Ένα δευτερόλεπτο έλλειψης συγκέντρωσης. Μία λάθος πάσα. Ένα ανόητο τάκλιν. Μία λάθος τοποθέτηση, Γεγονότα που δεν κρίνουν την ποιότητα ενός παίκτη ή μιας ομάδας. Κι όμως μπορούν να καθορίσουν αποτέλεσμα. Και μάλιστα αποτέλεσμα που διακυβεύει πολλά. Ακόμη και το ποδοσφαιρικό μέλλον ενός παίκτη ή μιας ομάδας και αυτό δεν συνιστά υπερβολή.
Γι’ αυτό άλλωστε και το ποδόσφαιρο παράγει τόσο έντονα συναισθήματα. Γιατί δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Ή τουλάχιστον γιατί δεν κερδίζει πάντα αυτός που αναμένεται να κερδίσει. Βλέπε Ελλάδα 2004. Βλέπε Δανία 1992. Δε θα μακρηγορήσω άλλο με το προκείμενο. Θα μπω στο διά ταύτα. Με ένα παράδειγμα.
Στο πρόσφατο EURO 2012, η Ελλάδα δέχθηκε δύο γκολ από την Τσεχία χωρίς να το καταλάβει. Κυριολεκτικά. Κι αυτό διότι ο κόσμος που ήταν στο γήπεδο δημιουργούσε τόσο εκκωφαντική ατμόσφαιρα που οι παίκτες δεν άκουγαν ο ένας τον άλλο σε απόσταση λίγων μόνο μέτρων, με αποτέλεσμα τακτικές και συστήματα να χάνονται μέσα στις ιαχές. Αυτό άλλωστε το είχε πει ο Κατσουράνης μία μέρα μετά από εκείνη την ήττα.
Έπαθαν. Έμαθαν. Το National Arena σήμερα θα θυμίζει ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Με 55.000 φανατισμένους Ρουμάνους, νοσταλγούς του ένδοξου παρελθόντος. Σε αυτή την “λεπτομέρεια” οι διεθνείς μας θα πρέπει να κλείσουν τα αυτιά. Θα πρέπει να λειτουργήσουν ως “μηχανές” προσηλωμένες στην παραγωγή. Ναι, το πρώτο εικοσάλεπτο είναι κρίσιμο αλλά δεν είναι και το καθοριστικό. Καθοριστικό είναι όλο το ενενηντάλεπτο. Κι αν κάτι στραβώσει δεν πρέπει να επέλθει πανικός.
Η Ελλάδα έχει το πάνω χέρι, είναι μπροστά στο σκορ και πρέπει να διατηρήσει το προβάδισμα. Έστω και μπροστά σε διαφορετικό κοινό. Είναι χαρά του ποδοσφαιριστή να παίζει σε τέτοια γήπεδα. Ο αγωνιστικός χώρος είναι “γρήγορος”. Κοντοκουρεμένο χορτάρι. Βρεγμένο, με την μπάλα να φεύγει με μεγαλύτερη ταχύτητα όταν σκάει σε αυτό. Κι αυτό θέλει την προσοχή του. Κι αυτό είναι άλλη μια λεπτομέρεια ικανή να οδηγήσει σε λάθη. Ας γίνουν τα λάθη από τους γηπεδούχους. Δύο ομάδες παίζουν άλλωστε. Αυτή που θα κάνει τα λιγότερα λάθη θα κερδίσει.
Και θα πάρει και την πρόκριση στο Μουντιάλ. Μουντιάλ… Τί ωραία λέξη! Την λατρεύουν αυτή την λέξη ο “Κάρα” και η παρέα του!