Νομίζω ότι αυτή η εντυπωσιακή παράδοση πρέπει να εδραιώθηκε πριν από 42 χρόνια, σε εκείνο το απίστευτο ημιτελικό του παγκοσμίου κυπέλλου, στο Μέξικο, που έληξε με ιταλική νίκη στην παράταση, με σκορ 4-3.
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ εκείνο το ματς. Οι Ιταλοί κέρδιζαν 1-0 και ισοφαρίστηκαν στο 90 με γκολ του αμυντικού Σνέλιγκερ, που έπαιζε στο «καμπιονάτο». Οι Γερμανοί είχαν το ψυχολογικό προβάδισμα στην παράταση, όπου έγινε της μουρλής, αλλά με σκορ 3-3, ο Ριβέρα πέτυχε το νικητήριο γκολ των «ατζούρι» ελάχιστα πριν το 120!
Θυμάμαι ότι εκείνη τη στιγμή έπινα μια κόκα κόλα, το μπουκάλι της οποίας πέταξα, τρελός από τη χαρά μου, με δύναμη ψηλά. Έσπασε στο ταβάνι και τα γυαλιά, μαζί με το περιεχόμενο, έκαναν το γραφείο (στον 6ο όροφο της Απογευματινής, στην Φειδίου) μαντάρα! Από τότε, νομίζω ότι κάθε φορά που οι Γερμανοί παίζουν με την Ιταλία, χάνουν από τα αποδυτήρια
Διαφωνώ, όμως με τις λεπτομέρειες του χθεσινού ημιτελικού. Για παράδειγμα, παίκτης του αγώνα δεν ήταν ο Πίρλο, που πήρε το σχετικό βραβείο. Αν δεν ήταν ο Μπαλοτέλι, με τα δυο καταπληκτικά του γκολ, ήταν σίγουρα ο Μπουφόν, ο οποίος έκανε εξαιρετικά δύσκολες σωτήριες αποκρούσεις, που αποθάρρυναν τους Γερμανούς. Πάνω από όλους, όμως, ήταν ο Ιταλός προπονητής, αυτός ο Πραντέλι, που αποδείχθηκε μετρ της τακτικής και της διαχείρισης του υλικού που είχε στη διάθεσή του. Ειδικά στο τέλος όταν έβαλε τον Ντι Ντατάλε, αντί του Μπαλοτέλι, η Ιταλία θα μπορούσε να έχει βάλει άλλα 3 γκολ στην κόντρα και να γίνει πάρτι! Κρίμα πάντως που δεν ήταν η Μέρκελ εκεί, για να βλέπαμε τις χαριτωμένες αντιδράσεις της. Κρίμα
Μερικά πράγματα πάντως, δείχνουν από πριν, φθάνει να είσαι λίγο προσεκτικός και να μην παρασύρεσαι από τις γενικές εντυπώσεις. Για παράδειγμα στο μεταξύ μας παιχνίδι, μπορεί η Γερμανία χάρη στην επιθετικής της ορμή, να μας πήρε αμπάριζα και να έβαλε 4 γκολ, αλλά ταυτόχρονα σε 21/2 δικές μας επιθέσεις, έφαγε 2! Πράγμα που σήμαινε ότι στην άμυνα της κάτι δεν πήγαινε καλά και το εκμεταλλεύτηκαν οι Ιταλοί με τον καλύτερο τρόπο.
Στο 1-0, ο ένας σέντερ μπακ γίνεται περιφερειακά γιο-γιο από τον Κασάνο και ο άλλος δεν ξέρει που πάει η μπάλα και που είναι Μπαλοτέλι, που την καρφώνει με άνεση στα δίχτυα. Όσο για το δεύτερο γκολ, ακόμα αναζητούνται και οι δυο σέντερ μπακ, οι οποίοι ούτε με τα μάτια δεν πρόλαβαν να παρακολουθήσουν τον «Σούπερ Μάριο» της Σίτι.