Ναι μεν αυτό το πράττει και για να μεταλαμπαδεύσει αυτά τα συναισθήματα και στους νεαρούς ποδοσφαιριστές του αλλά ο βασικός λόγος είναι γιατί το πιστεύει. Γιατί το βλέπει σε καθημερινή βάση πως αυτή η ομάδα δουλεύει με όρεξη, με πρόγραμμα, με στόχο κι ανταποκρίνεται θετικά παρ’ όλες τις αντιξοότητες που έχει ήδη αντιμετωπίσει κι ενδεχομένως θ’ αντιμετωπίσει στη συνέχεια. Το απέδειξε ξεπερνώντας σχετικά εύκολα το εμπόδιο της Μπνέι Γιεχούντα νικώντας και τους δυο αγώνες, το επανέλαβε στον φιλικό αγώνα με την Ξάνθη και το ίδιο έκανε στον εντός έδρας αγώνα με τη Ραπίντ Βιέννης.
Σε μια αναμέτρηση που δεν ξεκίνησε δα και με τον πλέον … ορθόδοξο τρόπο, όλα όσα συνέβησαν δεν επηρέασαν μόνον την αυστριακή ομάδα αλλά ο ίδιος φόβος εγκυμονούσε και για τους γηπεδούχους. Στην πράξη αποδείχτηκε πως κάτι τέτοιο δε συνέβη. Ο Γιώργος Δώνης έκανε την έκπληξη και ξεκίνησε με τον Κάτσε παρτενέρ του Λάζαρ και τον Γιάννου αντίστοιχα του Αθανασιάδη. Η ομάδα είχε τον έλεγχο εξ αρχής και με στρωτό ποδόσφαιρο προσέγγιζε την αντίπαλη περιοχή δημιουργώντας διαδοχικές ευκαιρίες για ν’ ανοίξει το σκορ. Ούτε ο Ετο με το διαγώνιο σουτ, ούτε ο Κατσικάς με τη γυριστή κεφαλιά σε κόρνερ του Λίνο, ούτε ο Λάζαρ στο δυνατό, ευθύβολο σουτ έξω από την περιοχή αλλά ούτε κι ο Αθανασιάδης κατάφεραν να παραβιάσουν την αντίπαλη εστία.
Αντιθέτως το έκανε ο Αλαρ αξιοποιώντας τη μια από τις δυο ευκαιρίες που δημιούργησαν οι φιλοξενούμενοι στο πρώτο 45λεπτο. Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου οι Φωτάκης Σαλπιγγίδης πήραν θέση στον αγωνιστικό χώρο αντί των Ρομπέρ και Γιάννου όμως η επιθετική δυστοκία χτύπησε …«κόκκινο» με αποκορύφωμα την κεφαλιά του Κλάους στο δοκάρι. Ο τεχνικός του «Δικεφάλου» εφήρμοσε διάταξη ρόμβου με Λάζαρ στη βάση, Φωτάκη δεξιά, Κάτσε αριστερά και τον Γεωργιάδη στην κορυφή. Πάραυτα η κατάσταση θύμιζε από αυτές που «δε γυρίζουν με τίποτα», εντούτοις μια κίνηση από τον πάγκο ήταν αρκετή για ν’ ανατρέψει τα δεδομένα. Η είσοδος του Λίαμ Λόρενς έδωσε στην ομάδα αυτό που της έλειπε … ουσία. Με απλό αλλά ουσιαστικό ποδόσφαιρο ο Ιρλανδός μέσος έβγαλε τη σέντρα ο Αθανασιάδης έπιασε την κεφαλιά η μπάλα πρώτα στο δοκάρι και στη συνέχεια στα δίχτυα για την ισοφάριση. Ενθουσιασμός, πίστη για την ανατροπή κι αρκετός χρόνος για να προκύψει αυτή όμως τα εύκολα δεν είναι γι’ αυτήν την ομάδα.
Το … σασπένς ήταν, είναι κι ένας Θεός ξέρει αν θα συνεχίσει και στο μέλλον να είναι βασικό κι αναντικατάστατο συστατικό της ιστορίας του. Ο Λάζαρ αντίκρισε δεύτερη κίτρινη κάρτα κι αποβλήθηκε αφήνοντας τον ΠΑΟΚ με δέκα παίκτες στην πλέον κρίσιμη στιγμή του αγώνα. Εντούτοις η προσπάθεια δεν έμεινε εκεί. Ακόμη και με αριθμητικό μειονέκτημα η ομάδα συνέχισε την πίεση. Η λύτρωση ήρθε στο τελευταίο 10λεπτο. Ο Λόρενς εκτέλεσε το κόρνερ κι από την αναταραχή που προκλήθηκε στην περιοχή ο Κατσικάς έπιασε δυνατό σουτ με το αριστερό για να πάρει και την προσωπική του ρεβάνς από τη φάση του γκολ της Ραπίντ και να δώσει μια νίκη που δίνει έστω και ισχνό προβάδισμα στην ομάδα του εν όψει του επαναληπτικού.
Για τα γεγονότα πριν από τον αγώνα δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς. Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες που αντιστοιχούν σε θεσμικούς φορείς. Ο έλεγχος, η έγκαιρη επέμβαση κι όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν. Αν δεν υπάρξουν τα δυο πρώτα, μετά τρέχεις για τα υπόλοιπα. Η δράση προκαλεί αντίδραση, η οποία είναι επίσης καταδικαστέα. Αλλά γιατί να μην την προλάβεις προλαμβάνοντας ή εξαλείφοντας τη δράση την ώρα που δημιουργείται; Τις απαντήσεις ας τις βρουν κι ας τις δώσουν αυτοί που έχουν υποχρέωση να το κάνουν, πάντως ο αγώνας στη Βιέννη είναι υψηλότατης επικινδυνότητας κι αυτό ας το σκεφτούν καλά οι αρμόδιοι από κάθε πλευρά. Το κλάμα ενός μικρού παιδιού την ώρα που συνέβαινε ο γενικός χαμός κι η μητέρα του που το έσερνε για να φύγουν εσπευσμένα από το γήπεδο είναι μια εικόνα που σε βάζει σε σκέψεις για το τι τελικά αξίζει σ’ αυτή τη ζωή και για ποιο λόγο αξίζει να ρισκάρεις κάποια πράγματα από τη ζωή σου εκφράζοντας την αγάπη σου για μια ομάδα.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια …
