Μέσα Ιουνίου στο Τέξας. Ο Τόνι Πάρκερ, ο έξυπνος δαίμονας των Σαν Αντόνιο Σπερς, μιλά στους δημοσιογράφους πριν το 5ο παιχνίδι με τους Μαϊαμι Χιτ, με το σκορ στο 2-2.

Υπ΄ όψιν, στο πρώτο παιχνίδι είχε κάνει αυτό. Τον ρωτούν για τον τραυματισμό του, ένα τράβηγμα στον τετρακέφαλο

«Αν βρισκόμασταν στην κανονική διάρκεια, θα έμενα έξω 10 μέρες. Αλλά εδώ είναι οι τελικοί του NBA. Μπορεί να πάθω θλάση οποιαδήποτε στιγμή. Έτσι είναι η ζωή».

66 αγώνες στην κανονική διάρκεια του NBA. 21 στα πλέι-οφ του NBA, μέχρι το 7ο παιχνίδι των τελικών.
Η ευκαιρία για το τέταρτο δαχτυλίδι χάθηκε για ένα σουτ: το τρίποντο του Ρέι Άλεν στο 6ο ματς.

Τρεις μήνες και μία εβδομάδα μετά, είναι στην κορυφή της Ευρώπης, παρέα με τα φιλαράκια του, Μπορίς Ντιό, Φλοράν Πιετρούς.

Βλέποντας τον ημιτελικό, αναρωτήθηκα αν στην επίθεση παίζουν μπάσκετ ή το γύρισαν στο κυνηγητό. Βλέποντας τους συμπαίκτες του να τρέμουν, ο Πάρκερ κράτησε ολομόναχος τους τρικολόρ, μέχρι να βρει συμπαραστάτες τον πιτσιρικά Ντιό και τον «Ου ε λα μπαλ;» Ζελαμπάλ. Στο φινάλε του αγώνα, δεν μπορούσα να αποφασίσω αν τον λυπόμουν ή τον θαύμαζα, βλέποντας τον να σωριάζεται κάθε λεπτό στο παρκέ, να σηκώνεται και να ξαναπροσπαθεί. 

Όπως εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος ο Πάρκερ μετά το τέλος του απροσδόκητα εύκολου τελικού με τους Λιθουανούς, ο προπονητής του, Βενσάν Κολέ, το είχε δει το όνειρο του αγώνα: «μας έφερες ως εδώ. Τώρα είναι η ώρα να παίξουμε για σένα». Όπερ και εγένετο, Νικολά Μπατούμ πρωτοστατούντος.

Ο καλύτερος πλέι-μέικερ της περυσινής σεζόν του NBA ανταπέδωσε σε δηλώσεις του με το μετάλλιο στο στήθος: «Ο Κολέ ξέρει πώς να με διαχειρίζεται. Είναι ο Γκρεγκ Πόποβιτς της Ευρώπης». Εντάξει, εκείνη την ώρα, λέμε και καμιά υπερβολή να περνάει η ώρα.

Άλλωστε όλα επιτρέπονται τη στιγμή του θριάμβου. Ο  Ρισάρ Ντακουρί έχει σχεδόν δακρύσει στη θέση του σχολιαστή, βλέποντας τους επιγόνους του να ανεβαίνουν για πρώτη φορά στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου. Ήταν ωραία παρέα οι φετινή Γάλλοι.

Η ιστορία θα γράψει ότι ο Τόνι Πάρκερ είχε 19.3 πόντους, 3.3 ασίστ και 2.2 ριμπάουντ ανά αγώνα στο Ευρωμπάσκετ 2013. Ήταν 1ος σκόρερ, 1ος σε εύστοχα δίποντα, 1ος σε εύστοχα σουτ εντός παιδιάς, 2ος σε ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα. Οι συμπαίκτες του ξέρουν πολύ καλά ότι η προσφορά του δεν μετριέται μόνο με αριθμούς – o πιο πολύτιμος παίκτης τους, ο MVP της διοργάνωσης.

Στη διαδικτυακή έκδοση της Equipe, οι αναγνώστες κλήθηκαν να τον κατατάξουν μεταξύ των πιο σπουδαίων αθλητών στην ιστορία της Γαλλίας. Σχεδόν οι μισοί, το 48%, τον έβαλαν στην πρώτη θέση, ενώ το 39% μαζί με ιερά τέρατα του ποδοσφαίρου, τον Μισέλ Πλατινί και τον Ζινεντίν Ζιντάν.

«Έχει γίνει ηγέτης», είπε ο.κανονικός Πόποβιτς. «Ισάξιος με τους καλύτερους».

«Ένας πραγματικός σταρ και παράδειγμα για τους νέους», σύμφωνα με τον Τέντι Ρινέρ, χρυσός Ολυμπιονίκης στο τζούντο .

«Φτιάξτε του άγαλμα», ζήτησε ολόκληρη Μαρί-Ζοσέ Περέκ, τρις χρυσή Ολυμπιονίκης και δις παγκόσμια πρωταθλήματα σε 400 και 200 μέτρα.
Οι ψύχραιμοι θα σκέφτηκαν ότι αυτή είναι η ιδανική στιγμή για να αποχαιρετήσει την εθνική. Τι παραπάνω να του ζητήσεις δηλαδή; Άλλωστε, αν κάποιος μπορεί να επικαλεστεί κούραση, είναι αυτός. Οι Σπερς τον περιμένουν για να τους οδηγήσει ξανά στους τελικούς και όλες οι άμυνες του NBA ετοιμάζουν τα πλάνα τους για να (προσπαθήσουν να) τον σταματήσουν.

“Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μιλήσουμε γι’ αυτό. Δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω. Θα δούμε στο τέλος της επόμενης σεζόν. Ωστόσο, είμαι ακόμα πεινασμένος να συνεχίσω να βοηθάω τη Γαλλία και να κερδίζω περισσότερους τίτλους”.

Respect, monsieur Parker.