Αφησε όμως τη φλόγα αναμμένη για κάτι το διαφορετικό στην ομάδα, αρνούμενος να μπει στη νοοτροπία των «διαχειριστών». Αυτό δεν είναι που επιζητεί, εδώ και πολύ καιρό η ΠΑΕ Αρης; Δεν ψάχνει μια πηγή εσόδων, πέρα από τις ασφαλείς λύσεις της NOVA, του ΟΠΑΠ και των εισιτηρίων διαρκείας;
Και μόνο το γεγονός πως ο Ηλιάδης έβγαλε από πάνω του την ταμπέλα του διαχειριστή, προκάλεσε συγκρατημένη αισιοδοξία. Αραγε, αξίζει ή όχι να περιμένει κανείς άλλες τρεις εβδομάδες (τόσες ζήτησε ο Ηλιάδης), ώστε να διαπιστώσει αν υπάρχει δεύτερος δρόμος για τον Αρη; Τα μέλη του συλλόγου θεώρησαν (και σωστά) πως όχι μόνο αξίζει, αλλά έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα η ΠΑΕ θα πρέπει να επιδιώξει να μπει σ΄ αυτή την οδό, ανεξαρτήτως του ενδιαφέροντος του Δημήτρη Ηλιάδη.
Διότι, όπως με γλαφυρό τρόπο υπογράμμισε ο Αγγελος Γρόλλιος, από τον Σεπτέμβρη και μετά οι κίτρινοι θα πρέπει ν΄ αρχίσουν να πληρώνουν, μην έχοντας πια την προσωρινή διαταγή «βάλσαμο» που τους προστάτευε όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα. Αλλωστε, το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο νυν πρόεδρος, Λάμπρος Σκόρδας, μιλώντας για δύσκολη χρονιά, για νέους διακανονισμούς με πρώην παίκτες και αλλαγή πορείας στο 99. Τι ΄χες Αρη, τι΄ χα πάντα!
Είναι σαφές πως η ομάδα χρειάζεται επενδυτή εδώ και τώρα. Έναν άνθρωπο που θα μπορέσει να εξασφαλίσει ζεστό χρήμα στην ΠΑΕ προκειμένου να μπορέσει ν΄ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Στο σημείο που βρίσκεται, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει υπό συνθήκες διαχείρισης. Τα χρέη είναι πολλά και τα έσοδα δεν επαρκούν. Τα μαθηματικά δεν βγαίνουν. Το κραχ είναι αναπόφευκτο.
Δεν ξέρω αν ο Ηλιάδης αποτελεί λύση για τον Αρη, άλλωστε δεν έχει γίνει γνωστή η πρότασή του. Αυτό που ξέρω είναι πως άναψε τη φλόγα της ελπίδας, έστω κι αν δεν είπε απολύτως τίποτα.