Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η «επίσημη αγαπημένη» δεν θα πέσει θύμα αγωνιστικής έκπληξης στο ματς με τους Αφρικάνους, τότε θα αποκτήσει, αυτομάτως θεωρητικές πιθανότητες 75% να πάει στο Λονδίνο. Γιατί από τις τέσσερις ομάδες των ημιτελικών προκρίνονται οι τρεις πράγμα που σημαίνει ότι θα έχει δύο ευκαιρίες για μια νίκη πρόκρισης: την πρώτη στον ημιτελικό (πιθανότητα με τη Ρωσία) και τη δεύτερη αν χρειασθεί με αντίπαλο την ηττημένη του άλλου ημιτελικού στον μικρό τελικό της διοργάνωσης που όμως επί της ουσίας θα είναι ο μεγάλος, καθώς θα δώσει το τρίτο και τελευταίο εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς. ʼλλωστε μεγάλος τελικός με την έννοια που όλοι γνωρίζουμε δεν πρόκειται να διεξαχθεί, καθώς το τουρνουά μοιράζει προκρίσεις και όχι τίτλους ή μετάλλια. Οπότε γιατί να παίξουν ν σ αυτόν δύο ομάδες που ήδη θα έχουν πετύχει τον σκοπό τους κερδίζοντας τους ημιτελικούς;
Η αλήθεια είναι ότι η Ελληνική ομάδα είναι πολύ κοντά στην πρόκριση όχι μόνο γιατί οι ευκαιρίες είναι καλές και αρκετές, αλλά και γιατί παρά την ελλειπή προετοιμασία που έκανε, παρουσιάζεται γεμάτη ομοιογένεια, ταχύτητα και ενθουσιασμό- προσόντα τα οποία θεωρούνται ικανά να υπερισχύσουν των όποιων αδυναμιών την της.
Στην πραγματικότητα πάντως είναι μια ομάδα που με βάση την εικόνα της κατά το παρελθόν παρουσιάζεται σχεδόν αγνώριστη καθώς ακολουθεί εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Για παράδειγμα το 2005 και 2006 όταν κατέκτησε το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ και το αργυρό στο Μουντομπάσκετ είχε πρόβλημα κυκλοφορίας της μπάλας καθώς ξεκίναγε και με πεντάδα (Διαμαντίδης, Χατζηβρέττας, Κακιούζης, Ντικούδης, Λ. Παπαδόπουλος) βροντοσαύρων! Επίσης το 08 στο Πεκίνο, έχασε από την Αργεντινή γιατί δεν τόλμησε, ή δεν μπόρεσε να ανοίξει τον ρυθμό του αγώνα.
Αντίθετα στο Καράκας εμφανίστηκε να τρέχει πιο πολύ και από το Πόρτο Ρίκο! Και απ ότι φαίνεται θα τρέξει ακόμα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ όταν θα αυξήσει την αμυντική της ικανότητα και θα βελτιώσει τις επιδόσεις στα αμυντικά ριμπάουντ, χωρίς ολ αυτά να σημαίνουν, ότι αγωνιστικά η εθνική μας μιμείται ότι μέχρι πριν από λίγο καιρό κοροϊδεύαμε. Δηλαδή το μπάσκετ ανοιχτό γηπέδου που στερείται σκέψης και τακτικής.
Απλά έχοντας τους κατάλληλους παίκτες, προσπαθεί να πετύχει έναν συνδυασμό, απαραίτητο από τις εξελίξεις που έχουν προκύψει στο μπάσκετ. Και αν μπορούσε να είναι λίγο πιο δυνατή (και ποιοτικά και αριθμητικά) στα σέντερ- φορ, τότε θα έλεγα ότι θα ήταν έτοιμη για θαύματα! Για παράδειγμα, εναντίον του Πόρτο Ρίκο, ήταν στιγμές που μας έλλειψε ένα μεγάλο κορμί για να μαρκάρει, έστω για λίγο, το Ράμμος. Η ίδια ανάγκη ίσως παρουσιαστεί και με τη Ρωσία, ή και κάποιον άλλον αντίπαλο, πράγμα που σημαίνει ότι γι αυτόν τον ειδικό ρόλο θα μπορούσε να είχε επιστρατευθεί ο πάντα έτοιμος Γλυνιαδάκης, που έχει αποδείξει τη χρησιμότητά του για τέτοιους ρόλους το 08 στο Πεκίνο.
Αλλωστε είναι φανερό ότι στην περιφέρεια κάποιοι πλεονάζουν, ενώ αντίθετα όταν φορτώνονται με φάουλ οι Μπουρούσης, Μαυροειδής καλείται να παίξει σέντερ φορ στην άμυνα ο Φώτσης και στην επίθεση ο Πρίντεζης!