Στην περίπτωση της ΑΕΚ ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Η Ένωση οφείλει να συνδυάζει τα «τρίποντα» με καλό ποδόσφαιρο, αφού η διαφορά που έχει (ή που θα έπρεπε να έχει) απ' τις άλλες ομάδες είναι τεράστια. Θα ήταν όμως άδικο για τους ποδοσφαιριστές και τον Δέλλα να μη σταθούμε στο γεγονός ότι για δεύτερη φορά τη φετινή - πρωτόγνωρη για όλους - αγωνιστική σεζόν στη Γ' Εθνική, η ομάδα έμεινε πίσω στο σκορ και κατάφερε να το ανατρέψει και να πανηγυρίσει μια ακόμα νίκη.

Ιδιαίτερα ο προπονητής της ΑΕΚ ενήργησε άμεσα και σωστά, χωρίς να περιμένει να περάσει ο χρόνος για να παρέμβει στο παιχνίδι. Είδε ότι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο Τσούπρου – Σταθάκη (έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί σε επίσημο παιχνίδι) είχε αργές αντιδράσεις κι έκανε αρκετά λάθη, τα οποία εκμεταλλεύονταν οι παίκτες της Κηφισιάς και δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Γύρισε στην άμυνα τον έμπειρο (και σαφώς πιο γρήγορο) Γεωργέα, περνώντας στο ματς τον ιδιαίτερα κινητικό Ανάκογλου, διορθώνοντας κάπως την κατάσταση, αν και για τον αρχηγό του δικεφάλου, το χθεσινό παιχνίδι δεν ήταν απ’ τα καλύτερά του.

Για έναν ακόμα αγώνα πάντως η ΑΕΚ παρουσίασε τα ίδια .συμπτώματα με τους προηγούμενους. Μεγάλο πρόβλημα στην τελική προσπάθεια και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Τις βγήκαν κάποιες φάσεις, με τις οποίες θα μπορούσε να «καθαρίσει» το παιχνίδι, αλλά δεν το έπραξε. Επίσης πολλά αβίαστα λάθη έκαναν τον Δέλλα έξω φρενών.

Τουλάχιστον επιθετικά υπήρχε ο Μπρέσεβιτς, ο οποίος εμφάνισε το αγωνιστικό πρόσωπο που θα έπρεπε να έχει στους περισσότερους αγώνες και έδωσε λύσεις. Επίσης για πρώτη φορά η ΑΕΚ εκμεταλλεύθηκε δύο φορές τις στημένες φάσεις, πάνω στις οποίες δουλεύουν πολύ στις προπονήσεις.