματά της. Τώρα, θα πάρει ανάσα, θα κοιτάξει πιο αισιόδοξα το μέλλον, προσπαθώντας παράλληλα να βρει κι άλλες πηγές εσόδων.
Ποιο ακριβώς είναι το αντάλλαγμα για όλα τα παραπάνω; Το προφανές είναι το μάνατζμεντ για τα επόμενα τρία χρόνια. Την ομάδα θα διοικούν, πλέον, κάποιοι άνθρωποι από την Ελβετία, έχοντας ως εκπρόσωπό τους στη Θεσσαλονίκη, τον Θανάση Αθανασιάδη. Ο τελευταίος, ως άλλος Λουκάς Παπαδήμος, θα βρίσκεται συνεχώς σε ανοιχτή γραμμή μαζί τους. Ενισχυμένο ρόλο θα έχει ο Γιάννης Κόντης, ως ο άνθρωπος που έκανε το deal, ενώ θεωρείται βέβαιο πως κάποιοι Ελβετοί θα εμπλακούν στην καθημερινότητα της ομάδας, ερχόμενοι πιθανώς για μόνιμη εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη.
Ολ΄ αυτά δεν είναι απαραιτήτως άσχημα και κατακριτέα. Υπό την έννοια πως δεν υπήρχε εναλλακτική λύση. Ξέρετε, άκουσα πολλούς στο «Βελλίδειο» να ρίχνουν ανάθεμα σε αυτή την συμφωνία, χωρίς να έχουν να προτείνουν κάτι άλλο. Είναι σίγουρο πως κανείς δεν ήθελε μια τέτοια εξέλιξη η οποία υποβαθμίζει το ρόλο της Λέσχης, γκρεμίζοντας το όραμα όλων αυτών που την δημιούργησαν. Όμως χωρίς τους Ελβετούς ποια θα ήταν η επόμενη μέρα; Το λουκέτο.
Ας προσγειωθούμε, λοιπόν, και ας δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Εστω κι έτσι λεφτά υπάρχουν, πια, στον Αρη! Θέλετε, λεφτά δανεικά, λεφτά που προφανώς δεν έρχονται υπό τις καλύτερες των προϋποθέσεων; Σύμφωνοι. Ομως υπάρχουν. Ας μείνουμε σε αυτό και ας πορευτούμε όπως πορεύεται όλη η Ελλάδα. Με το ΔΝΤ και την Τρόϊκα. Και ο Θεός είναι μεγάλος!