Το ίδιο έκανε κι ο Ιβάν Σαββίδης λίγο πριν από τη χτεσινή αναμέτρηση με την παρουσία και την ομιλία του στ αποδυτήρια του «Δικεφάλου». Το ίδιο έκανε κι ο κόσμος που έδωσε το πιο βροντερό «παρών» των τελευταίων, εντός έδρας αγώνων. Τι περίεργο Διαφορετικοί αποστολείς του ίδιου μηνύματος μα σε όλες τις περιπτώσεις ο ίδιος αποδέκτης. Γιατί άραγε;
Το μήνυμα, λοιπόν, ελήφθη αν κρίνουμε από το τελικό 2-0 (57 Αθανασιάδης, 60 Σαλπιγγίδης) με το οποίο επικράτησε ο ΠΑΟΚ του Λεβαδειακού. Αποτέλεσμα που του δίνει τον πρώτο λόγο για τον επαναληπτικό της επόμενης Τετάρτης στη Λιβαδειά (18.00) στη μάχη που δίνει με τους Βοιωτούς για μια θέση στον «ήλιο» της ημιτελικής φάσης του θεσμού.
Για πρώτη φορά φέτος, η ομάδα ξεκίνησε με την ίδια ενδεκάδα του πλέον πρόσφατου αγώνα, δείγμα αφενός της εμπιστοσύνης της τεχνικής ηγεσίας στα πρόσωπα που το συνέθεσαν αφετέρου ελλείψει ενδεχομένως κι εναλλακτικών λύσεων. Οι ποδοσφαιριστές του Γιώργου Δώνη είχαν μια μάλλον ανούσια υπεροχή στο πρώτο ημίχρονο, όπου ξεχώρισαν μόνο δυο φάσεις για τους γηπεδούχους, με μια προσωπική ενέργεια του Αποστολόπουλου στο 27 κι ένα δυνατό σουτ που έδιωξε με γροθιές ο Κυριακίδης, ενώ δέκα λεπτά και πάλι ο πρώην τερματοφύλακας του «Δικεφάλου» είπε «όχι» σε όμορφο, γυριστό σουτ του Αθανασιάδη. Οτι καλύτερο για τον Γιώργο Παράσχο και τους ποδοσφαιριστές του στο διάστημα αυτό ένα αδύναμο πλασέ του Ροτζέριο στο 44 από πλεονεκτική θέση εντός περιοχής που εξουδετέρωσε ο Ιτάνζ.
Τι έλλειψε από τον ΠΑΟΚ στο διάστημα αυτό; Η μαγική ενέργεια του Λάζαρ στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Πανθρακικό, ο συνδυασμός Σαλπιγγίδη Αθανασιάδη στην επίσης εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Αρη, ο «κεραυνός» του Καμαρά στον ίδιο αγώνα, η έμπνευση του Λόρενς σε συνδυασμό με την αυταπάρνηση του Αθανασιάδη στην ισοφάριση στον εντός έδρας αγώνα με τον ΟΦΗ, η κεφαλιά του Κατσικά στο 2-1 του ίδιου αγώνα, τα δυο «ψαλιδάκια» του Σαλπιγγίδη στην – επίσης εντός έδρας αναμέτρηση με την Κέρκυρα. Δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα, έχει να κάνει με την παραπάνω ενέργεια που χρίζει ικανότητας, ταλέντου, φαντασίας, τύχης ή ενός συνδυασμού όλων ή μερικών από των παραπάνω στοιχείων από αυτούς που οι ίδιοι έχουν αποδείξει πως μπορούν.
Στην επανάληψη το σκηνικό άλλαξε. Με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν και τον αντίπαλο να δίνει ακόμη περισσότερο χώρο, ο ΠΑΟΚ πίεσε και μετά από διάφορες προσπάθειες σ όλο το διάστημα που είχε προηγηθεί μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο των Λίνο, Καμαρά, Λόρενς και άλλων είδε τους κόπους του ν ανταμείβονται καθώς η μπάλα κόντραρε στον Λόρενς κι ο Αθανασιάδης από πλεονεκτική θέση δε λάθεψε στο σημάδι του ανοίγοντας το σκορ. Τρία λεπτά αργότερα Καμαρά και Σαλπιγγίδης πραγματοποίησαν παράλληλη, διαγώνια διείσδυση στην αντίπαλη περιοχή, ο πρώτος τροφοδότησε τον δεύτερο με το κεφάλι κι ο διεθνής επιθετικός με σουτ πάνω στην κίνηση διαμόρφωσε το τελικό σκορ.
Αν ο Λόρενς, που ειδικά χτες ξεχείλιζε από πάθος, ήταν λίγο πιο τυχερός στο 62 όταν σε σουτ που επιχείρησε η μπάλα κόντραρε σε προβολή αντιπάλου, ο Κυριακίδης λογικά βρέθηκε εκτός θέσης καθώς έπεσε στη νοητή ευθεία του Ιρλανδού και στη συνέχεια κατέληξε κόρνερ περνώντας λίγο έξω από το δεξί δοκάρι της εστίας των φιλοξενούμενων. Ενα λεπτό μετά στον αγώνα περνούν οι Ζησόπουλος Πόι και στο 67 ο Κάτσε πήρε τη θέση του αποχωρήσαντα μέσα σε αποθέωση Γκαρσία. Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ ήταν και πάλι μεστός, με σωστές τοποθετήσεις σε άμυνα κι επίθεση δίχως όμως να έχει και την καλύτερη δυνατή συνεργασία με τον Λάζαρ. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το «στήσιμο» του Λεβαδειακού με παίκτες σχεδόν μόνιμα πάνω στους δυο κι έγνοια ειδικά αυτών που ήταν στη δεξιά πλευρά για τ ανεβάσματα του Λίνο.
Οι φιλοξενούμενοι πήραν μέτρα στον αγωνιστικό χώρο, έφτασαν μέχρι τα πέριξ της μεγάλης περιοχής του Ιτάνζ, προσπάθησαν μεν ν απειλήσουν είτε με σέντρες είτε με σουτ αλλά ανεπιτυχώς. Η ρεβάνς είναι σ έξι ημέρες, με αγώνα πρωταθλήματος ενδιάμεσα, αυτόν της Κυριακής με τον Πανιώνιο στην Τούμπα και μόνον εύκολοι δεν πρόκειται να είναι, ούτε ο ένας μα ούτε κι ο άλλος. Απαιτείται συγκέντρωση κι αποτελεσματικότητα. Απώλειες υπήρξαν πολλές ως τώρα κι ίσως η ουσία να εντοπίζεται περισσότερο στην ανάγκη συγκρότησης και διατήρησης καλής ψυχολογίας.
Από αρχής της σεζόν και μ εξαίρεση τον αποκλεισμό στα προκριματικά του Europa League από τη Ραπίντ Βιέννης, ο «Δικέφαλος» βίωσε το πιο δύσκολο δίμηνό του. Η χρονιά ξεκίνησε δυσοίωνα και με τις προβλέψεις να μιλούν για «βαρύ» χειμώνα. Εντούτοις η άφιξη του νέου ιδιοκτήτη άλλαξε τα δεδομένα κι ο ΠΑΟΚ βιώνει τη φάση της μετάβασης. Από αυτό που ήταν, σ αυτό που προσπάθησε να γίνει και σ αυτό που τελικά δημιουργείται. Δεν είναι εύκολο, άλλωστε πότε ήταν για να είναι και τώρα;
Στάση ζωής
Το μεγαλύτερο δυστύχημα πάντως είναι η αδυναμία της συνειδητοποίησης της στιγμής. Μια στιγμή, που γενικότερα στη ζωή κι όχι αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο, πιθανόν να είναι κομβική για το παρόν και πολύ περισσότερο για το μέλλον, να επισκιάζεται από την ανυποστασία και τα προσωπικά προβλήματα του καθενός. Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό γι αυτούς που εργάζονται μέσα και γύρω από αυτό, γι αυτούς που το υπηρετούν ως τρόπο επιβίωσης κι όχι για όσους το παρακολουθούν δίχως άλλη ιδιότητα ή συμφέρον παρά μόνον εξαιτίας της αγάπης τους για τον σύλλογό τους.
Η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας έχει προκαλέσει αμέτρητα δεινά στον απλό κόσμο με συνέπεια πολλοί, πάρα πολλοί να αισθάνονται ταπεινωμένοι. Ενα συναίσθημα που ισχυροποιεί τον εγωισμό του θιγόμενου προκειμένου να μπορέσει ν αντέξει αρχικά και στη συνέχεια, αν τα καταφέρει, ν ανασυγκροτηθεί και ν ανταπεξέλθει στα νέα δεδομένα. Ο πληγωμένος εγωισμός είναι από τα χειρότερα συναισθήματα κι από τις ισχυρότερες κινητήριες δυνάμεις για κάθε έστω και λίγο νοήμον ον. Είναι εύκολο και ανώδυνο για κάποιον να κρίνει αλλά όχι να κριθεί, πολλώ δε περισσότερο να μπει σε διαδικασία αυτοκριτικής. Κάποιοι δεν μπορούν, άλλοι δε θέλουν, σε καμία από τις δυο περιπτώσεις δε φταίει κάποιος άλλος από τον εαυτό τους. Φευ
Σε καθημερινό επίπεδο οι διαμάχες έχουν πολλαπλασιαστεί κι ο άνθρωπος πρώτα απ όλα απέναντι στον εαυτό του νιώθει την ανάγκη να επιβεβαιώσει την ισχύ του, ακόμη κι αν στρέψει το μένος του προς λάθος κατεύθυνση, έστω κι αν η γη υποχωρεί κάτω από τα πόδια του. Μια αντίδραση που οι μέχρι πρότινος και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και σήμερα οι συνθήκες της χώρας την ευνοούσαν, αν δεν την επιδοκίμαζαν με την ατιμωρησία και την απουσία συνεπειών. Και που οδηγεί; Από τη σταδιακή αλληλλοεξόντωση μέχρι τον αφανισμό. Μπορεί ν ακούγεται υπερβολικό όμως η εξαφάνιση ολόκληρων πολιτισμών μάλλον έρχεται προς επίρρωση των παραπάνω.
Τα πάντα αλλάζουν στις ζωές όλων όμως η πιο ουσιαστική αλλαγή δεν επιβάλλεται από κανέναν παρά μόνον από τον εαυτό του καθενός. Μόνον έτσι μπορεί να υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, όχι στο ποδόσφαιρο, όχι στον επαγγελματικό αθλητισμό μα στο πολυτιμότερο αγαθό που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει ες αεί, στη ζωή του καθενός. Ενας από τους ελάχιστους κανόνες που δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Καλό μήνα, καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους, μακριά από σκοπιμότητες και μικρότητες που μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα, σε όλα τα επίπεδα, ταπεινή μου άποψη και να με συμπαθάτε αν κάνω λάθος.