Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ελντιν Γιακούποβιτς, εκ των κορυφαίων της περυσινής σεζόν με τη φανέλα του Ολυμπιακού Βόλου. Στον Αρη, έχοντας αρχικά απέναντί του τον Βελλίδη και εν συνεχεία και τον Σηφάκη, πέρασε και δεν ακούμπησε. Ο απολογισμός του ενός και μοναδικού αγώνα, μετά από εξάμηνη θητεία στην ομάδα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Όμως ας εστιάσουμε στους άλλους δύο. Τον Μάρκο Βελλίδη και στον Μιχάλη Σηφάκη. Ο πρώτος, μετά τον τραυματισμό του Κρητικού και τη φυγή του στο Βέλγιο, άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, πραγματοποίησε εντυπωσιακές εμφανίσεις και πίστεψε πολύ σοβαρά (και όχι άδικα) στο ενδεχόμενο της εθνικής κλήσης από τον Φερνάντο Σάντος.
Ο Σηφάκης, φάνηκε από την αρχή, πως δεν είχε τίποτ΄ άλλο στο μυαλό του, εκτός από τη συγκεκριμένη προοπτική. Η όλη του στάση, από το περασμένο καλοκαίρι, μέχρι σήμερα, έχοντας μάλιστα ξεκαθαρίσει πως δεν τον ενδιαφέρει το ενδεχόμενο να παραμείνει στον Αρη, εκεί παραπέμπει. Ακόμη και η θέλησή του να παίξει κάποια ακόμη παιχνίδια με τους κιτρίνους, πριν αποχωρήσει επισήμως από την ομάδα σε λίγο καιρό, έχει ένα και μοναδικό κίνητρο: Να ετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλύτερα για το Euro, εφόσον τελικά κληθεί για κάτι τέτοιο από τον ομοσπονδιακό τεχνικό.
Η στάση του Σηφάκη δεν είναι κατακριτέα. Παρά την όποια κρίση πέρασε η σχέση του με τους διοικούντες και τον κόσμο του Αρη, δίνει τη δική του μάχη, δηλώνοντας παρών. Θα μπορούσε να είχε ήδη αποχωρήσει, να είχε ήδη συμφωνήσει με την επόμενή του ομάδα (όποια κι αν είναι αυτή) και να προετοιμάζεται υπό διαφορετικές συνθήκες. Δεν το έκανε. Εμεινε και ουσιαστικά δίνει τη δυνατότητα στην ΠΑΕ να κερδίσει κάτι απ΄ αυτόν, σε περίπτωση που ταξιδέψει στην Πολωνία. Το ποσό των 150 χιλιάδων ευρώ που προβλέπεται από την ΟΥΕΦΑ, μόνο ευκαταφρόνητο δεν είναι στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Από τη δική του πλευρά, ο Μάρκος Βελλίδης θεωρεί πως μπορεί ο ίδιος να «προσφέρει» αυτό το ποσό, έχοντας (έστω και την ύστατη ώρα) μια αντίστοιχη κλήση από τον Σάντος. Και εδώ που τα λέμε αν κάποιους τερματοφύλακες πρέπει να καλέσει ο Πορτογάλος, βάση φόρμας και διάρκειας παιχνιδιών, είναι ο Βελλίδης του Αρη και ο Χιώτης του ΑΠΟΕΛ. Το εάν, τελικά, κανέναν από τους δύο δεν πάρει μαζί του στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, είναι κάτι για το οποίο θα κριθεί.
Ο Μάρκος αισθάνεται αδικημένος. Πιστεύει, πως παρά την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε, οι κόποι του δεν εκτιμώνται. Ούτε από τον Σάντος, ούτε από την ομάδα του. Η εκπαραθύρωσή του από την ενδεκάδα, στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, τον πίκρανε.
Θα πρέπει όμως να συνυπολογίσουμε δύο πράγματα:
1)Το να μη παίξει δυο-τρία ματς προς το φινάλε του πρωταθλήματος, δεν χαλούν (σε καμιά περίπτωση) την εικόνα του. Ο κόσμος και πολύ περισσότερο ο Σάντος, ξέρουν, πια, ποιος είναι ο Βελλίδης και δεν υπάρχει λόγος να τον δουν και σε επιπλέον ματς για να τον κρίνουν. Αλλωστε στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Μασάδο δεν άφησε μόνο τον ίδιο στον πάγκο, αλλά και παίκτες όπως ο Φατί και ο Ουμπίδες.
2) Δικαιολογημένα οι κίτρινοι ποντάρουν περισσότερο στον Σηφάκη (σε ότι αφορά το Euro), έχοντας ίσως και τα ανάλογα μηνύματα. Ας έρθουμε στη θέση τους κι ας μην τους κακολογούμε γι αυτό. Ο Βελλίδης αξιοποιήθηκε όλη τη χρονιά. Επαιξε σχεδόν σε όλα τα ματς και όπως όλα δείχνουν θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας του Αρη και για τη νέα σεζόν. Από τον Σηφάκη απλά θα προσπαθήσουν να βγάλουν τη χασούρα της μη συμμετοχής του, εδώ και κάποιους μήνες. Λογικό και επαγγελματικό.
Οι εποχές των πεισμάτων και των συναισθημάτων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.