Το αντίο του “Μο” (video)

Ο προπονητής των Bronx Bombers, Joe Girardi, βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο, ανεβαίνει στο βουναλάκι των πίτσερ και κάνει το σήμα που περίμεναν 40.452 άνθρωποι.

Ο ύμνος των Metallica, το Enter Sandman, τραγούδι που συνοδεύει την είσοδο του στο γήπεδο, ακούγεται για τελευταία φορά.  Είναι η ώρα για τον καλύτερο closer όλων των εποχών, τον Mariano Rivera, τον “Mo”, τον “Sandman”, να βγει στο γήπεδο για τελευταία φορά, δύο μήνες πριν συμπληρώσει τα 43 του χρόνια.

Ένα inning και κάτι αργότερα, φτάνει η ώρα του αντίο. Ο Girardi, συμπαίκτης με τον “Mo” από το 1996 ως το 1999 και προπονητής του από το 2008 ως φέτος, έχει στήσει το σκηνικό. Αφού παίρνει την άδεια των διαιτητών, στέλνει δύο μύθους των Yankees να τον συνοδεύσουν: τον Derek Jeter και τον Andy Pettite.

Ό,τι συνέβη για τα επόμενα 10 λεπτά θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη όσων αγαπούν τον αθλητισμό. Τα πρώτα λόγια ήρθαν από τον Pettite: «Έφτασε η ώρα, φίλε».

Είναι δύσκολο να μην μιλήσει κανείς για τέλος εποχής με την απόσυρση του. Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η λίγκα, η Major League Baseball (MLB), όρισε την φετινή σεζόν ως «η τελευταία σεζόν του Rivera».

Η δουλειά του closer στο στριφνό για την πλειονότητα των Ελλήνων baseball είναι ιδιαίτερη. Παίζει όλη κι όλη μία περίοδο(ή inning όπως ονομάζεται) και είναι αυτός που καλείται να υπερασπιστεί το προβάδισμα της ομάδας του και να της δώσει τη νίκη για την οποία πάσχιζε για τα προηγούμενα 8 innings. Σας ακούγεται απλό; Δεν είναι καθόλου. Ρωτήστε σχετικά τους Texas Rangers, που ζήτησαν από το Neftali Feliz να τους δώσει ένα πρωτάθλημα στο 6ο παιχνίδι των τελικών του 2011, κόντρα στους St. Louis Cardinals.

19 χρόνια δράσης για τον Παναμέζο, που ξεκίνησαν στις 17 Μαϊου του 1995, όταν οι Yankees έχασαν 10-0 από τους Los Angeles Angels. Εκείνο το βράδυ ο τότε προπονητής του, Buck Showalter, είχε πει: «Σήμερα ο Μαριάνο έμαθε ότι δεν υπάρχει περιθώριο για λάθος σε αυτό το επίπεδο. Κάθε πίτσερ μεγαλώνει μέσα από δοκιμασίες».

Ένα είναι σίγουρο. Ο Rivera δούλεψε, μεγάλωσε, έμαθε. Και τελικά κυριάρχησε:

– 5 φορές πρωταθλητής (1996, 1998-2000, 2009)
– 13 φορές All-Star
– Κάτοχος του ρεκόρ saves όλων των εποχών με 652, με τον δεύτερο Trevor Hoffman να έχει 601.
– Κάτοχος του ρεκόρ των περισσότερων σεζόν με +30 saves, με 15
– Έχει 428 saves περισσότερα από τον δεύτερο στη σχετική λίστα Yankee, τον Dave Righetti.
– Έχει 42 saves στα play-off, την ώρα που κανείς άλλος δεν έχει περισσότερα από 18 (Brad Lidge).
– Έχει το μικρότερο E.R.A από τότε που άρχισε να μετριέται το εν λόγω στατιστικό, από το 1913 για πίτσερς που έχουν αγωνιστεί περισσότερα από 1.000 inings, το εκθαμβωτικό 2.21 Earned Run Average.

Και όλα αυτά, με χαμόγελο. Με επίδειξη φινέτσας και ανωτερότητας. Χωρίς εμπρηστικές δηλώσεις. Χωρίς σταριλίκι.  Κάθε φορά, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που τελείωνε ένα παιχνίδι, έδινε το χέρι στον catcher του. Σεβόταν μέχρι παρεξηγήσεως τους αντιπάλους και το κοινό τους, αν και ήταν αδίστακτος εντός γηπέδου. Όλη τη χρονιά, οι αντίπαλοι περίμεναν τον “Sandman”, για να τον βραβεύσουν. Δέχτηκε όλων των ειδών τα δώρα, συνηθισμένα ή μη.

Όμως η βραδιά στο Fenway Park στις 15 Σεπτέμβρη, το σπίτι των μισητών εχθρών των Yankees, των Boston Red Sox, είχε κάτι από την αξία του ίδιου του αθλητισμού:

Η συζήτηση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχει ξεκινήσει, σχετικά με το αν ο Mariano Rivera ήταν ο αθλητής που κυριάρχησε περισσότερο από κάθε άλλο στον αμερικανικό αθλήτισμό, δίπλα σε ιερά τέρατα όπως οι Jerry Rice, Wayne Gretzky, Tiger Woods, Michael Jordan. Και το έκανε με ένα τύπο pitch, ένα απλησίαστο cutter.

«Βομβαρδίστηκα από συναισθήματα και σκέψεις που δεν μπορώ να περιγράψω», είπε ο Ριβέρα μετά τον τελευταίο παιχνίδι. «Όλα ήταν στο κεφάλι μου εκείνη τη στιγμή. Ήξερα ότι ήταν η τελευταία φορά, τελεία. Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ κάτι τέτοιο».

Σε ένα σπορ που τα τελευταία χρόνια υποφέρει από σκάνδαλα ντόπινγκ που κορυφώθηκε με τα φετινά καμώματα του Alex Rodriguez, ο Mariano Rivera αφήνει την κληρονομιά αυτών που δικαιούνται να φέρουν την ταμπέλα του αληθινά μεγάλου. Ένα διαμάντι, μέσα ή έξω από το διαμάντι του αγωνιστικού χώρου.