Κύριος ήρθε, Κύριος έφυγε

Στα 5 χρόνια που ακολουθώ την αποστολή του Πανιωνίου, δεν θυμάμαι να έχω βρεθεί σε ανάλογο κλίμα, κατάσταση… Είναι δύσκολο να το περιγράψω, το ένιωθες μόνο και μόνο στην ατμόσφαιρα. Όλοι οι παίκτες στην αίθουσα αναμονής, σκεπτικοί και προβληματισμένοι για το μέλλον της ομάδας. Για το αύριο. Που τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν αβέβαιο. Δεν ήξεραν και δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει… Όμως και αυτοί είχαν συμβάλει με τον δικό τους, πλέον καθοριστικό τρόπο, στη δημιουργία αυτής της δυσάρεστης κατάστασης.
 
Το κλίμα έγινε ακόμα πιο βαρύ στο Κορωπί, όπου ο Ελευθερόπουλος ζήτησε από τους παίκτες του όποιος θέλει και το επιθυμεί πραγματικά να περάσει από το γραφείο του για να τον χαιρετίσει. Τη διαδρομή ακολούθησαν όλοι και οι περισσότεροι απ’ αυτούς έβγαιναν με τα μάτια βουρκωμένα, όπως το ίδιο ίσχυε και για τον «Ελέ». Μάτια βουρκωμένα από τον «χωρισμό» των δύο πλευρών μετά από σχεδόν 7 μήνες με τη καθημερινότητα να είναι γεμάτη ένταση, διαφωνίες, λάθη, προβλήματα. Και από τις δύο πλευρές. Και του προπονητή και των παικτών…
 
Με το που ανακοίνωσε ο «Ελέ» την αποχώρησή του, ταυτόχρονα, ξεκίνησε ένα ντόμινο ανάληψης ευθυνών. Από παίκτες και διοίκηση. Σε μια προσπάθεια να μεταπείσουν τον Ελευθερόπουλο και να παραμείνει στον πάγκο των «κυανέρυθρων». Δίχως όμως αποτέλεσμα.
 
Τα “λόγια” και τα “γραπτά”, δυστυχώς, ούτε… παίζουν μπάλα, ούτε χτίζουν ομάδες. Οι αποφάσεις και οι επιλογές είναι αυτές που μετράνε. Το αποτέλεσμα φαίνεται εντός των τεσσάρων γραμμών. Και αν οι παίκτες του Πανιωνίου ήθελαν πραγματικά (σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ ότι δεν ήθελαν) όφειλαν να το δείξουν εντός του αγωνιστικού χώρου. Όχι μόνο στον αγώνα με την Κέρκυρα, αλλά και σε προηγούμενα παιχνίδια.
 
Και μιας και αναφέρθηκα στον αγώνα της Κέρκυρας, στο δεύτερο ημίχρονο θεωρώ ότι ο Πανιώνιος δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο. Υπήρξαν παίκτες προκλητικά αδιάφοροι, παίκτες που μπήκαν και βγήκαν «ατσαλάκωτοι» από το βούρκο της Κέρκυρας. Μέσα σ’ αυτόν, όφειλαν να το αποδείξουν και όχι στις δηλώσεις τους και στην ανακοίνωσή τους αργότερα… «Έπρεπε να το δείξουμε στο γήπεδο αν θέλουμε να μείνει ή όχι. Μακάρι να το δείχναμε στο γήπεδο, όχι τώρα με λόγια» μου είπε ο Γουνδουλάκης στις πρώτες του δηλώσεις, έχοντας κατανοήσει και ο ίδιος και οι συμπαίκτες του το μεγάλο μερίδιο των ευθυνών τους για τη δημιουργία αυτής της κατάστασης…
 
Προσωπικά, δεν ξέρω τι έχει στο κεφάλι του ο Ελευθερόπουλος. Έχει περάσει πολλά ως ποδοσφαιριστής, ξέρει να «μεταφράζει» κλίμα, καταστάσεις αποδυτηρίων καλύτερα από τον καθένα, οπότε για να φτάσει σ’ αυτή την απόφαση, προφανώς έκρινε πως ο «κόμπος έφτασε στο χτένι». ʼποψή μου είναι πως η απόφασή του είναι λανθασμένη, γιατί πιστεύω ότι «πρόδωσε» πρώτα τη δουλειά του όλο αυτό το διάστημα και γιατί εγκαταλείπει σε μια δύσκολη στιγμή τις προσπάθειες που έχουν κάνει μαζί του πολλοί άνθρωποι. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους παίκτες. Υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν τη δουλειά τους γιατί η παρουσία του, τους έδινε κίνητρο. Είναι «μαχητής» και πιστεύω έκανε «μαχητές» όσους τον περιτριγύριζαν. Ακόμα και στα δύσκολα. Μου κάνει εντύπωση που παράτησε τη «μάχη» στη μέση της… Προφανώς, ξέρει πολλά περισσότερα.
 
Ο Ελευθερόπουλος αποχωρεί μετά από σχεδόν 7 μήνες από τον Πανιώνιο. Όλο αυτό το διάστημα ουδέποτε αποδείχθηκε «καρεκλοκένταυρος», ουδέποτε έβαλε το προσωπικό του συμφέρον πάνω από την ομάδα, ουδέποτε έβγαλε στη σέντρα κάποιον ποδοσφαιριστή για λάθη που έκανε και χάθηκε κάποιο παιχνίδι. Έβγαινε πάντα μπροστά για ν’ αναλάβει την ευθύνη, ακόμα κι αν δεν ήταν δική του. Και έχω την αίσθηση, πως αυτό το αναγνωρίζουν όλοι οι παίκτες του Πανιωνίου. Για τις δικές του ευθύνες δεν νομίζω να υπήρξε περίπτωση που δεν τις ανέλαβε. Σεβάστηκε την θέση του προπονητή στον «Ιστορικό», μπορούσε να καπηλευθεί πράγματα προς όφελός του, αλλά δεν το έκανε. Κύριος ήρθε και κύριος έφυγε μου είπε το βράδυ της Κυριακής παίκτης του Πανιωνίου. Όντως, Κύριος ήρθε και Κύριος έφυγε…
 
ΥΓ: Αξίζουν πολλά μπράβο στους 70 φίλους (περίπου) του Πανιωνίου που ταξίδεψαν οδικώς 600 χλμ. για να πανηγυρίσουν μια νίκη κόντρα στην τελευταία της βαθμολογίας, Κέρκυρας. Οι παίκτες της ομάδας τους όμως είχαν άλλα σχέδια γι’ αυτούς. Και όταν στο τέλος του αγώνα στράφηκαν προς την εξέδρα για να τους χειροκροτήσουν, που για 90 λεπτά και μέσα στη βροχή στήριζαν τις προσπάθειές τους, τους αποδοκίμασαν νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι’ αυτή την ενέργεια.
 
ΥΓ 2: Ο Κουτλίδης δήλωσε ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει η διοίκηση για τα αρνητικά αποτελέσματα του Πανιωνίου το τελευταίο διάστημα. Συμφωνώ. Περισσότερα, όμως, προσεχώς.