Ο πρόεδρος της ΚΜΑ, τολμά να βγει μπροστά σε μια συγκυρία που οι περισσότεροι μέσα στον Αρη, κλείνουν τα τηλέφωνα.
Να θυμίσω ότι είναι ο μόνος που ανέλαβε το έργο εκφοράς λόγου για λογαριασμό της ομάδας, μετά την ήττα στο Ηράκλειο, αν και δεν άπτεται των αρμοδιοτήτων του; Να υπογραμμίσω πως έγινε «υπερασπιστής» του προέδρου Ηλιάδη, τονίζοντας την καταβολή 2,5 εκατομμυρίων ευρώ ΑΠΟ ΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΡΗ, χωρίς ο ίδιος να έχει να κερδίσει τίποτα απ΄ όλη αυτή την ιστορία;
Υπ΄ αυτές τις συνθήκες, η προσπάθεια του Στεφανίδη είναι συγκινητική. Για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, θα πρέπει να τονίσουμε πως η θέση του προέδρου της Κοινωνίας Μελών, στην πραγματικότητα, μόνο σκοτούρες δημιουργεί σε όποιον την κατέχει. Στα καλά, τα «μπράβο» πηγαίνουν στην ΠΑΕ, ενώ στα άσχημα το ανάθεμα στην ΚΜΑ, δηλαδή στον πρόεδρο, δηλαδή (στην τωρινή συγκυρία) στον Στεφανίδη.
Παρά ταύτα, όπως φαίνεται, είναι αποφασισμένος να καθίσει να υπομείνει την όποια κακόβουλη κριτική, να απολογηθεί για πράγματα που δεν είπε, για σχέσεις που δεν έχει, για λευκές επιταγές, που δεν δίνει. Κάτι αντίστοιχο, δηλαδή, που συνέβαινε την εποχή του «Αρης-Ενότητα», τότε που οι πάντες τον θεωρούσαν παιδί του Σκόρδα. Τότε που ότι έλεγε ήταν διχαστικό, υποβολιμαίο και επικίνδυνο για τα συμφέροντα του Αρη ή αυτών που τον διοικούσαν.
Τόλμησε να έρθει αντιμέτωπος με ένα ολόκληρο κατεστημένο. Να κατέβει στις εκλογές, σαν τον «τρελό του χωριού», έχοντας σίγουρη την αποτυχία. Μίλησε για δρόμους τους οποίους πρέπει να ακολουθήσει ο Αρης (μέσω της αξιοποίησης του Κλ. Βικελίδης) , εισπράττοντας ειρωνεία. Τώρα, το deal του γηπέδου έγινε μόδα και ο μόνος τρόπος σωτηρίας της ομάδας!
«Μ΄ ενδιαφέρει να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου», μου είπε τελειώνοντας τη συνέντευξη που μου έδωσε. Και αν κρίνω από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, μάλλον την έχει..