Η Ένωση έπρεπε να νικήσει για να κάνει το πιο αποφασιστικό βήμα για την παραμονή της στην κατηγορία και τα κατάφερε. Όχι μόνο δεν εντυπωσίασε, αλλά αντίθετα το άγχος φαινόταν να έχει κυριεύσει τους παίκτες και δεν το απέβαλλαν ούτε μετά το γρήγορο γκολ του Ταξιάρχη Φούντα. Οι γηπεδούχοι έπαιζαν με τη ..φωτιά από τα πρώτα κιόλας λεπτά και ήταν απολύτως φυσιολογικό, με βάση την εικόνα του αγώνα ότι θα ισοφαρίζονταν.
Το γεγονός βέβαια ότι κατάφεραν να πάρουν εκ νέου το προβάδισμα είναι «μαγκιά» τους, αφού στα λεπτά που απέμεναν ήταν τόσο μεγάλη η ψυχολογική πίεση, που δύσκολα καταφέρνει κάποιος να την παραμερίσει. Η ΑΕΚ πλέον κοιτάζει με περισσότερη αισιοδοξία το μέλλον της και μπορεί με νίκη την επόμενη αγωνιστική μέσα στη Λιβαδειά να τελειώνει …οριστικά με την υπόθεση παραμονή. Ακόμα όμως κι αν δεν τα καταφέρει στο συγκεκριμένο ματς, κρατάει την κατάσταση χέρια της.
Σε ότι αφορά στον περιβόητο πανηγυρισμό του Γιώργου Κατίδη, εννοείται ότι τέτοιες κινήσεις είναι κατακριτέες. Δεν είχε κανέναν λόγο να πανηγυρίσει με τον τρόπο αυτό και φυσικά δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία το γεγονός ότι, σηκώνοντας το χέρι, θέλησε να ζητήσει απ’ τον κόσμο να τον σεβαστεί περισσότερο. Ο σεβασμός άλλωστε κερδίζεται και δεν επιβάλλεται. Τον πιστεύω όμως σ’ αυτό που λέει ότι δεν το έκανε επίτηδες για να προκαλέσει και ότι ο ίδιος δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική. Θα πρέπει όμως να καταλάβει ότι δεν είναι πια ένα μικρό παιδί που κάνει λάθη. Μιλάμε για έναν διεθνή ποδοσφαιριστή, επαγγελματία, ο οποίος οφείλει να γνωρίζει και να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του.