Παράλληλα σ’ ένα σύνολο τόσο αποδυναμωμένο οι απουσίες των πλέον έντονων και συνάμα έμπειρων προσωπικοτήτων όπως τέτοιοι είναι οι Λάζαρ, Σαλπιγγίδης καθώς κι ο ανέτοιμος – προερχόμενος από τραυματισμό – Γκαρσία ανέβασαν ακόμη ψηλότερα τον βαθμό δυσκολίας. Επί πρόσθετως ότι ρίσκο κι αν πήρε η τεχνική ηγεσία δεν απέδωσε καρπούς.
Ούτε η τοποθέτηση του Βιβιάν στο αρχικό σχήμα, καθώς δε βοηθήθηκε από τον Κουμάλο αλλά κυρίως από τους δυο ακραίους της αμυντικής γραμμής. Λίνο και Ετο βρέθηκαν σε μια από τις χειρότερες βραδιές τους τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά. Ακόμη κι από τις αλλαγές δεν πήρε κάτι αν κι η τοποθέτησή τους στον αγωνιστικό χώρο δημιούργησε ερωτηματικά, τόσο ως προς τη θέση του καθενός όσο κι ως προς το σχήμα. Ο Φωτάκης επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του προπονητή του πως υπολείπεται των συμπαικτών του σ’ επίπεδο ρυθμού, ο Λόρενς για πρώτη φορά δε βοήθησε δίχωςόμως η ευθύνη να βαραίνει αποκλειστικά τον Ιρλανδό κι ο Πέλκας μπήκε ορεξάτος αλλά γρήγορα χάθηκε στη γενικότερη μετριότητα. Ρομπέρ και Γεωργιάδης έδωσαν ελάχιστα ενώ πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις υπήρχαν από τον Γιάννου.
Σε μια τόσο νεανική ομάδα μ’ αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες θα πρέπει να συμβούν απίθανα πράγματα για να μπορέσει να πετύχει το σκοπό της. Ακόμη κι έτσι όμως είχε τις ευκαιρίες να το κάνει αλλά δεν τις εκμεταλλέυτηκε. Εκτός από ένα σουτ του Ρομπέρ στα πρώτα λεπτά δυσκολεύομαι να θυμηθώ φάση του ΠΑΟΚ εντός εστίας. Ευκαιρίες είχε με τα σουτ Γκαρσία, Αθανασιάδη, Φωτάκη, Πέλκα αλλά όλες πέρασαν λίγο μεν αλλά άουτ.
Για να ήταν η κατάσταση καλύτερη θα έπρεπε η ομάδα να είναι πλήρης, να παίξει σε υψηλό βαθμό και να έχει την τύχη με το μέρος της. Καλώς ή κακώς αυτή είναι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα του σημερινού ΠΑΟΚ για τις απαιτήσεις ενός τέτοιου ευρωπαϊκού αγώνα κόντρα σε μια ομάδα φιλόδοξη και ικανή τουλάχιστον μεσοεπιθετικά. Εφόσον δεν ισχύει κάποιος από τους παραπάνω κρίκους αυτής της αλυσίδας αυτή … σπάει, όπως κι έγινε.
Από την άλλη κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως αν η ομάδα δεν είχε αποδυναμωθεί θα είχε εξασφαλισμένη την πρόκριση όπως πολλάκις είχε αποδειχτεί στο παρελθόν μέσα από συγκεκριμένους αγώνες, όπου ο “Δικέφαλος” φερόταν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τη νίκη δίχως όμως ποτέ αυτή να έρθει. Αυτή είναι κι η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει κανείς.
Ο αποκλεισμός από τους Αυστριακούς ήταν ένα άκρως επώδυνο πάθημα που προκαλεί απογοήτευση και παράπονα. Συνάμα όμως αποτελεί κι ένα πολύ καλό μάθημα που διδάσκει το που βρίσκεται αυτός ο ΠΑΟΚ και ποιες είναι οι πραγματικές του δυνατότητες, ιδιαίτερα υπό αντίξοες συνθήκες. Ετσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση δίδεται η ευκαιρία για να ολοκληρωθεί η αλλαγή εποχής στο έμψυχο δυναμικό καθώς ορισμένοι ποδοσφαιριστές φαίνεται να μην έχουν συναισθανθεί την ευκαιρία που τους δόθηκε κι ίσως τους δίνεται για λίγο χρονικό διάστημα ακόμη. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν πια ..
Ολοκληρώνοντας πολλές φήμες κυκλοφόρησαν για το τι συνέβη στην Αυστρία εκτός γηπέδου, πριν από τον αγώνα. Κι όμως δεν υπήρξε καμία σύλληψη, δε σημειώθηκε τίποτα το σοβαρό ή το πολύ σοβαρό. Γιατί; Την απάντηση αναζητήστε την στο ρόλο και τη λειτουργία των θεσμικών φορέων που έχουν την ευθύνη της διεξαγωγής των ποδοσφαιρικών αγώνων. Η χρονιά μόλις ξεκίνησε. Ενας σημαντικός στόχος χάθηκε. Το σημαντικό πλεόν είναι το τι θα συμβεί από εδω και πέρα. Στο χέρι της διοίκησης, της τεχνικής ηγεσίας και των ποδοσφαιριστών είναι να μπορέσουν με τα έργα τους ν’ “αναγκάσουν” τους φίλους της ομάδας να ξεχάσουν αυτή την αρνητική … παρένθεση και να βάλουν πλώρη γι’ άλλα.
Κάθε τέλος σηματοδοτεί μια αρχή κι αυτό που απομένει είναι η δικαίωση. Καλή συνέχεια, καλή δύναμη σ’ όλους …
