Το βαρύ 4-1 της Τούμπας, για πολλούς δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Ή μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Μήπως η εν γένει εικόνα του Αρη, αδικείται απ΄ αυτά τα τέσσερα γκολ και τις εντυπώσεις που τα ακολούθησαν;

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Οι κίτρινοι, σε αυτό το ματς, δημιούργησαν τις περισσότερες ευκαιρίες από κάθε άλλο φετινό, δείχνοντας πως συνεχώς βελτιώνονται στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Στο ΟΑΚΑ, για παράδειγμα, πήραν αποτέλεσμα, έχοντας μόνο μία σοβαρή τελική προσπάθεια (αυτή του γκολ), ενώ στην Τούμπα, οι τελικές ήταν όχι μόνο πολλές, αλλά κάποιες απ΄ αυτές εκκωφαντικά κραυγαλαίες!

Πως αλλιώς, δηλαδή, να χαρακτηρίσει κανείς την ευκαιρία του Πουλίδο, ο οποίος αδυνατεί, απλά, να σπρώξει τη μπάλα στην άδεια εστία ή την κεφαλιά του Καπετάνου, την οποία εξουδετερώνει ο Γλύκος;

Ειδικά στο β΄ ημίχρονο, οι παίκτες του Κατσαβάκη, έχοντας ξεπεράσει το αρχικό σοκ και όντας, πια, πλήρως εγκλιματισμένοι στις συνθήκες του αγώνα, κοίταξαν στα μάτια τον αντίπαλο, απειλώντας σε αρκετές περιπτώσεις. Εάν, μάλιστα, είχαν την ίδια εκπληκτική ευστοχία με αυτή των αντιπάλων τους στο α΄ μέρος, τότε ουδείς μπορεί να φανταστεί την εξέλιξη του σκορ.

Κανείς, ασφαλώς, δεν αρνείται την ανωτερότητα του ΠΑΟΚ, σχεδόν σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, την οργάνωση και την εμπειρία των ποδοσφαιριστών του. Απλά, με όλα τα παραπάνω, καταδεικνύεται με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, το πόσο εύκολα θα μπορούσε να γυρίσει το ματς ο Αρης, έστω και κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες. Του αρχικού αιφνιδιασμού, της απειρίας και του πανικού που επικράτησε στο πρώτο 45λεπτο.

Όταν αυτά τα νεαρά παιδιά του Κατσαβάκη, κατορθώνουν να παλεύουν ένα τέτοιο ντέρμπι, έστω και μετά το 4-1, αντιλαμβάνεται ο καθένας τα ψυχικά τους αποθέματα και τη δίψα τους για διάκριση. Όπως εύκολα μπορεί επίσης κάποιος να αντιληφθεί πως με τέτοιες εμφανίσεις (όπως αυτή της επανάληψης), αυτή η ομάδα δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το παραμικρό πρόβλημα στην εξέλιξη του πρωταθλήματος.

Και ξέρετε ποιο ήταν το πιο ενθαρρυντικό; Το ότι ο κόσμος του Αρη δεν αποδοκίμασε την ομάδα, δεν έστησε τους παίκτες στον τοίχο, δεν μίλησε για ντροπή που πρέπει να «ξεπλυθεί» στον β΄ γύρο. Εχει καταλάβει απόλυτα το τι γίνεται στην ομάδα, το πώς δημιουργήθηκε αυτό το σύνολο, κάτω από ποιες συνθήκες παλεύει. Και στηρίζει. Και το δείχνει….

Σε άλλες εποχές θα μιλούσαμε για λαϊκά δικαστήρια, για ξεφωνητά….

Τελικά, το κριτήριο του κόσμου είναι αλάνθαστο και απ΄ αυτό θα πρέπει να πάρει δυνάμεις η ομάδα, αφήνοντας πίσω της το σκορ (και μόνον αυτό) της Τούμπας. Αλλωστε ακολουθεί ο Πλατανιάς και εκεί στρέφεται, πια, η προσοχή.