Από την πόλη, δηλαδή, που «γέννησε» τον αθλητή Γκάλη, πάνω στον θρύλο του οποίου στηρίζεται ακόμα και σήμερα το μπασκετικό οικοδόμημα στην Ελλάδα. Είναι τεράστια ευκαιρία για τη Θεσσαλονίκη να ξαναπιάσει την ευκαιρία που της έδωσε, εντελώς αναπάντεχα, αυτή η σπουδαία βραδιά, ώστε να επιχειρήσει επανεκκίνηση!
Μπορεί να απουσιάζουν τα χρήματα, οι μεγάλοι παίκτες και εφικτοί μεγαλεπήβολοι στόχοι, ωστόσο, ο κόσμος έχει τη διάθεση να συμμετάσχει σε μια καινούρια προσπάθεια. Και αυτό δεν το έδειξε μόνο με την παρουσία του στο γήπεδο, αλλά (κυρίως) με τις μπασκετικές συζητήσεις που έλαβαν χώρα, όλη την εβδομάδα. Όπως τότε, όπως παλιά .
Όπως σωστά είπε ο Γιάννης Ιωαννίδης, μπορεί να μη ξαναδούμε τις Πέμπτες να νεκρώνει η πόλη, ούτε να ξαναζήσουμε εποχές «Ακροάματος», όμως αξίζει στη μπασκετομάνα Θεσσαλονίκη μια δεύτερη ευκαιρία στο δικό της άθλημα.
Η συζήτηση, ασφαλώς, δεν αφορά μόνο τον Αρη. Αλλωστε όταν οι κίτρινοι μεγαλούργησαν, είχαν δίπλα το αντίπαλο δέος. Τον ΠΑΟΚ, αλλά και τον Ηρακλή, ο οποίος επί εποχής Ινγκραμ και Σούμποτιτς (ως προπονητής) έκανε τη δική του υπέρβαση.
Η Θεσσαλονίκη επιβάλλεται να επιστρέψει στον μπασκετικό χάρτη. Η απουσία της είναι αισθητή και ο αντίκτυπος, οθφαλμοφανής. Χωρίς δυνατή Θεσσαλονίκη, το πρωτάθλημα μέρα με τη μέρα, μαραζώνει, απαξιώνεται, χρεοκωπεί. Γύρω από την ιδέα του Γκάλη, με την ευρύτερη έννοια (έστω κι αν ο ίδιος επιμείνει να δηλώνει απών), ας συσπειρωθούν όλοι όσοι αγαπούν το άθλημα και ίσως ο ήλιος ανατείλει ξανά!
Οσο για την οικογένεια του Αρη; Το μήνυμα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Εάν οι άνθρωποί του δεν το λάβουν ούτε αυτή τη φορά, τότε κάτι άλλο, μάλλον, θα φταίει.