Το πρόβλημα του Ολυμπιακού, λοιπόν δεν είναι τεχνικό, δεν έχει να κάνει με τη στελέχωση της ομάδας, ούτε και με την χημεία που μπορεί να βγάλει πάνω στο παρκέ. Με λίγα λόγια δεν έχουν κάνει κάτι λάθος η διοίκηση, ή ο προπονητής. Ίσα ίσα που το ρόστερ είναι κατά βάση το περσινό, εμπλουτισμένο μάλιστα με δύο χρήσιμες προσθήκες, ενώ αντί του Ίβκοβιτς, προσλήφθηκε ο κατά τεκμήριο ικανότερος νέος Έλληνας προπονητής, με περγαμηνές τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στην Ευρωλίγκα. Και επιπλέον , ο κόσμος που πέρυσι τέτοια εποχή σνομπάριζε το δύσκολο ξεκίνημα της νέας ερυθρόλευκης προσπάθειας, τώρα συμπαρίσταται με θέρμη και ενθουσιασμό, τον οποίο κινδυνεύει βέβαια να χάσει με εμφανίσεις σαν αυτή του Αμπντί Ιπεκτσί…
Τι συμβαίνει λοιπόν; Πολύ απλά, οι ως επί το πλείστον νεαροί παίκτες του Ολυμπιακού απελευθερωμένοι από τη δικτατορία του Ίβκοβιτς, που όμως τους οδήγησε στην κορυφή, κατέληξαν να το παίζουν πρωταθλητές με λάθος τρόπο, ξεχνώντας εντελώς σε ποίες αρχές βασίσθηκαν τα περσινά τους κατορθώματα. Και έτσι όλοι τους λίγο ως πολύ διεκδικούν πια ατομικό μερίδιο από συλλογικά επιτεύγματα τα οποία αρχικά δεν αποκλείεται να ξάφνιασαν ακόμη και τους ίδιους.
Το φαινόμενο αποκαλείται «κακή διαχείριση της επιτυχίας» και δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο στον αθλητισμό. Και θα μπορούσε, σε κάποιο βαθμό να εκδηλωνόταν ακόμα και αν δεν έφευγε ο Ίβκοβιτς, τον οποίο είναι πράγματι κουραστικό να τον έχεις ως άλλο μαντρόσκυλο συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου, να φωνάζει, να απαιτεί και να επιβάλει. Πόσο μάλλον χωρίς τον Ίβκοβιτς αλλά με έναν νεαρό προπονητή, που μπορεί να έχει τις καλύτερες προδιαγραφές πλην όμως δεν είχε καμία συμμετοχή στο περσινό έπος!
Λέει ενδεχομένως λοιπόν μέσα του, ο κάθε άμυαλος πιτσιρικάς της ομάδας, όταν ο νέος προπονητής προσπαθεί με τον τρόπο του να περάσει στον καθένα ξεχωριστά αυτό που πρέπει: «Και ποιος είσαι εσύ κύριε Μπαρτζώκα που θα κάνεις μάθημα σε εμένα; Εγώ είμαι πρωταθλητής Ευρώπης
». Και ακριβώς εδώ, αρχίζουν και τελειώνουν όλα.
Γιατί το υποθέτω; Μα γιατί ο Ολυμπιακός δεν μοχθεί πια στην άμυνα, δηλαδή στο πιο άχαρο αλλά και πιο ουσιαστικό κομμάτι του παιχνιδιού. Λες και δεν παίζουν οι ίδιοι παίκτες ή λες και ο Μπαρτζώκας έπαψε να έχει την άμυνα ως βάση της προπονητικής του φιλοσοφίας. Η άμυνα όμως κουράζει, ενώ αντίθετα η επίθεση δοξάζει, γι αυτό και βλέπουμε μετά από μία δύο πάσες, σουτ και ανύπαρκτες επιστροφές στην ερυθρόλευκη ρακέτα.
Τα σκορ αλλά και τα βίντεο των μέχρι σήμερα αγώνων είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού βρίσκεται στο μυαλό των παικτών του. Ο Παπανικολάου είπε στην Κωνσταντινούπολη ότι αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο τότε θα πρέπει να βάλουν όλοι το κεφάλι τους κάτω από τη βρύση για να αφυπνισθούν και να συνέλθουν. Λάθος. Κάποιος πρέπει να τους ταρακουνήσει πολύ άγρια και αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Μπαρτζώκα. Όχι μόνο για διασώσει την ομάδα που παρέλαβε αλλά και για να προστατεύσει τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί αν δεν τους τρίξει τα δόντια τώρα, αύριο οι παίκτες που συνήθως λειτουργούν με το αίσθημα της αυτοσυντήρησης θα φορτώσουν τις ευθύνες σ αυτόν και θα πάει άκλαφτος…