Ας κάνουμε την ανάλυσή μας, επιλέγοντας την πρώτη σειρά.
Παίκτες
Στα τελευταία δύο παιχνίδια γνώρισαν την αποθέωση, από κόσμο και Τύπο. Νίκη στα Γιάννινα, νίκη-ανατροπή με τον Απόλλωνα. Ποιο ήταν το βασικό στοιχείο αυτών των εμφανίσεων; Το πάθος, η δύναμη, η αποφασιστικότητα, η θέληση για νίκη. Στοιχεία που στο παιχνίδι με την Καλλονή δεν τα είχαν οι “κυανέρυθροι”. Ακόμα και όταν ήταν μπροστά στο σκορ η εμφάνισή τους δεν έπειθε, έχαναν κάθε μονομαχία, έβγαιναν τις περισσότερες φορές δεύτεροι στη μπάλα. Και το πλήρωσαν… Και επίσης, κάποιοι αντί να εκμεταλλευτούν την συγκυρία και να μοχθούν για να βελτιώσουν ατομικά το παιχνίδι τους έχουν βολευτεί στο ότι ο Νίκος Παντελής τους έδωσε φανέλα βασικού στο σπίτι, αλλά και στην ανυπαρξία επάξιων μπακ-απ.
Προπονητής
Μετά από 10 παιχνίδια στον πάγκο του Πανιωνίου, ο Νίκος Παντελής αντί να βοηθήσει την ομάδα του από τον πάγκο, την αποσυντόνισε, την αποδιοργάνωσε και παράλληλα “προετοίμασε” το έδαφος για την ανατροπή της Καλλονής. Ως μετά Χριστόν προφήτες, η αντικατάσταση του κορυφαίου του Πανιωνίου, Απόστολου Γιάννου αποδεικνύεται λάθος και πολύ απλά δεν την κάνεις ποτέ. Εκτός αν στο χει ζητήσει ο ίδιος, που απ’ ότι αντιλήφθηκα δεν συνέβη. Ο Λάσνικ ήταν σαν να μην μπήκε ποτέ στον αγωνιστικό χώρο, οπότε δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη κριτική η συνεισφορά του Αυστριακού. Η παρουσία του Νίκου Παντίδου στην ενδεκάδα μου προκάλεσε έκπληξη, ειδικά στη θέση του αμυντικού μέσου και μετά από αποχή σχεδόν 6 εβδομάδων από τα παιχνίδια. Ο νεαρός κεντρικός αμυντικός ανταποκρίθηκε με επιτυχία στο ρόλο του, απλά στο Β’ μέρος, όπως ήταν λογικό άρχισε να μένει από δυνάμεις. Ο τραυματισμός του Μητρόπουλου άφησε την ομάδα χωρίς καθαρό “6άρι”. Ο Παναγιωτούδης δεν είναι αμυντικό χαφ, ο Παντίδος επίσης, ο Μενδρινός επίσης. Αν και όλοι τους πάλευαν αμυντικά. Η τρύπα στον άξονα όμως ήταν μεγάλη και ο Λεοζίνιο δρούσε ανενόχλητος.
Επίσης, ο Λεωνίδας Καμπάνταης άργησε να μπει στο ματς. Απορώ γιατί δεν ξεκινάει.
Διοίκηση
Και αυτή με τη σειρά της έχει μερίδιο ευθύνης. Μικρό ή μεγάλο δεν θα το κρίνω εγώ. Οι υποσχέσεις για πληρωμές στο τέλος Οκτωβρίου δεν τηρήθηκαν, με αποτέλεσμα οι παίκτες να είναι απογοητευμένοι από αυτή την εξέλιξη. Και οι περισσότεροι πλέον αντιμετωπίζουν βιοποριστικό πρόβλημα. Δεν είναι μόνο οι βασικοί, αλλά και οι αναπληρωματικοί. Επαγγελματίες παίκτες που αγωνίζονται με χαμηλό μισθό και αυτόν μάλιστα έχουν ξεχάσει από πότε έχουν να τον πάρουν. Και αυτά που ισχυρίζονται περί εκχωρήσεων από τα περυσινά έξοδα είναι μεν σωστό, αλλά και αυτοί οι άνθρωποι για να ζήσουν πέρυσι από κάπου βρήκαν χρήματα, από κάπου δανείστηκαν. Οπότε φαντάζομαι πως πρέπει να τους τα επιστρέψουν και κάποια στιγμή, όπως όταν μπουν χρήματα στους λογαριασμούς από τις εκχωρήσεις των περυσινών εσόδων. Η προσπάθεια γίνεται, αλλά πρέπει να εντατικοποιηθεί. Και όχι μόνο απαραίτητα για τις πληρωμές των ποδοσφαιριστών.
Στο δια ταύτα… Όλοι έχουν το μερίδιο που τους αναλογεί, κάναμε την ανάλυση και τα συμπεράσματα είναι εύκολο να βγουν. Απλά για μία ακόμα φορά θα πρέπει να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια (κυρίως) από τους παίκτες, το τεχνικό τιμ, τη διοίκηση. Ο Πανιώνιος είναι μεγάλη ομάδα, ιστορικός σύλλογος. Και μόνο έτσι θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουν όσοι τον υπηρετούν. Από οποιοδήποτε πόστο.
ΥΓ: Με τον Κλαούντιο Ριβέρο τι ακριβώς συμβαίνει; Γιατί ο Ουρουγουανός που είναι καθαρό “6άρι” και ενδεχομένως η παρουσία του στο “Κλ. Βυκελίδης” να ήταν χρήσιμη, δεν παίρνει μια ευκαιρία να δείξει αν αξίζει ή όχι για μια θέση στο ρόστερ του Πανιωνίου;
ΥΓ 2: Το άσχημο είναι ότι αν ο Κούρος είχε κάνει το 1-3, δεν θα συζήταγε τίποτα απ’ όλα αυτά ο κόσμος του Πανιωνίου, αλλά και γενικότερα…