Όπως αποδείχθηκε, η Ένωση, χωρίς λόγο, …φοβήθηκε να ρισκάρει. Έμεινε πολύ πίσω να περιμένει, κόντρα σε έναν αντίπαλο, ο οποίος υπέπεσε σε πολλά λάθη και δεν έδειχνε ικανός να πιέσει ψηλά και να δημιουργήσει προβλήματα. Μόνο από την αριστερή πλευρά με τον Σισοκό ο Παναθηναϊκός ήταν ανώτερος, με τον Ιβοριανό να αποτελεί συνεχή κίνδυνο για την άμυνα του δικεφάλου.
Ακόμα κι έτσι όμως, η ΑΕΚ έπαιζε «σφιχτά» στην άμυνα και προσπαθούσε να διατηρήσει ανέπαφη την εστία της. Δεν τα κατάφερε όμως ούτε κόντρα στον «κακό» Παναθηναϊκό. Όπως δεν τα είχε καταφέρει ούτε κόντρα στους προηγούμενους αντιπάλους, με εξαίρεση τον Πλατανιά.
Το τεράστιο πρόβλημα πάντως της Ένωσης είναι στη δημιουργία του παιχνιδιού. Τόσο στα προηγούμενα ματς, όσο και σ αυτό κόντρα στους «πράσινους», αποδείχθηκε ότι η ΑΕΚ δε μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες ούτε από τα πλάγια, ούτε από τον άξονα. Καθόλου καλή κυκλοφορία μπάλας και αρκετά λάθη στη μεσαία γραμμή απ την ομάδα του Λίνεν, ο οποίος δικαιώθηκε μεν απ την είσοδο του Κατίδη (έδωσε ταχύτητα και πήρε πρωτοβουλίες), αλλά η εμμονή του στη χρησιμοποίηση του Φουρτάδο ειλικρινά προβληματίζει πλέον έντονα.
Έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό όλο αυτό, με τον επιθετικό απ το «Πράσινο Ακρωτήρι», αφού είναι αρνητικός σε όλα τα παιχνίδια. Η μοναδική βοήθεια που έδωσε ο σέντερ φορ της ΑΕΚ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήταν 2-3 κεφαλιές με τις οποίες απομάκρυνε (!) τη μπάλα απ την περιοχή της ομάδας του σε στημένες φάσεις και επιπλέον 1-2 κλεψίματα στη μεσαία γραμμή.
Ειλικρινά είναι απορίας άξιο πως αυτός ο παίκτης παρέμεινε για 90 λεπτά στο παιχνίδι. Η ερώτηση «και ποιον να βάλει;» που άκουσα από ορισμένους δεν έχει βάση. Αφού θεωρεί ανέτοιμο τον Κατσικοκέρη (άλλο περίεργο αφού προπονείται κανονικά εδώ και δύο βδομάδες) μπορεί να βάλει τον Παυλή στην κορυφή, ή τον Παπαδημητρίου (πρώτος σκόρερ πέρυσι με την ομάδα νέων), ή όποιον άλλον επιθυμεί τέλος πάντων.
Επίσης, σε μια αναμέτρηση, στην οποία ο Λαγός είναι ξεκάθαρο ότι δε βρισκόταν σε καλή βραδιά, δεν είναι δυνατόν να μένει ως το φινάλε στον αγωνιστικό χώρο. Γενικά πάντως, αν η ΑΕΚ δεν είχε «φοβηθεί» τόσο πολύ το ματς, ίσως να μη χρειαζόταν να φτάσουμε στις καθυστερήσεις για να δούμε τις μοναδικές σημαντικές ευκαιρίες των φιλοξενούμενων (εκτός από μια στημένη φάση με την εκτέλεση φάουλ του Λαγού).