Αγωνιστικά ο Πανιώνιος ειδικά στο πρώτο ημίχρονο είχε υπομονή και πειθαρχία στο παιχνίδι του. Περιόρισε σε μεγάλο βαθμό τα επιθετικά ατού της Σκόντα και η εστία του Γιαννακόπουλου δεν απειλήθηκε, πλην της φάσης του δικού του λανθασμένου διωξίματος.
Το χαμένο πέναλτι του Αραβίδη θα μπορούσε να είχε αλλάξει τις ισορροπίες και να βλέπαμε ένα άλλο παιχνίδι. Δεν μπήκε, δεν άνοιξε το σκορ ποτέ στη Νέα Σμύρνη. Παρά την επιμονή που έδειξε ο Πανιώνιος μετά την αποβολή του Κάλβο.
Το θετικό για τους “κυανέρυθρους” είναι πως δεν παρουσιάστηκαν αδιάφοροι, έδειξαν στον αγωνιστικό χώρο πως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η νίκη. Την έψαξαν, δυστυχώς γι’ αυτούς δεν ήρθε. Κόντρα σε μια ομάδα φορμαρισμένη και χωρίς ίχνος των προβλημάτων που μαστίζουν τον Πανιώνιο, όχι μόνο φέτος, αλλά εδώ και δύο χρόνια πλέον.
Η προσπάθεια έγινε, οι παίκτες πάλεψαν, όπως και ο Παντελής από τον πάγκο που έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να βοηθήσει τον Πανιώνιο να πάρει το “τρίποντο”. Δεν τα κατάφεραν, αλλά συνεχίζουν… Ακολουθεί ο Παναιτωλικός. Και οι “κυανέρυθροι” έχουν δείξει φέτος ότι στα δύσκολα μπορούν.
ΥΓ: Ο Πανιώνιος μπορεί να αντιμετωπίζει τεράστια προβλημάτα, αλλά οι δηλώσεις των Κούρντι, Γιαννακόπουλου δείχνουν ότι οι παίκτες παραμένουν μια “οικογένεια”. Ενωμένοι. Ύψωσαν ασπίδα προστασίας στον αρχηγό τους. Όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται…
