Τα παιχνίδια της μοίρας είναι τόσο περίεργα που αν τα μελετήσεις καλά, μπορεί να σε οδηγήσουν σε χρησιμότατα συμπεράσματα. Κάποιοι ίσως μιλήσουν για συμπτώσεις. Ο χρόνος θα δείξει. Προς το παρόν πάμε να τις υπογραμμίσουμε..
Ο Αρης επικράτησε στη Ν. Σμύρνη, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια, έχοντας ξανά έναν Σέρβο στη θέση του οδηγού. Τότε ήταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, τώρα ο Ζόραν Μιλίνκοβιτς. Καταξιωμένος προπονητής ο Ντούσκο, επιχειρούσε εκείνη την εποχή να αλλάξει σελίδα στην καριέρα του. Αλλαγή σελίδας επιχειρεί και ο Μιλίνκοβιτς. «Εσπασε» τα σύνορα της Σερβίας, ψάχνοντας για το άλμα..
Ο Μπάγεβιτς, δεν βγαίνει εύκολα να μιλήσει για άλλον συνάδελφό του. Το έκανε όμως για τον Μιλίνκοβιτς. Και ο τελευταίος πατώντας στα δικά του χνάρια, έφυγε με το διπλό από την «πλατεία»!
Εν ολίγοις, η αύρα του «πρίγκιπα» ήταν διάχυτη στο γήπεδο του Πανιωνίου, στο οποίο ο Αρης κατάφερε να βρει αυτό που έψαχνε από την αρχή του πρωταθλήματος. Μια νίκη που θα του αλλάξει την ψυχολογία, θα του μεταδώσει εμπιστοσύνη, θα τον κάνει να πιστέψει και να πατήσει γερά στα πόδια του. Να γιατί αυτή η νίκη δεν ήταν απλά τρεις βαθμοί, αλλά κάτι παραπάνω. Πολύ παραπάνω!
Αγωνιστικά, για να τα λέμε όλα, η ομάδα δεν έκανε τη σούπερ εμφάνιση. Ηταν όμως λίγο ακόμα βελτιωμένη, σε σχέση με το προηγούμενο ματς, δείχνοντας πως παιχνίδι με το παιχνίδι, κάνει ένα βηματάκι πιο μπροστά. Ειδικά στην άμυνα τα πράγματα ήταν πάρα πολύ καλά. Βελτιωμένος ο Πουλίδο, σταθερός ο Ελσνερ, ο Τσουμάνης στο καλύτερό του 90λεπτο (θα λείψει πολύ στη Βέροια), ο Ψυχογιός μαχητικός. Ακόμα και ο Ηρακλής που για πρώτη φορά στη ζωή του κλήθηκε, σε κάποια στιγμή, να παίξει αριστερό μπακ, τα κατάφερε μια χαρά.
Στην επίθεση «έλαμψαν» οι προσωπικές ενέργειες. Η κλάση του Αγκάνθο, η τρέλα του Ουντότζι. Εστω κι έτσι όμως τα γκολ μπήκαν, οι βαθμοί κερδήθηκαν, η σελίδα γύρισε. Και το αποτέλεσμα επισκιάζει τα πάντα.