Δεν άλλαξε, δεν παρέκκλινε από την άποψη αυτή, ούτε για μια στιγμή. Ούτε ακόμη κι όταν τα περασμένα Χριστούγεννα, οι Γάλλοι της Βαλενσιέν, του προσέφεραν ένα πολύ καλό συμβόλαιο και την προοπτική να αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία ενός αξιοπρεπούς και ιδιαιτέρως ανταγωνιστικού πρωταθλήματος.
Εκείνη την εποχή συνάντησα τον Γιαννιώτα σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση του Αρη και του εξέφρασα ανοιχτά τη γνώμη μου: « Γιάννη, έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για μια πολύ καλή προοπτική για την καριέρα σου. Το γαλλικό πρωτάθλημα σου ταιριάζει καλύτερα. Είσαι τεχνίτης και ντελικάτος παίκτης, σκέψου το…».
Όχι μόνο δεν το σκέφτηκε, αλλά δεν παρέστη καν στη συνάντηση με τους ανθρώπους της Βαλενσιέν που είχαν έρθει τότε από τη Γαλλία για να μιλήσουν μαζί του.
«Με τιμά η πρόταση, αλλά αυτά όλα τα χειρίζεται ο μάνατζέρ μου. Ούτως ή άλλως εγώ θέλω να παίξω στη Γερμανία», είπε κι έφυγε για το χωριό του, προκειμένου να γευτεί τους κουραμπιέδες της μαμάς του!
Ο Γιαννιώτας το είχε πάρει απόφαση: Ή στη Γερμανία ή πουθενά. Συμφώνησε με τον ειδικό αυτών των μεταγραφών, Πολ Κουτσολιάκο, και περίμενε. Και η αλήθεια είναι πως δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ. Η πρόταση της Φορτούνα Ντίσελντορφ εκδηλώθηκε από νωρίς, ο Γιαννιώτας την επεξεργάστηκε (δεν χρειάστηκε, δηλαδή, να το σκεφτεί και πολύ) και οι σχετικές φωτογραφίες δεν άργησαν να βγουν με φόντο το γήπεδο της νέας του ομάδας.
Το όνειρο του μικρού από το Νεοχώρι Χαλκιδικής, είχε γίνει πραγματικότητα. Επιασαν τόπο οι κόποι του πατέρα του, που ακούραστα επί χρόνια ολόκληρα, έκανε το δρομολόγιο μέχρι τη Θεσσαλονίκη, ώστε ο γιος του να προπονείται με τον Αρη. Πλέον, αυτό το δρομολόγιο αλλάζει προορισμό. Θα καταλήγει στο Ντίσλεντορφ, εκεί όπου ο Γιάννης θα «χτίσει» τη νέα του ζωή.