Οσο κι αν είναι νωρίς για συμπεράσματα, ο Αρης φαίνεται πως βρίσκει στο πρόσωπο αυτού του παιδιού, τον άνθρωπο που αν μη τι άλλο μυρίζεται το γκολ. Αυτό δείχνει το περυσινό βιογραφικό του στον Απόλλωνα, αυτό έδειξε και κόντρα στην Πιρίν, στο πρώτο δείγμα γραφής του με τη φανέλα του Αρη.
Όχι ότι έκανε κάτι το συγκλονιστικό, όμως ήταν εκεί την κατάλληλη στιγμή. Να βάλει το πόδι, να στείλει τη μπάλα μέσα. Αυτή είναι η πεμπτουσία του επιθετικού και αυτό ο εν λόγω παίκτης το κατέχει.
Τρέμε Αγκάνθο; Ο χρόνος θα το δείξει, όμως είναι βέβαιο πως με Μανιά θα ξεκινήσει ο Αρης στα παιχνίδια του πρωταθλήματος, λόγω της τιμωρίας του Ισπανού και από εκεί και μετά, με δεδομένο πως ο σχηματισμός του Χατζηνικολάου περιλαμβάνει έναν επιθετικό, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα.
Στα αξιοσημείωτα, πέραν του Μανιά: Η δεξιά πτέρυγα με Λεμονή και Σταυρόπουλο που έτρεξε πολύ, θύμισε Κ20 και υπενθύμισε πως οι υποδομές του Αρη δεν πεθαίνουν ποτέ.
Το περιβραχιόνιο του Πουλίδο που έστειλε μηνύματα. Στην ήρεμη δύναμή του μπορούν να στηριχθούν οι κίτρινοι, ψάχνοντας για ηγετική φυσιογνωμία εντός γηπέδου. Η αγωνιστική μορφή του Ρονάλντο Γκιάρο, ξαναζωντανεύει.
Ο Αγγελούδης συνεχίζει το σερί, κουνάει το πλεχτό, δηλώνει παρών και ο Τριανταφυλλάκος μοιράζει ασίστ από τη θέση που αγαπά.
Οσο για τον Χατζηνικολάου; Το έδειχνε, το δήλωσε, το ευχαριστήθηκε. Είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, κοουτσάροντας τον Αρη της καρδιάς του.
Ολ΄ αυτά αποπνέουν υγεία για μια ομάδα που προσπαθεί να χτιστεί από την αρχή, να αλλάξει ολοκληρωτικά, να διαγράψει την περυσινή εφιαλτική χρονιά. Βεβαίως, χρειάζεται ενίσχυση. Θέλει μπακ, εξτρέμ (και στις δύο πλευρές), έναν ακόμα στόπερ. Και θέλει και τον Σουμπίνιο .
Συνεπώς, υπάρχει ακόμα δρόμος.