Ο Σάκης Τσιώλης και οι συνεργάτες του διάβασαν πολύ καλά τον ΠΑΟΚ και διέγνωσαν τις αδυναμίες του, ποντάροντας ειδικά στην αριστερή πτέρυγά του. Η απουσία του Μαλεζά, ο παροπλισμένος Μπαλάφας που αραιά και που καλείται να μάθει τη θέση του κεντρικού αμυντικού, ο αδύναμος αμυντικά Λίνο, ο κουρασμένος Γκαρσία κι ο προσφάτως αφιχθείς Νιμανί, που συνεχίζει να ψάχνει να βρει τον εαυτό και τη θέση του σε μια νέα ομάδα, έπειτα από ένα σημαντικό χρονικό διάστημα αφάνειας. Δεν είναι τυχαίο πως από την αρχή ο φορ του Αστέρα, Εμάνουελ Περόνε, πήγαινε και «κολλούσε» πάνω στον Αρτινό ποδοσφαιριστή περιμένοντας να τροφοδοτηθεί. Δεν είναι τυχαία η παρουσία του ταχύτατου Ναβάρο στη δεξιά πτέρυγα με οδηγία να συγκλίνει προς τον άξονα όποτε γινόταν κάτοχος της μπάλας.
Τα σχέδια του Ελληνα τεχνικού βγήκαν με απόλυτο βαθμό επιτυχίας, εν αντιθέσει με τ΄αντίστοιχα του Ρουμάνου ομολόγου του στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Το κακό για τον τελευταίο είναι πως άργησε ν αντιδράσει παρότι κι ο ίδιος αντιλήφθηκε από νωρίς την ανισορροπία της αριστερής πλευράς της ομάδας του. Φώναξε στον Μπαλάφα, παρατήρησε το Νιμανί, δίχως όμως ν αλλάξει κάτι ουσιαστικά. Ανασταλτικά η αδυναμία του Λίνο, κυρίως κόντρα σε ταχύτερους και πιο βραχύσωμους αντιπάλους είναι γνωστή, ενώ το ρόλο που είχε μέχρι τον περασμένο Μάιο ο Βιτόλο, δίνοντας βοήθειες στους δυο οπισθοφύλακες επ ουδενί δεν μπορεί να τον πλαισιώσει ο Γκαρσία. Θα ήταν και άδικο να του ζητηθεί να το κάνει, ασχέτως αν το έχει πράξει πλείστες όσες φορές. Για τους παρατηρητικούς, το έκανε και με το παραπάνω στην επανάληψη ο Φωτάκης όταν οπισθοχώρησε από τη θέση του μεσοεπιθετικού σ αυτήν του παρτενέρ του Ουρουγουανού, ακριβώς μπροστά από την αμυντική γραμμή.
Μου είναι άγνωστο αν η κίνηση του Νιμανί να πλαισιώνει τον Αθανασιάδη στον άξονα όταν επιτίθετο ο ΠΑΟΚ ήταν αυθόρμητη ή κατόπιν οδηγίας. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ελεύθερο πεδίο δράσης για τον δεξιό οπισθοφύλακα με καθαρό οπτικό πεδίο για τους Ναβάρο Περόνε. Ο Μπαλάφας έμαθε αργά το … μάθημά του να βγαίνει μπροστά από τον Αργεντινό επιθετικό κι όταν αυτό συνέβη ταλαιπωρούνταν από την ανασφάλεια για τα … χειρότερα. Ακόμη κι έτσι όμως, η ομάδα αντέδρασε, έβγαλε πάθος κι αποφασιστικότητα, κάτι που δεν είχε κάνει σ αυτόν τον βαθμό με Ολυμπιακό και Ουντινέζε. Κι αν ο Λίνο ευστοχούσε στο πέναλτι που εκτέλεσε στις καθυστερήσεις θα έπαιρνε τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας. Με την ευκαιρία, η πίεση ενός ποδοσφαιριστή που καλείται να χτυπήσει πέναλτι σε δυο διαδοχικούς αγώνες και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη χρονική στιγμή, δεν ξέρω αν θα έπρεπε να βάλει σε σκέψεις τους ανθρώπους της ομάδας για το αν θα έπρεπε να το εκτελέσει ο Βραζιλιάνος με πορτογαλικό διαβατήριο.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει τόσο για τον Αλέξανδρο Αποστολόπουλο, ο οποίος εμφανίστηκε αισθητά βελτιωμένος σε σχέση με την παρουσία του στο ΟΑΚΑ αλλά και για τον Θανάση Παπάζογλου, που ίσως και να έστειλε ένα μήνυμα για περιπτώσεις ποδοσφαιριστών οι οποίοι δεν έχουν πάρει ευκαιρίες για ν αποδείξουν αν μπορούν ή όχι να βοηθήσουν, τώρα που γενικότερα οι λύσεις είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Ο κανόνας είναι πως ο προπονητής γνωρίζει καλύτερα και δεν αμφισβητείται. Είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις, κρίνει και κρίνεται. Πάντως και ο ίδιος θα πρέπει να επιβάλει στον εαυτό του μεγαλύτερο αυτοέλεγχο ούτως ώστε να μην αναλώνεται σε ανούσιες διαμάχες με τον πρώτο βοηθό ή τον τέταρτο αφήνοντας την ομάδα του που τόσο τον χρειάζεται. Μόνο που φοβάμαι πως επειδή αυτή είναι μια πτυχή του χαρακτήρα του, δύσκολα θ απαλλαγεί από αυτήν του τη συνήθεια. Κι αυτό που δημιουργεί αλγεινή εντύπωση είναι πως το φαινόμενο αυτό παρατηρείται όταν ο αγώνας εξελίσσεται αρνητικά για την ομάδα του.
Ηταν μια άσχημη βραδιά σε πολλά επίπεδα. Η απουσία του κόσμου από τις κερκίδες ήταν ένα μήνυμα. Αναμφίβολα γενικότερα τη φετινή σεζόν, εξαιτίας και της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα, το γήπεδο δεν παρουσιάζει την εικόνα των προηγούμενων ετών. Ομως ποτέ δεν είχε αυτήν του Σαββάτου και σίγουρα οι εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας έπαιξαν καταλυτικό ρόλο. Δεν επρόκειτο για μια αντίδραση εκδικητικού χαρακτήρα αλλά για μια στάση που εκφράζει απογοήτευση και συνάμα απορία μέχρι και ανασφάλεια για τη συνέχεια. Πρέπει όλοι να θυμούνται πως «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται» κι ανέκαθεν αλλά πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια στον ΠΑΟΚ «καπετάνιος» είναι ο κόσμος του. Είναι αυτός που στηρίζει, χρηματοδοτεί, αποδοκιμάζει, επικροτεί την κάθε δράση που αφορά τη μεγάλη του αδυναμία. Κάθε στάση του είναι σεβαστή, έχει όμως και τις συνέπειές της.
Πρέπει όλοι να καταλάβουν πως το μόνο πρόσωπο που υπάρχει, μπορεί και πρέπει να ενδιαφέρει είναι το έμβλημα της ομάδας. Οι αντιρρήσεις, οι αντιδράσεις, οι ενστάσεις, οι διαμαρτυρίες πρέπει να υπάρχουν, όπως επίσης πρέπει να εκφράζονται στα θεσμικά όργανα μέσα από τις προβλεπόμενες διαδικασίες, τις γενικές συνελεύσεις κι όχι μόνον. Καλώς ή κακώς στον ΠΑΟΚ δεν περισσεύει κανείς και θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως θα πρέπει όλοι, να μάθουν ν ακούν, τον φίλο, τον γνωστό, τον απέναντι, αυτόν που έχει διαφορετική άποψη, αυτόν που υποστηρίζει κάτι άλλο και μέσα από συζήτηση να προκύπτουν συμπεράσματα και δράσεις.
Τ αποτελέσματα της ομάδας παίζουν κι αυτά τον δικό τους ρόλο, αλλά σε μια υπερπροσπάθεια όπως είναι αυτή που συντελείται εδώ και χρόνια στην ομάδα απαιτείται το μέγιστο από τον καθέναν δίχως την παραμικρή διακοπή. Ο καθένας ας σκεφτεί κι ας αποφασίσει. Στον αγωνιστικό τομέα, ακολουθούν δυο διαδοχικοί αγώνες με Παναιτωλικό και Κέρκυρα. Για τον πρώτο, υπάρχουν πιθανότητες να επιστρέψουν οι Σνάουτσνερ και Ιβιτς, αλλά όχι οι Ετο και Κατσικάς. Ο Βραζιλιάνος με Κροατικό διαβατήριο προχωρά με πολύ μεγάλη προσοχή την αποθεραπεία του και σιγά σιγά θα ξεκινήσει να μπαίνει σε κανονικούς ρυθμούς. Για το νεαρό κεντρικό αμυντικό είναι και θέμα ψυχολογίας αφού μόλις πριν από ένα χρόνο είχε υποστεί σοβαρό τραυματισμό (χιαστούς) κι είναι λογικό να είναι επιφυλακτικός έως διστακτικός.
Καλή δύναμη σε όλους …