Κατά τη διάρκεια της επίσημης παρουσίασής του ο 45χρονος κόουτς είπε πολλά και ενδιαφέροντα, όμως θα προτιμήσω να πιαστώ (καθώς απουσιάζει το αγωνιστικό δείγμα γραφής στην Ελλάδα) από κάτι που έχω την αίσθηση πως πέρασε, χωρίς να του δοθεί η σημασία που θα έπρεπε. Αν μάλιστα το επεκτείνει κανείς, ακουμπά στα προσωπικά του δεδομένα, όμως κάποιες φορές είναι χρήσιμο να συμβαίνει και αυτό, προκειμένου να μάθει με ποιον έχει να κάνει!
Σε μια αποστροφή του λόγου του, λοιπόν, ο Μιλίνκοβιτς, τόνισε πως κατά τη διάρκεια της 11χρονης προπονητικής του καριέρας στη Σερβία, του δόθηκε πολλές φορές η δυνατότητα να δουλέψει εκτός συνόρων και σε πρωταθλήματα πέραν της Ιαπωνίας και της Κίνας. Δεν το θέλησε, δεν το επεδίωξε ποτέ. Και ναι μεν η άρνηση στο υπανάπτυκτο ποδόσφαιρο της Απω Ανατολής, έχει μια λογική. Γιατί όμως «όχι» και σε πρωταθλήματα περισσότερο αναπτυγμένα;
Ονειρο του Μιλίνκοβιτς ήταν να δουλέψει ή στη Ρωσία ή στην Ελλάδα. Μου φάνηκε παράξενο, υπερβολικό, μη λογικό. Ετρεξα να τον βρω, να το διευκρινίσω, να βγω από την περιέργεια.
Και. έμπλεξα στα προσωπικά του δεδομένα! Στα τρία του παιδιά, στη σχέση του με την Ορθοδοξία, στη γενικότερη αντίληψή του για τη ζωή. Για τον νέο προπονητή του Αρη κάθε βήμα μακριά από την οικογένειά του, είναι μια δύσκολη υπόθεση. Πόσο μάλλον τώρα που η μεγάλη του κόρη βρίσκεται στην εφηβεία. Οι έξι ώρες που χωρίζουν τη Θεσσαλονίκη από το Βελιγράδι, ίσως να ισοδυναμούν γι αυτόν με αιωνιότητα. Φανταστείτε με τι ισοδυναμούν τα χιλιάδες χιλιόμετρα που θα έπρεπε να διανύσει για να πάει στην Κίνα!
Ο Μιλίνκοβιτς, είναι ένας άνθρωπος με βαθιά πίστη στο Θεό. Δεν το διατυμπανίζει όμως, δεν το διαφημίζει και δεν επενδύει πάνω σ΄ αυτό το θέμα, διότι, πολύ απλά αυτός που πιστεύει το κρατάει για τον εαυτό του. Η Σερβία, η Ρωσία και η Ελλάδα έχουν ως κοινό παρανομαστή την Ορθοδοξία, πράγμα καταλυτικό για τον ίδιο.
Αν μη τι άλλο ο άνθρωπος αυτός έχει αρχές και αξίες. Αρετές που απουσιάζουν από πολλούς συναδέλφους του..