Η ομάδα του «Δικεφάλου», προδομένη – και – από την ατυχία της έχοντας τρία δοκάρια, ηττήθηκε στην Τούμπα 0-1 από τον Ατρόμητο και τερμάτισε τελευταία και καταϊδρωμένη στη διαδικασία των πλέι οφ έχοντας ως κληρονομιά το χειρότερο «εισιτήριο» για το Europa League, άσχετα αν – τελικά – καρπωθεί κάτι καλύτερο λόγω αδυναμίας ομάδων που τερμάτισαν πιο πάνω από αυτή στη βαθμολογία.
Αρκούσε μια νίκη επί της ομάδας του Γιώργου Δώνη, που φέτος αναδείχθηκε σε κακό «δαίμονα» του Λάζλο Μπόλονι και των ποδοσφαιριστών του, για να κατοχυρώσει τη δεύτερη θέση και να προχωρήσει σ’ έναν προγραμματισμό μιας φυσιολογικής χρονιάς με χρονικό ορίζοντα για την έναρξή της σ’ επίπεδο επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων το τελευταίο 10ήμερο του προσεχή Αυγούστου, για να μην επανέλθουμε στη συζήτηση περί αδειοδοτήσεων κι αλλαγής της τελικής κατάταξης στη βαθμολογία.
Εντούτοις, με λύσεις ανάγκης, κακή ψυχολογία και δίχως εμπιστοσύνη στις ικανότητές του περιορίστηκε στη χειρότερη δυνατή θέση παρά το γεγονός πως με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου των πλέι οφ βρισκόταν στην πρώτη θέση των πλέι οφ. Με μηδέν βαθμούς στον δεύτερο γύρο, απόρροια των τριών ηττών που γνώρισε κι απολογισμό 0 – 5 γκολ δε θα μπορούσε να ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Και γι’ αυτό η χτεσινή πολύ σημαντική επιτυχία των διοικούντων να εξασφαλίσουν μέσα από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες την αδειοδότηση για τη νέα σεζόν μετριάστηκε.
Μια επιτυχία που προήλθε έπειτα από πολύ προσωπική εργασία από τον επικεφαλής με τις εξελίξεις να δικαιολογούν και να τον δικαιώνουν για τις διαδοχικές συναντήσεις που έκανε όλο αυτό το διάστημα με αποκορύφωμα την υπόθεση του Ιβάν Σαββίδη. Η έγγραφη διαβεβαίωση του ιδίου για το ενδιαφέρον του να εμπλακεί στα διοικητικά της ΠΑΕ σε συνάρτηση με το έμβασμα των δυο εκατομμυρίων ευρώ έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη θετική έκβαση της υπόθεσης. Ανεξάρτητα του τι θ’ ακολουθήσει και μέσα από πολύ συγκεκριμένα αυστηρά οικονομικά δεδομένα οι διοικούντες έχουν μια σχεδόν μοναδική ευκαιρία δημιουργίας μιας νέας ομάδας.
Απαλλαγμένη από αρκετά σημαντικά μεγάλα συμβόλαια οι συνθήκες μοιάζουν ιδανικές για να δημιουργηθεί ένα νέο σύνολο, με καινούρια ποδοσφαιρική λογική κι ανάλογο μέλλον. Το θέμα της τεχνικής ηγεσίας παραμένει μετέωρο για τις επόμενες ώρες μετά και τη σημερινή συνάντηση του Ζήση Βρύζα με τον Ρουμάνο τεχνικό, μέσα από την οποία μεταφέρθηκε στον κ. Μπόλονι ο προϋπολογισμός για το αγωνιστικό της επόμενης σεζόν, στον οποίο προβλέπεται και μείωση των αποδοχών του τεχνικού τιμ. Ο ίδιος επιφυλάχθηκε ν’ απαντήσει μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Μια μέρα νωρίτερα στη δημόσια τοποθέτησή του δήλωσε αποφασισμένος να παραμείνει και την επόμενη σεζόν καθώς όπως υποστήριξε αντέχει τα δύσκολα κι είναι διατεθειμένος να παλέψει.
Μια στάση που δεν έδειξε στο σύνολο της πρώτης του χρονιάς στον ΠΑΟΚ. Ενός ανθρώπου που για το δικό του, υψηλό επίπεδο και τη δική του μεγάλη ποδοσφαιρική εμπειρία και σαν τεχνικός αλλά και σαν ποδοσφαιριστής λειτούργησε σα να μην κατάλαβε ποτέ σε ποια ομάδα ήρθε. Θα ήταν αφελές για οποιονδήποτε να μην αναγνωρίσει τις πολύ δύσκολες συνθήκες που κλήθηκε ν’ αποδώσει και να επιδείξει έργο. Συνθήκες που ήταν αρνητικά μεταβαλλόμενες και κατά τη διάρκεια της σεζόν με την οικονομική δυσπραγία της ΠΑΕ και τις αποχωρήσεις σημαντικών μονάδων από την ομάδα.
Μόνο που αυτή ήταν μια πραγματικότητα και για τις υπόλοιπες ομάδες οι οποίες μάλιστα τη βίωναν από το περασμένο καλοκαίρι. Κι αν κάποιος δεν μπορεί να εργαστεί υπό αυτές τις συνθήκες το δηλώνει κι αποχωρεί. Αν μη τι άλλο δεν το επικαλείται ως άλλοθι για να υποστηρίξει πως η σεζόν ήταν 75%-25% επιτυχημένη. Η ομάδα που νίκησε στο Λονδίνο είχε τον Κοντρέρας και για λιγότερο από δέκα λεπτά τον Αρίας, από αυτούς που έφυγαν, ωστόσο ανάλογη εμφάνιση δεν έγινε ποτέ. Ο ΠΑΟΚ χρησιμοποίησε τους λιγότερους ποδοσφαιριστές από κάθε άλλη ομάδα στα πλέι οφ κι όχι μόνο. Την πρόκριση επί της Καρπάτι, που επισημάνθηκε από τον Ρουμάνο ως επιτυχία, την έδωσε – και – ο Μπαλάφας με δικό του γκολ, μόνο που στη συνέχεια αγωνίστηκε ελάχιστα. Δεν ενισχύθηκε η ομάδα με ποδοσφαιριστές που επιθυμούσε. Αποκτήθηκε ο Σπαντάτσιο, τον οποίο γνώριζε προσωπικά αλλά χρησιμοποιήθηκε κι απέδωσε ελάχιστα.
Αναδείχτηκαν νέοι ποδοσφαιριστές όταν πλέον δεν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις. Λύσεις που ήταν … μονόδρομος δεν υποστηρίζονται ως επιλογές. Γιατί αν όντως ήταν επιλογές θα παρέμεναν μέχρι και στις τελευταίες αγωνιστικές υποχρεώσεις δίνοντας ανάσες στους υπερεξαντλημένους 11-13 ποδοσφαιριστές οι οποίοι αποδεκατίζονταν από τον Ιανουάριο και μετά είτε από τραυματισμούς, είτε από τις κάρτες σε βάθος χρόνου. Δεν είχα καμία διάθεση ν’ αναφερθώ στα συγκεκριμένα, ωστόσο είμαι αναγκασμένος να το κάνω όταν δεν υπάρχει διάθεση αυτοκριτικής από έναν άνθρωπο που κατέχει μια τόσο κρίσιμη θέση και αμείβεται ανάλογα για να τη διαχειρίζεται ορθά.
Δεν μπορεί να φταίνε όλοι οι άλλοι και το πρώτο λάθος του, όπως ο ίδιους ανέφερε, να – θεωρεί πως – είναι η κριτική στους εκπροσώπους των Μ.Μ.Ε. για έλλειψη επικοινωνίας. Από όλα όσα έζησα στο μετερίζι δίπλα στον πάγκο του ΠΑΟΚ τέτοια διάθεση από πλευράς του δεν υπήρξε ποτέ. Και πως να υπάρξει όταν οι ευκαιρίες που δίνονταν στις συνεντεύξεις Τύπου κατέληγαν σε ειρωνικές τοποθετήσεις όταν κάποια τοποθέτηση δεν ήταν της αρεσκείας του ή αν το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Η αμφίδρομη επικοινωνία προϋποθέτει κι εκατέρωθεν σεβασμό, στοιχείο που το εμπνέεις και δεν το επιβάλεις. Το χειρότερο όλων έχει να κάνει με τις ισορροπίες εντός της ομάδας καθώς η προσωπικότητα του καθενός αντανακλάται στη δουλειά του κι επηρεάζει τις συνεργασίες του.
Υπήρξαν αμέτρητες περιπτώσεις που έχριζαν ξεκούρασης αλλά δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ, ακόμη κι όταν υπήρχε η ευκαιρία, για να μη διαταραχθούν οι ισορροπίες. Επειδή ο ποδοσφαιριστής που θα έβγαινε από τον αγώνα δε θα κατανοούσε πως η συγκεκριμένη κίνηση δεν τον υποβάθμιζε, δεν τον στιγμάτιζε αλλά γίνεται για το καλό της ομάδας. Είναι μια μάχη δύσκολη που πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί από την τεχνική ηγεσία εφόσον θέλει να μπορεί να εφαρμόζει το έργο της. Σε μια σεζόν που ο ΠΑΟΚ νίκησε δυο φορές στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, είχε τον χειρότερο απολογισμό στην Τούμπα, αποκλείστηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου εντός έδρας από τον Ατρόμητο, έφτασε στους «32» του Europa League, τερμάτισε τρίτος στην κανονική περίοδο χάνοντας τον τελευταίο αγώνα σε διάστημα λιγότερο των δέκα λεπτών ενώ προηγούνταν στο σκορ και μαζί ένα βαθμό που αποδείχθηκε πως θα έκανε τη διαφορά στα πλέι οφ και περιορίστηκε στην τελευταία θέση του αγωνιστικού επίλογου της σεζόν.
Επί της ουσίας καμία πρόοδος σε σχέση με την περυσινή σεζόν, πέραν κάποιων καλών διαστημάτων όχι μεγαλύτερων των 15-20 λεπτών ανά αγώνα. Τουναντίον κατά τι … οπισθοχώρηση, δίχως – επαναλαμβάνω – να παραγνωρίζει κανείς τις εν γένει αντίξοες συνθήκες που υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν. Τί σχέση όμως έχουν αυτές με συγκεκριμένες συμπεριφορές που πρόδιδαν … άλλες διαθέσεις. Δηλώσεις περί προτάσεων από άλλες ομάδες σε στιγμές ευφορίας μετά από επιτυχίες. Αναχώρηση μετά από κάθε αγώνα στο εξωτερικό τον πρώτο καιρό, επιστροφή έπειτα από δυο ημέρες και βασικούς, πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές να διαμαρτύρονται και ν’ απέχουν από προπόνηση λόγω της συστηματικής απουσίας του προπονητή τους. Εσωτερικές τριβές με συνεργάτες οι οποίοι για κάποιο διάστημα, παρά τον ζωτικής σημασίας ρόλο τους, δεν ακολουθούσαν την αποστολή στους εκτός έδρας αγώνες. Η έλλειψη σεβασμού φέρνει ανάλογα αποτελέσματα.
Σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο η ομάδα δεν παρουσίασε κάτι νέο. Μια απόπειρα αλλαγής συστήματος με δυο χαφ ψηλά σε δυο και μόνον περιπτώσεις κι ορισμένες «κομπίνες» σε στημένες φάσεις δίχως όμως ανάλογη συνέχεια. Γλύκος, Κατσικάς, Σταφυλίδης, Αποστολόπουλος, Γιάννου έδωσαν λύσεις, άλλος λίγες, άλλος πολλές, ενώ χρησιμοποιήθηκαν περιστασιακά και οι Παναγιωτούδης, Πετρίσεβιτς. Η περιθωριοποίηση συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών τους κατέστησε άχρηστους. Κι όταν οι συνθήκες απαίτησαν τη συνδρομή τους αυτή φυσιολογικά δεν μπορούσε να έρθει. Οι εσωτερικές προστριβές κόστισαν … Δεν υπήρχε συγκέντρωση, δεν υπήρχε προσήλωση, έλειπε το οικογενειακό κλίμα που τουλάχιστον θα εγγυούνταν τη συσπείρωση. Το κάτι παραπάνω από τον καθένα όταν η ομάδα το χρειάστηκε. Κι η αλήθεια είναι πως ειδικά στο τέλος το χρειάστηκε πολλές φορές δίχως να το πάρει.
Ο ΠΑΟΚ αναμβφίβολα χρειάζεται τον καλό Λάζλο Μπόλονι. Γι’ αυτό και προσπαθούσε επί δυο χρόνια να συνεργαστεί μαζί του. Αλλά δεν έχει ανάγκη αυτόν που ασχολείται με αντίπαλους θεατές ή προπονητές ή ποδοσφαιριστές όταν ο αγώνας δεν έχει την επιθυμητή εξέλιξη για την ομάδα του. Με τέτοιες συμπεριφορές βλάπτει και τον εαυτό του και την ομάδα. Σε μια προβληματική κατάσταση βέβαια δε φταίει μόνον ένας, η ευθύνη είναι συνολική και γι’ αυτό θα πρέπει κατόπιν πολύ σοβαρής σκέψης να παρθεί η καλύτερη δυνατή απόφαση για όλους.