Αυτός ο ΠΑΟΚ, με τα πρόσωπα που τον πλαισιώνουν μέχρι τώρα και με όλα όσα έχουν συμβεί από αρχής της σεζόν μέχρι και τώρα, ως εδώ μπορούν να φτάσουν. Δηλαδή, να κατέχουν τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, όχι χαριστικά αλλά με προσπάθεια και κόπο, στοχεύοντας σε μια καλή πορεία και στον θεσμό του Κυπέλλου. Κι όπως κάθε τι στη ζωή έτσι κι αυτό το νόμισμα έχει δυο όψεις, τις οποίες θα προσπαθήσουμε ν’ αναλύσουμε λίγο αργότερα.
Προχτές οι διαφορές ανάμεσα στις δυο ομάδες ήταν πολλές. Αλλο επίπεδο η ομάδα του κ. Ζαρντίμ, άλλο επίπεδο – υποδεέστερο μ’ απόλυτα φυσιολογικό – η ομάδα του κ. Δώνη. Με πολύ πιο έμπειρους και ικανούς ποδοσφαιριστές – αυτό (απ)έδειξε η εικόνα του αγώνα – οι φιλοξενούμενοι επέβαλαν εξ αρχής τον ρυθμό τους, «επένδυσαν» στην εδώ και καιρό αδυναμία των αντιπάλων τους, που για μένα προσωπικά πέραν όλων των άλλων είναι η μεσαία γραμμή. Χωρίς ακραίους, με τον Γκαρσία ουσιαστικά εκτός, τον Λάζαρ να πραγματοποιεί τη χειρότερη χρονιά του από τη μέρα που έγινε κάτοικος Τούμπας και τον Φωτάκη ασταθή, όποιος περίμενε από τον Κάτσε να σηκώσει επιτυχώς όλο αυτό το βάρος είναι τουλάχιστον αφελής.
Θυμίζω πως ο η ομάδα των προηγούμενων ετών επένδυσε και πήρε πάρα πολλά από την τότε τριπλέτα των μέσων Γκαρσία, Βιτόλο, Ιβιτς με την αρωγή των παικτών που έπαιζαν στις πτέρυγες, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Λειτουργία που – ανεξαρτήτως σχηματισμού – δεν υφίσταται πλέον πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Ακόμη κι η περυσινή γραμμή των μέσων της ομάδας, όχι τόσο σ’ επίπεδο προσώπων αλλά κυρίως σ’ επίπεδα απόδοσης δεν έχει καμία σχέση με τη φετινή. Σ’ αυτήν προσμετρήστε και τη συνεισφορά των ακραίων ανεξαρτήτως γραμμής για να φτάσετε σ’ ασφαλή συμπεράσματα. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε και καλύτερη αμυντική γραμμή, μπορεί να πέσει ως άποψη στο τραπέζι της συζήτησης. Ναι μεν μια νέα άμυνα, με δυο παλιά στελέχη τους δυο Βραζιλιάνους στα άκρα δεν ξεκίνησε καλά, όμως η συνέχεια είναι διαφορετική με το παθητικό των οκτώ γκολ, τρίτο καλύτερο απολογισμό στο πρωτάθλημα να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Οι «ερυθρόλευκοι» πίεσαν από τα πρώτα μέτρα έξω από την περιοχή του Γλύκου καταφέρνοντας να «βραχυκυκλώσουν» την ανάπτυξη του ΠΑΟΚ, είτε αυτή επιχειρήθηκε από τον άξονα, είτε από τις πτέρυγες. Η αντικατάσταση του Κουμάλο από τον Βιβιάν στο αρχικό σχήμα, που σα στόχο είχε την καλύτερη οργάνωση του παιχνιδιού των γηπεδούχων με πιο ορθολογική ανάπτυξη δεν απέδωσε και σ’ αυτό έπαιξαν ρόλο κυρίως οι μέσοι αλλά κι οι ακραίοι μπακ. Από δεξιά υπήρχε μόνον το φιλότιμο του Σαλπιγγίδη ενώ από αριστερά ο καλύτερος φετινός Λίνο με τις ελάχιστες – ομολογουμένως – εξάρσεις του Ρομπέρ.
Η έλλειψη αγώνων ήταν ολοφάνερη για τον Λόρενς κι ο Αθανασιάδης έτρεξε, πίεσε, έδωσε «μάχες» αλλά σχεδόν ποτέ δεν ήταν κάποιος συμπαίκτης του κοντά για να εκμεταλλευτεί την κάθε κεφαλιά που διεκδίκησε και πήρε. Ηταν αυτός όμως που σχεδόν στην εκπνοή του αγώνα ήταν εκεί που έπρεπε, λειτούργησε όπως ξέρει για ν’ αξιοποιήσει τη σέντρα του Σαλπιγγίδη και να δώσει – τουλάχιστον – τον βαθμό της ισοπαλίας στην ομάδα του. Κι η αντίδραση του ίδιου και των συμπαικτών του μετά την ισοφάριση «πρόδωσε» την ψυχολογία τους. Ο πανηγυρισμός μαρτυρούσε ανακούφιση κι όχι αναπτέρωση της ελπίδας για διεκδίκηση της νίκης μέχρι τέλους.
Το όποιο πάθος επιστράτευσαν οι παίκτες του Γιώργου Δώνη για τον συγκεκριμένο αγώνα και γνωρίζοντας την πολυεπίπεδη σημασία του εξαφανίστηκε στην πρώτη ευκαιρία των φιλοξενούμενων. Ελλειψη αυτοπεποίθησης, άγχος στη σκέψη πιθανού αρνητικού αποτελέσματος ήταν παράγοντες που λειτούργησαν καταλυτικά στην εικόνα της ομάδας από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε τη γρήγορη ανάπτυξη, τους ζηλευτούς αυτοματισμούς των παικτών του και την αδράνεια συγκεκριμένων παικτών του ΠΑΟΚ για ν’ ανοίξει το σκορ στο 27′ με «βολίδα» του Τζεμπούρ σχεδόν ένα μέτρο μέσα από τη μεγάλη περιοχή του Γλύκου, κατόπιν απόκρουσης του τερματοφύλακα του «Δικεφάλου» κι αφού κανείς εκ των συμπαικτών του δεν απομάκρυνε σε πρώτο χρόνο μετά τη σέντρα του εξαιρετικού Αμπντούν.
Οι φιλοξενούμενοι απείλησαν δίχως όμως να φτάσουν σε δεύτερο τέρμα, που ενδεχομένως θα προκαλούσε άλλη εξέλιξη στην αναμέτρηση. Στην ανάπαυλα ο Κωνσταντινίδης αντικατέστησε τον Ετο, λίγο μετά ο Λάζαρ τον Λόρενς κι οι αλλαγές του «Δικεφάλου» ολοκληρώθηκαν στο 70′ με την είσοδο του Σταφυλίδη αντί του Ρομπέρ. Αρχικά ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε επιθετικός προσπαθώντας να ισοφαρίσει αλλάζοντας τον ρου του αγώνα. Ωστόσο, τίποτα δεν άλλαξε και από ένα σημείο και μετά οι παίκτες του κ. Ζαρντίμ φάνηκαν να επαναπαύονται στο ένα γκολ θεωρώντας το αρκετό για να φτάσουν στη νίκη. Η πραγματικότητα όμως αποδείχτηκε διαφορετική με το τελικό αποτέλεσμα ν’ αφήνει μερικώς ικανοποιημένους και τους δυο. Τον μεν ΠΑΟΚ επειδή δεν έχασε παρότι γνώριζε τη σημασία και τη δυσκολία του αγώνα πασχίζοντας για το καλύτερο δυνατό – όμως άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη – τον δε Ολυμπιακό για την εμφάνισή του στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα μέσα σε μια από τις δυσκολότερες έδρες που συναντά παραδοσιακά στο πρωτάθλημα.
Το πλέον θετικό για τον Γιώργο Δώνη και τους παίκτες του ήταν πως τον αγώνα παρακολούθησε – και – ο κ. Ιβάν Σαββίδης. Ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ διαπίστωσε ιδίοις όμμασι τις δυνατότητες αυτής, της σημερινής ομάδας του κατανοώντας την πραγματική της δυναμική εντός κι εκτός των γραμμών του γηπέδου για να λάβει τις αποφάσεις του για την ενίσχυσή της. Δεν είναι τυχαίο πως δυο ημέρες μετά πραγματοποιήθηκε καίρια συνάντηση στα γραφεία της Τούμπας με την παρουσία των κ.κ. Βρύζα, Γεωργιάδη, Δώνη, Σιστιακόφ, Γκοντσάρεβα με κύριο θέμα συζήτησης την κατάσταση της ομάδας και τα δεδομένα που θα κινηθούν στα μεταγραφικά. Επίσης, δεν είναι τυχαίο το πριμ που έδωσε αντιλαμβανόμενος τα πραγματικά μεγέθη και το βαθμό προσπάθειας που χρειάστηκε να καταθέσει η κάθε ομάδα στον αγωνιστικό χώρο για να πάρουν τελικά από ένα βαθμό. Σε κάποιους αυτό φάνηκε περίεργο, αλλά εντελώς διαφορετικό πράγματα είναι το «θέλω» από το «μπορώ», όπως επίσης και το τι κάνει ο καθένας με τη διαχείριση των χρημάτων του.
Η διπλή παρουσία του ομογενή επιχειρηματία στ’ αποδυτήρια της ομάδας του πριν και μετά τον αγώνα καταδεικνύει γνώση της εν γένει κατάστασης, κατανόηση για την ανάγκη στήριξης και το σημαντικότερο; Διάθεση να την αποδείξει έμπρακτα. Εστω κι έτσι έγινε ευρύτερα κατανοητό το … «ταβάνι» αυτού του συγκεκριμένου ΠΑΟΚ. Αυτού που το καλοκαίρι δεν ήξερε αν θα μπορέσει να εξασφαλίσει άδεια συμμετοχής στις διοργανώσεις. Αυτού που όταν ξεκινούσε να πάει στην προετοιμασία οι γνώριμες φυσιογνωμίες ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές του περιορίζονταν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αυτού που σήμερα δώδεκα αγωνιστικές στη σεζόν είναι δεύτερος στη βαθμολογία, οκτώ βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο και κατά τεκμήριο ανώτερο σε όλα τα επίπεδα Ολυμπιακό, έχοντας ως πλέον στενάχωρη ανάμνηση τον αποκλεισμό από την Ευρώπη και την τιμωρία που υπέστη.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους προς το παρόν ….