Αποτέλεσμα που σε συνάρτηση με την ισοπαλία του ΠΑΣ Γιάννινα με τον Ατρόμητο του έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψει στην πρώτη θέση της ειδικής βαθμολογίας συγκατοικώντας με την ομάδα του Γιάννη Χριστόπουλου.
Ο Αστέρας από την άλλη πραγματοποίησε μια από τις πλέον μέτριες εμφανίσεις του της σεζόν και δείχνει προδομένος πια από τις δυνάμεις του, απόρροια και της υπερπροσπάθειας που κατέβαλε στο δεύτερο γύρο της κανονικής περιόδου μέχρι και τώρα. Αυτό βέβαια δεν τον καθιστά ακίνδυνο για τη συνέχεια, ούτε επιτρέπει σε κανέναν να τον υποτιμήσει, αφού όπως φάνηκε και την Τετάρτη, αρκεί μια απερισκεψία ενός να φέρει τα πάνω κάτω.
Η ομάδα για πρώτη φορά έπαιξε ως ομάδα και δη ως ΠΑΟΚ. Είχε πάθος, πίστη στον εαυτό της, αγωνιστικό σχέδιο με αρχή και τέλος εκπέμποντας μια αισιοδοξία για την αίσια έκβαση της αναμέτρησης σχεδόν από την αρχή μέχρι και τέλος. Δεν επέτρεψε ευκαιρίες στον αντίπαλο σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, ήταν πειστική για την επικινδυνότητά της στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης και πήρε αυτό που της άξιζε. Μια συνολική προσπάθεια, αποτέλεσμα όλων μα όλων όσων αγωνίστηκαν στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», που έδωσε τα πρώτα ψήγματα αισιοδοξίας πως ο στόχος της κατάκτησης της πρώτης θέσης μπορεί τελικά να είναι εφικτός.
Αυτό όμως ήταν ένα πολύ μικρό βήμα. Απομένουν άλλα τρία στα οποία δεν επιτρέπεται το παραμικρό σφάλμα. Δεν επιτρέπονται λάθη σαν κι αυτό του Γκόρντον Σίλντενφελντ που ότι κι αν είχε προηγηθεί με τον Σανκαρέ δε δικαιολογείται να κάνει αυτό που έκανε θέτοντας σε ρίσκο την ομαδική επιτυχία. Ενα αποτέλεσμα που σαν οξυγόνο περίμεναν άπαντες στην ομάδα κι ως μέλος της φυσικά και ο ίδιος και γι αυτό το κυρίαρχο συναίσθημα που διέκρινες στις τάξεις του «Δικεφάλου» αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα ήταν η ανακούφιση και μετά η χαρά.
Παράλληλα, ακύρωσε την πολύ καλή εμφάνιση που πραγματοποίησε επί 89 λεπτά και στερεί την ομάδα από τις υπηρεσίες του για τους επόμενους δυο αγώνες. Παράλληλα πρόσθεσε μια σημαντική, αρνητική παράμετρο στις σκέψεις των ιθυνόντων για το μέλλον του στην ομάδα. Γενικώς, το πείραμα με τους δανεικούς δεν εξελίχθηκε ομαλά. Ο Καμαρά μοιάζει ανεπιθύμητος μετά την έκρηξη εγωισμού του την περασμένη Κυριακή, μια ενέργεια που αποκάλυψε ένα γενικότερο παράπονο των υπολοίπων για την ποδοσφαιρική του λογική και πολύ δύσκολα θα παραμείνει στην Τούμπα.
Μόνον ο Ολίσε, έδειξε κάποια θετικά στοιχεία προχτές αλλά από έναν αγώνα δεν προκύπτουν ασφαλή συμπεράσματα για μια τόσο σημαντική επένδυση. Αυτός που δεν είναι δανεικός αλλά καθημερινά κερδίζει τους πάντες είναι ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς. Μόνον το γκολ έλειψε από τον Σέρβο στην Αρκαδία για να έχει μια τέλεια παρουσία. Σα συμπλέκτης, ηρεμούσε και οργάνωνε επιθετικά το παιχνίδι της ομάδας του με απαράμιλλη ψυχραιμία και ζηλευτή διαύγεια μυαλού, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Είτε στον άξονα, είτε στις πτέρυγες αποτελούσε μόνιμη πηγή κινδύνων για τον αντίπαλο, εμπνέοντας τους συμπαίκτες του θετικά.
Σταθερός ο Γλύκος στις λίγες φορές που χρειάστηκε να επέμβει, πολύ καλός ο Ετο, που για σημαντικό διάστημα αγωνίστηκε τραυματίας, ενώ στα τελευταία λεπτά χώλαινε φώναζε στα ελληνικά προς τους συμπαίκτες του για να τους εμψυχώσει και να τους παροτρύνει ν αντέξουν μέχρι τέλους και μόλις ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή γονάτισε στο έδαφος μην αντέχοντας άλλο τον πόνο. Για τον Λίνο ότι και να πει κανείς είναι λίγο, αφού η σταθερότητά του θα πρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς συμπαίκτες του.
Κι αν η σταθερότητα του Βραζιλιάνου θα έπρεπε να είναι το ένα βασικό συστατικό της ομάδας το άλλο αναμφίβολα θα έπρεπε να είναι ο εγωισμός κι η ποδοσφαιρική ευφυΐα του Κατσουράνη. Ναι μεν αγωνίζεται στην άμυνα, αλλά δε σταματά να πλαισιώνει πολλούς ακόμη ρόλους κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα. Φωνάζει λίγο παραπάνω στους συμπαίκτες του ορισμένες στιγμές όμως κι αυτό ακόμη έχει τις ευεργετικές του ιδιότητες κατά περιστάσεις. Η εμπειρία που κουβαλάει του δίνει αυτό το δικαίωμα.
Λάζαρ και Κάτσε έκαναν το καλύτερο παιχνίδι τους, κρατώντας όλη τη μεσαία γραμμή. Ο δεύτερος είχε κι επιπλέον ρόλο τις βοήθειες στα στόπερ για τη δεύτερη μπάλα όπως λέγεται χαρακτηριστικά, ρόλο που πλαισίωσε με μεγάλη επιτυχία, ενώ για πρώτη φορά ανέλαβε την εκτέλεση σε πολλά στημένα. Ακόμη κι ο Ρομπέρ πραγματοποίησε το πιο μεστό του παιχνίδι βάζοντας το δικό του λιθαράκι στη νίκη, κυρίως με την ασίστ στο πρώτο γκολ. Η μαχητικότητα του Σαλπιγγίδη δε μετατράπηκε σε γκολ, όμως έδειξε το δρόμο και στους υπόλοιπους για τη συνέχεια.
Στο 66 τον αντικατέστησε ο Αθανασιάδης κι έντεκα λεπτά μετά, με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο άνοιξε το σκορ. Λίγα λόγια μπορούν να περιγράψουν την εικόνα του πανηγυρισμού του αγκαλιά με τον Γεωργιάδη, την οποία είχα την ευτυχία να βιώσω όντας μισό μέτρο μακριά τους. Επειδή και το ποδόσφαιρο είναι συναίσθημα. Είναι από μόνο του και προκαλεί ακόμη πιο έντονα. Τρομερά έντονη, συγκινησιακά φορτισμένη στιγμή. «Βουβή» από λέξεις αλλά υπερπλήρης από συναισθήματα. Για ένα παιδί, που ξεκίνησε από αυτήν την ομάδα, υπέμεινε πολλά μέχρι να καθιερωθεί, με μόνιμη προσφορά αλλά και ορισμένα σφάλματα εκτός αγωνιστικών χώρων. Δεν είναι ο πρώτος αλλά ούτε κι ο τελευταίος που τα κάνει. Αρκεί να τα συνειδητοποιήσει και να τα εξαλείψει.
Ωστόσο τα λάθη δε διορθώνονται με λάθη. Κι η οδυνηρή διαδικασία στην οποία περιήλθε επειδή συγκεντρώνει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας κι αυτό είναι ένα από τα εξωαγωνιστικά λάθη του δεν ήταν ότι καλύτερο. Ηταν μάλλον άδικη και γι αυτό που είναι και γι αυτά που έχει προσφέρει. Ποδοσφαιριστής, διάσημος, αρχηγός στον ΠΑΟΚ, όμως όλα αυτά δεν του στερούν το κυριότερο χαρακτηριστικό του. Καλώς ή κακώς είναι παιδί ακόμα. Ας ελπίσουμε πως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Βοήθειες και κυρίως ενέργεια, έδωσαν και ο Γεωργιάδης που αντικατέστησε τον Βούκιτς αλλά και ο Λόρενς που μπήκε αντί του Ολίσε.
Για τον υπηρεσιακό προπονητή το μόνο που έχω καταλάβει είναι πως σ αυτή τη διαδικασία των πλέι οφ ίσως και το μεγαλύτερο άγχος να το έχει αυτός. Η ηρεμία, η ψυχραιμία, το αγέλαστο προφίλ του κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι φωνές, τα ξεσπάσματα μαρτυρούν πολλά για έναν άνθρωπο που βρέθηκε σε μια δύσκολη θέση και προφανώς από την αποτελεσματικότητα της ομάδας κρίνεται το μέλλον του σ αυτήν, όχι ως προπονητή αλλά ως τεχνικού διευθυντή. Το αν τα πήγε ή θα τα πάει καλά θα το γνωρίζουμε σε δέκα ημέρες κι όλοι αυτοί που συνεργάστηκαν μαζί του σ αυτήν τη θέση θα μπορέσουν να πουν για τον ρόλο του.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στη φάση των τελευταίων λεπτών όταν οι γηπεδούχοι δεν τήρησαν το fair play. Και μάλιστα κατόπιν σχετικών προτροπών από τον πάγκο τους, όχι από τον επικεφαλής της τεχνικής ηγεσίας αλλά από πλησίον του το όνομα του οποίου το επιβεβαιώνουν τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι, με τον έναν εξ αυτών να μην αποτελεί μέλος της οικογενείας του ΠΑΟΚ. Κρίμα, πολύ κρίμα
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στο σήμερα, το αύριο προκαλεί ακόμη περισσότερη εγρήγορση στον «Δικέφαλο». Οι συσκέψεις είναι καθημερινές και δεν αφορούν μόνον το θέμα της δημιουργίας της ομάδας για τη νέα σεζόν. Σχεδόν σε απόλυτη προτεραιότητα βρίσκεται το θέμα του τεχνικού, κάτι που εκμεταλλεύονται πολλοί για να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του κόσμου, αλλά παράλληλα είναι πολλά τα θέματα που απασχολούν για να ολοκληρωθεί το πλάνο τριετίας που ετοιμάζουν οι υπεύθυνοι από τους οποίους ο μεγαλομέτοχος ζήτησε να του το παραδώσουν και σύντομα μάλιστα.
Και κάτι ακόμη Με αφορμή τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και την εκεί παρουσία της Ντόρτμουντ. Μιας ομάδας που όλοι θαύμασαν και φέτος εξυμνώντας το έργο του εξαίρετου τεχνικού της, Γιούργκεν Κλοπ. Κάποιοι τον ανέφεραν και συνεχίζουν να τον αναφέρουν ως παράδειγμα, επικαλούμενοι και την πορεία του ξεκινώντας από τη Μάιντζ. Πριν από λίγες ημέρες έδωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε πως κάποια στιγμή ως προπονητής της Μάιντζ πήρε την ομάδα του και απομονώθηκε μακριά από πολυτέλειες και ανέσεις αναγκάζοντας τους ποδοσφαιριστές του να πιάνουν ψάρια στην κυριολεξία με τα χέρια θέλοντας να τους εμφυσήσει ένα διαφορετικό πνεύμα για τη σεζόν που θα ξεκινούσε μπροστά τους.
Αυτοί, λοιπόν, που τον εξυμνούν εδώ στον τόπο μας, θα ήθελα πάρα πολύ να δω τι θα του καταμαρτυρούσαν αν έκανε το ίδιο ερχόμενος στην ομάδα του ΠΑΟΚ. Ούτε εβδομάδα δε θα τον άφηναν να βγάλει. Αυτά και άλλα πολλά, άκρως ενδιαφέροντα θα συζητήσουμε αφού με το καλό ολοκληρωθούν τα πλέι οφ. Προς το παρόν, καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους