Ο Αρης επιβάλλεται να γυρίσει σελίδα και να διεκδικήσει ή αν προτιμάτε, να εξαντλήσει, όσες ελπίδες του έχουν απομείνει για είσοδο στην προνομιούχο πεντάδα των play offs. Το εγχείρημα ασφαλώς δεν είναι εύκολο. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο.
Ουσιαστικά η ομάδα πρέπει να βρει τα ψυχικά αποθέματα για να διεκδικήσει τον τελευταίο στόχο της χρονιάς. Να βρει το κίνητρο να μην εγκαταλείψει τη μάχη, έξι στροφές πριν από το φινάλε. Και για να συμβούν όλα αυτά θα πρέπει να διατηρηθεί η φλόγα της ελπίδας. Διότι, ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
Το μέγα ερώτημα, βεβαίως, είναι γιατί οι φίλοι των κιτρίνων υποχρεώνονται να , παρακολουθήσουν το ίδιο έργο σε επανάληψη. Πέρυσι, τέτοιο καιρό, η κουβέντα ήταν πάλι η ίδια. Τότε που την ομάδα αναλάμβανε ο Σάκης Τσιώλης του οποίου η μαγική αύρα έδινε το 5 στα 5 στο φινάλε του πρωταθλήματος. Τούτη τη φορά, επί Μασάδο, πλέον, ο Αρης χρειάζεται το 6 στα 6 για να μπορέσει να προλάβει ή να καλύψει μια διαφορά της τάξεως των 8 βαθμών που απέχει τη δεδομένη στιγμή από την ΑΕΚ.
Το πολύ στενόχωρο είναι πως οι κίτρινοι μπαίνουν κάθε χρόνο σε μια τέτοια διαδικασία, χωρίς να το αξίζουν. Το να μην έχεις υλικό, να μην έχεις καλή ομάδα και να κοιτάς με «αλχημείες» να μπεις από το παράθυρο στα play offs, είναι κάτι απολύτως κατανοητό. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση (και τις δύο χρονιές) αν μη τι άλλο ο Αρης είχε την ομάδα για να μπει, τουλάχιστον, στην πεντάδα. Το περυσινό παράδειγμα με τις επικές εμφανίσεις στην Ευρώπη, είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Φέτος, Ευρώπη δεν υπήρχε, όμως και πάλι η ομάδα έδειξε (σε κάποια παιχνίδια) πως οι δυνατότητες υπάρχουν. Και το τελευταίο σερί επί Μασάδο, απέδειξε πως μπορεί να υπάρξει και διάρκεια!
Τώρα πια ζητούμενο δεν είναι τα 9 παιχνίδια χωρίς ήττα, μέχρι την ήττα από τον Ολυμπιακό. Ζητούμενο είναι ο Αρης να καταφέρει να μείνει όρθιος σε 6 ματς. Εν ολίγοις ζητείται ελπίς, ψυχή και δύναμη. Η αρχή ας γίνει κόντρα σε ΟΦΗ και Πανιώνιο. Δύο εντός έδρας αναμετρήσεις οι οποίες με τα κατάλληλα αποτελέσματα μπορούν να δώσουν την απαραίτητη ώθηση για τη συνέχεια. Και ποιος ξέρει, ίσως ο Θεός αποδειχθεί Πορτογάλος!