Ιδιαίτερα στο α’ ημίχρονο κόντρα στον ΟΦΗ, οι “κιτρινόμαυροι” δε μπορούσαν να αλλάξουν …τρεις σωστές πάσες. Καμία ανάπτυξη από τα άκρα, τεράστια προβλήματα στον άξονα και το ένα λάθος να διαδέχεται το άλλο. Ήταν μακράν η χειρότερη εμφάνιση της ΑΕΚ μέχρι τώρα. Στο β’ σαρανταπεντάλεπτο η ΑΕΚ βελτιώθηκε, αλλά τις περισσότερες φορές προσπαθούσε με ανορθόδοξο τρόπο να φέρει το ματς στα ίσια.
Αν εξαιρέσουμε τον Γιάννη Αραμπατζή, ο οποίος με τις αποκρούσεις του δεν επέτρεψε να πάρει το σκορ μεγαλύτερες διαστάσεις, τον Γιάννη Κοντοέ, ο οποίος έτρεχε και βοηθούσε παντού, πολλές φορές μάλιστα δημιουργούσε προϋποθέσεις αντεπίθεσης καλύτερα από τους επιθετικογενείς συμπαίκτες του και τον Γιώργο Κατίδη, ο οποίος έδωσε σημαντική βοήθεια, αλλά κουράστηκε όσο περνούσε η ώρα, κανένας άλλος βασικός δεν ξεχώρισε. Ο Φουρτάδο πέτυχε ένα πανέξυπνο γκολ, αλλά σε όλο το υπόλοιπο ματς ήταν ανύπαρκτος, ενώ θετικό ντεμπούτο έκανε ο νεαρός Νικολιάς, ο οποίος αν συνεχίσει να δουλεύει σκληρά, σύντομα θα δικαιούται να πάρει περισσότερες ευκαιρίες.
Στο κέντρο της άμυνας έγιναν πολλά ατομικά λάθη,όπως και στη μεσαία γραμμή και αν ο Σίσιτς με τους συμπαίκτες του ήταν πιο εύστοχοι στην τελική προσπάθεια θα μιλάγαμε τώρα για μεγαλύτερο σκορ. Ο Σλοβένος ήταν ο υπ αριθμόν ένα κίνδυνος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό και αποτελούσε διαρκή απειλή για την αμυντική λειτουργία της Ένωσης. Το γνώριζαν στην ΑΕΚ, αλλά τελικά δεν κατάφεραν να τον περιορίσουν.
Έχω την εντύπωση ότι αυτή τη στιγμή η Ένωση χρειάζεται ένα ισχυρό “σοκ”. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα και αυτό “βγαίνει” στον αγωνιστικό χώρο. Δεν αναφέρομαι μόνο στους νεαρούς, αλλά ακόμα και στους πιο έμπειρους που αγωνίστηκαν απέναντι στον ΟΦΗ. Η λέξη “ηττοπάθεια”, την οποία ανέφερε ο Αραμπατζής μιλώντας στη NOVA αντικατοπτρίζει την γενική εικόνα της ομάδας και αν δεν αλλαξει κάτι σύντομα, τότε πραγματικά η ΑΕΚ θα δώσει μάχες για την παραμονή στην κατηγορία.