Ο ίδιος μετά από τρία χρόνια στο τιμόνι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος νιώθει πως έχει παράξει έργο. Όχι μόνο επειδή είναι ο μοναδικός τεχνικός που σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έχει εντάξει τόσους πολλούς παίκτες στους κόλπους της Εθνικής. Όχι για τις επιτυχίες και το εντυπωσιακό ρεκόρ με μόλις τέσσερις ήττες σε 37 μήνες.
Αλλά και με την αναδιοργάνωση όλων των κλιμακίων των Εθνικών ομάδων, του τρόπου στελέχωσής τους, και την δημιουργία της Εθνικής Κ15. Για όλα αυτά λοιπόν ο Σάντος νιώθει γεμάτος. Υπάρχει όμως και ένας στόχος που θέλει να πετύχει. Και αυτος δεν είναι άλλος από την παρουσία της Εθνικής ομάδας και του ίδιου στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Ο ίδιος δεν είναι διατεθημένος να απαντήσει στην πρόταση του Σαρρή πριν πιστοποιηθεί η πρόκριση της Εθνικής στη Βραζιλία. Ένας άνθρωπος τόσο συναισθηματικός όσο ο Σάντος, θα φέρει το 51% παραμονής του για άλλα δύο χρόνια, εφόσον η Ελλάδα ταξιδέψει το ερχόμενο καλοκαίρι στη χώρα του καφέ.
Στο απευκταίο σενάριο αποκλεισμού της Εθνικής μας ομάδας, έχω την αίσθηση πως το 51% θα γύρει προς την λύση της συνεργασίας του με την Εθνική. Και εκεί θα τεθεί το νέο δίλημμα. Να συνεχίσει για μερικά χρόνια ακόμα σε κάποιον σύλλογο ώστε να ζήσει και πάλι την αγαπημένη του όπως λέει “καθημερινή τριβή” με την προπονητική; Ή να απολαύσει την οικογένειά του και τις δύο αγαπημένες του πατρίδες;
Η απάντηση θα δοθεί είτε μετά το ματς με το Λιχτενστάιν στις 15 Οκτωβρίου, είτε μετά τα μπαράζ εφόσον η Εθνική δεν πάρει την απευθείας πρόκριση στην οποία ο Σάντος δεν σταματά να πιστεύει.