Σε μια χρονική στιγμή που η ομάδα μέσα από πολλά και σοβαρά προβλήματα άρχισε να δείχνει ελπιδοφόρα στοιχεία με αντίκρισμα και στον κόσμο του προκάλεσε εκ νέου απογοήτευση με την εικόνα που παρουσίασε. Μια πικρία που σαφώς μετριάστηκε από την πρόκριση κι από επιχειρήματα του τύπου της κόπωσης, της σκοπιμότητας, της δοκιμής εναλλακτικού αγωνιστικού σχήματος, δίχως όμως η ουσία ν αλλάζει.
Για λόγους που γνωρίζουν οι ιθύνοντες και τουλάχιστον ο επικεφαλής της τεχνικής ηγεσίας προσπάθησε να εξηγήσει μετά το τέλος του αγώνα στη συνέντευξη Τύπου, η ομάδα άφησε το 4-4-2 και τις όποιες παραλλαγές του επιστρέφοντας στο 4-3-3. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν έφταιγε μόνον αυτό ή σε συνάρτηση με τη διάθεση των ποδοσφαιριστών η εικόνα ήταν αποκρουστική. Ειδικά γι αυτούς που μεσούσης της εβδομάδας και σε ώρες που δεν προσφέρονται εύκολα για να κάνει κάποιος μια τέτοια μετακίνηση, βρέθηκαν εκεί και παρακολούθησαν την αναμέτρηση. Είναι θεμιτό κι απόλυτα σεβαστό να υπάρχουν παράπονα από τη μια προς την άλλη πλευρά αλλά θα πρέπει να σκέφτεται κάποιος τους λόγους που προκύπτουν αυτά βάζοντας τον εαυτό του στη θέση του άλλου, μήπως και καταλάβει το πρίσμα του παραπονούμενου.
Το θέμα της διάθεσης «σηκώνει» μεγάλη συζήτηση καθώς άπαντες στις εργασίες τους κι ανεξαρτήτως αποδοχών είναι υποχρεωμένοι σε καθημερινή βάση τουλάχιστον να προσπαθούν ν αποδώσουν το καλύτερο δυνατό. Και για πρώτη φορά δεν υπήρξε και προσπάθεια από τον πάγκο να διορθωθεί κάτι, να γίνει μια αλλαγή μήπως και προκύψει κάποια βελτίωση. Σαφώς δεν μπορεί κάποιος να σχολιάσει την είσοδο του Σαλπιγγίδη στις καθυστερήσεις γιατί θαρρώ πως είναι αντιπροσωπευτική ως κίνηση της όλης ημέρας στην οποία βρέθηκε ο ΠΑΟΚ μα και ανούσια να τη συζητά κάποιος με στόχο να βγάλει κάτι χρήσιμο κι εποικοδομητικό.
Γενικότερα, δόθηκε η εντύπωση μιας «αγγαρείας» σ έναν αγώνα θεσμού ο οποίος υποτίθεται πως ανήκει στους βασικούς στόχους. Σ ολόκληρο τον αγώνα δεν υπήρξε μια φάση στην οποία να έγιναν τρεις διαδοχικές πάσες. Αν η πρόκριση «σβήνει» στοιχεία σαν κι αυτό ή ικανοποιεί τους πρωταγωνιστές τότε λάθος δικό μου. Πάντως η «γεύση» που άφησε δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου καλή. Είναι κρίμα να γίνεται μισό βήμα μπροστά κι ένα ολόκληρο πίσω. Το αν αποτελεί μια κακή «παρένθεση» θα φανεί στον αυριανό, εκτός έδρας αγώνα με τον Πλατανιά, όπου όμως δε θα υπάρχει η πολυτέλεια των επιλογών που υπήρχε με τον Λεβαδειακό. Εκτός αποστολής βρίσκονται οι τιμωρημένοι Κατσουράνης, Λόρενς αλλά και οι Αποστολόπουλος, Γκαρσία, Κίτσου μαζί με τους τραυματίες Χακόμπο, Κατσικά, Γεωργιάδη.
Μόλις πριν από δυο ημέρες κάναμε λόγο για την κρισιμότητα της διαχείρισης. Με τους Κατσουράνη και Αποστολόπουλο εκτός, επιστρέφουν στην άμυνα οι Κωνσταντινίδης (στο δεξί άκρο) τον οποίον κάποιοι περίμεναν να τον δουν στη Λιβαδειά επειδή ο Αποστολόπουλος είχε διαδοχικές συμμετοχές κι ο πρώτος «θυσιάστηκε» κόντρα στον Πανιώνιο αγωνιζόμενος ως χαφ κι ο Κουμάλο που από τη μέρα που επέστρεψε, στο χρόνο που πήρε ως αλλαγή άφησε θετικές εντυπώσεις. Λίνο και Σταφυλίδης αναμένεται να μοιραστούν τον χρόνο στη θέση του αριστερού οπισθοφύλακα.
Ο Ιτάνζ παραμένει ακλόνητος και πάμε στη μεσαία γραμμή. Το δίδυμο στο κέντρο μοιάζει δύσκολο να το συνθέτουν άλλοι εκτός των Κάτσε Λάζαρ, ο Καμαρά επιστρέφει σε αρχικό σχήμα στην αριστερή πλευρά κι ο Ολίσε «απειλεί» ν αφήσει εκτός 11άδας τον Φωτάκη αν ο Καλαματιανός μέσος δεν «κλέψει» ούτε τη θέση του Ρουμάνου ως παρτενέρ του Κάτσε. Ουσιαστικά ο όποιος προβληματισμός της τεχνικής ηγεσίας αφορά τη μεσαία γραμμή καθώς και στην επίθεση το δίδυμο Αθανασιάδη Σαλπιγγίδη φαντάζει ως βέβαιο. Φυσιολογικά η ομάδα θα επιστρέψει στον πλέον οικείο της σχηματισμό του 4-4-2 εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, αφού όπως φάνηκε τίποτα δεν πρέπει ν αποκλείεται. Ο χρόνος τελειώνει, οι ευκαιρίες περιορίζονται σημαντικά πλέον και οι όποιες δικαιολογίες εκλείπουν. Ας το έχουν όλοι υπ όψη.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους
