Ετσι είναι οι πρεμιέρες. Περίεργες και ιδιαίτερες γι αυτό κανείς δεν πρέπει να βιαστεί να βγάλει συμπεράσματα από ένα παιχνίδι. Το πρωτάθλημα μόλις ξεκίνησε και τα πως και τα γιατί μπορούν να περιμένουν. Εχει δρόμο ακόμη .
Θέλω όμως να πιαστώ από την παρουσία του Νίκου Αγγελούδη, η περίπτωση του οποίου δεν είναι τυχαία και ασφαλώς δεν είναι νωρίς για να κριθεί, διότι συνεχίζει από εκεί που τελείωσε πέρυσι. Ούτως ή άλλως είναι από τα ελάχιστα θετικά που μπορεί να κρατήσει κανείς από τη φετινή κιτρινόμαυρη πρεμιέρα στην Αθήνα.
Ο Αγγελούδης, ήρθε ξανά από τον πάγκο, σκόραρε για άλλη μία φορά και εξέπεμψε δυνατά το δικό του μήνυμα από τη Ριζούπολη! Εκμεταλλευόμενος το εκπληκτικό περυσινό του φινάλε και βλέποντας πως ο Αρης κινούνταν δυνατά για άλλο φορ (πέραν του Αγκάνθο), αποκτώντας τελικά τον Μανιά, θα μπορούσε να αναζητήσει αλλού την τύχη του , μη θέλοντας, ίσως, να ξαναζήσει άλλη μια χρονιά πάγκου. Είπε όμως «όχι» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εξαντλώντας περιθώρια και συμβόλαιο.
Το γκολ στην εστία του Απόλλωνα του ανοίγει, πια, διάπλατα, την πόρτα της ενδεκάδας. Όχι, μόνο λόγω της απουσίας του Αγκάνθο ή του τραυματισμού του Μανιά. Δικαιωματικά θα είναι ο επιθετικός που θα ξεκινήσει απέναντι στην Καλλονή και πλέον η ευκαιρία που του ανοίγεται να μονιμοποιήσει τη θέση του είναι τεράστια.
Ο Χατζηνικολάου τον εμπιστεύτηκε, όταν τα πάντα οδηγούσαν σε αδιέξοδο στη Ριζούπολη και δικαιώθηκε, καθώς έβαλε εκ νέου στο παιχνίδι τον Αρη, ασχέτως τελικού αποτελέσματος.
Ο Αγγελούδης, είναι η κλασική περίπτωση ποδοσφαιριστή που επιμένει και υπομένει . Εφυγε δανεικός κάποια στιγμή για τη Δόξα Δράμας, δεν υπολογίζονταν σοβαρά στο περυσινό ξεκίνημα από τον Κατσαβάκη, δεν είδε αποστολή επί Πασσιαλή και εάν δεν έρχονταν ο Αλκαράθ να τον «ξεθάψει», ίσως ακόμα να ήταν στα αζήτητα.
Τώρα πείθει τον Χατζηνικολάου, φωνάζοντας δυνατά «παρών». Ας του δοθεί, λοιπόν, η ευκαιρία που του αναλογεί .