Την ίδια αίσθηση κατέθεσαν δημόσια κι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές αλλά μαζί και τη βεβαιότητα πως δε συντρέχει ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας και πολύ σύντομα η ουσία θα συνοδεύεται κι από θέαμα. Δύσκολα πάντως να καμφθεί η όποια επιφυλακτικότητα.
Σε λίγες ώρες θα βρεθούν στο γήπεδο της Τούμπας για να τεθούν αντιμέτωποι με τον Παναιτωλικό. Την ομάδα του Μάκη Χάβου η οποία στο γήπεδό της και χωρίς κόσμο είχε προσγειώσει ανώμαλα τον «Δικέφαλο» στον αντίστοιχο αγώνα του πρώτου γύρου με 2-0, έχοντας μάλιστα απολέσει και πέναλτι. Κάτι όχι τυχαίο αφού τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές της ομάδας από το Αγρίνιο το επανέλαβαν κόντρα σε ισχυρούς αντιπάλους, ωστόσο παραμένουν ο ένας εκ των τριών στο πρωτάθλημα που αγνοούν τη χαρά της νίκης μακριά από την έδρα τους, οι άλλοι δυο είναι οι ΠΑΣ Γιάννινα, Λεβαδειακός.
Το θέμα όμως είναι ο ΠΑΟΚ κι η θαυμαστή του ικανότητα να προσαρμόζει την απόδοσή του στις δυνατότητες του εκάστοτε αντιπάλου του. Μια ισορροπία επιτυχίας μεν αλλά και τρόμου, αφού πλείστες όσες φορές έχει βρει εφαρμογή κατά το παρελθόν είτε προς τα… επάνω, είτε προς τα κάτω με πιο πρόσφατη αυτήν της περασμένης Πέμπτης. Ο Ηρακλής έπαιξε όπως ήταν αναμενόμενο. Με πολύ πάθος κι αντίστοιχη διάθεση ν’ αποδείξει πως αξίζει να βρίσκεται στα «μεγάλα σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτή ήταν η πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε στα χρόνια που απουσιάζει από την πρώτη τη τάξει κατηγορία να το πράξει και το έκανε όσο καλύτερα μπορούσε. Το μόνο που του έλειψε ήταν το αποτέλεσμα. Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη επ’ αυτού.
Ο Χουμπ Στέφενς κι οι ποδοσφαιριστές του το αντιμετώπισαν ως μια διεκπεραιωτική διαδικασία κι αυτό δεν έχει να κάνει με τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Οποιος κι αν βρισκόταν απέναντί τους το ίδιο θα έκαναν, ακόμη και ομάδα superleague μ’ εξαίρεση ίσως τα θεωρητικά «μεγάλα» ονόματα. Επιπλέον, είχαν κατά νου την ευκαιρία που τους δίδεται μέσω της ρεβάνς που ακολουθεί σε δυο εβδομάδες. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τη σταθερότητα και την αγωνιστική συνέπεια κι αυτό δεν είναι μόνο θέμα δυνατοτήτων αλλά και νοοτροπίας. Οι ανατροπές που έχει πετύχει ως τώρα η ομάδα, επτά τον αριθμό σε ολική ανατροπή σκορ και πέντε με τρόπαιο την ισοπαλία έχουν δημιουργήσει την ψευδαίσθηση πως ανεξαρτήτως εξέλιξης ενός αγώνας η ευκαιρία της νίκης υπάρχει και θα υπάρχει μέχρι τέλους.
Υποσυνείδητα αυτό προκαλεί – μέχρι και – εφησυχασμό. Στην Ξάνθη και στο Καυτανζόγλειο δεν το «πλήρωσε», αν συνεχίσει έτσι όμως δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως η συνέχεια θα είναι ανάλογη ειδικά με τον βαθμό δυσκολίας των αναμετρήσεων ν’ αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο από εδώ και στο εξής. Και θα είναι αφελής όποιος πιστεύει πως μια, δυο ή και τρεις μεταγραφές σε μια τέτοια χρονική περίοδο θ’ αποτελέσουν το . μαγικό ραβδί που θα μεταμορφώσει την ομάδα εν μια νυκτί. Φευ . Ο κόσμος δε συμβιβάζεται με την αργή πρόοδο και το ίδιο δηλώνει δημόσια κι η ιδιοκτησία απαιτώντας απτές αποδείξεις βελτίωσης σε χρονικό ορίζοντα που ξεπερνά κατά τι τον μήνα, αν υποθέσουμε πως δε θα πέσει θύμα έκπληξης είτε στον επαναληπτικό του Κυπέλλου, είτε στην προημιτελική φάση (29-30/1 κι ο επαναληπτικός 12-13/2), αφού οι αγώνες με την Μπενφίκα έχουν οριστεί για τις 20 και 28 Φεβρουαρίου.
Το… φορτίο είναι «βαρύ» και μένει να φανεί στην πράξη αν οι λεπτές ισορροπίες που τεκμηριωμένα διέπουν το αγωνιστικό τμήμα αποδειχτούν ανθεκτικές. Μετά τη στήριξη προς το έμψυχο δυναμικό, ακολούθησε το «ξεκαθάρισμα». Ο Νέτσιντ αποχώρησε πρώτος, ο Γκαρσία ακολούθησε, ο Λόρενς με άδεια αναζητά ομάδα στη Βρετανία και την ίδια ώρα καταβάλλονται προσπάθειες για να βρεθεί λύση που θα ικανοποιεί περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που έχουν συμβόλαια με την ομάδα αλλά δε βρίσκονται στα πλάνα της τεχνικής ηγεσίας, όπως συμβαίνει με τους Χακόμπο, Λόπεθ και τουλάχιστον δυο Ελληνες ποδοσφαιριστές. Κι όλα αυτά την ώρα που για να προκύψει το θετικό αποτέλεσμα επιστρατεύονται η σταθερότητα του Γλύκου, η δεύτερη . εφηβεία του Λίνο, η ποδοσφαιρική οξυδέρκεια του Κατσουράνη και φυσικά η τύχη.
Μακάρι το… σήμερα και το από εδώ και πέρα ν’ αποδειχτούν διαφορετικά, διαψεύδοντας τις όποιες ανησυχίες. Μόνον που μέχρι στιγμής η κρίση των καταστάσεων γίνεται με όσα έχουν γίνει και όχι όσα πιθανόν να συμβούν. Στον ΠΑΟΚ του τώρα απαιτείται η θετική απόδοση των μισών και παραπάνω ποδοσφαιριστών που πλαισιώνουν το εκάστοτε αρχικό σχήμα ειδάλλως ξεκινούν οι περιπέτειες. Σ’ αυτήν την προσπάθεια προστέθηκαν από την Πέμπτη ο Μαντούρο και ο Κάτσε. Ειδικά η άμεση ενεργοποίηση ενός ξένου ποδοσφαιριστή, που και ο ίδιος αλλά και ο προπονητής του έχουν ομολογήσει πως θα χρειαστεί δυο εβδομάδες για να είναι στο 100% των δυνατοτήτων του μαρτυρά απόγνωση κι ο αντίκτυπος έχει δυο αποδέκτες, όλους όσοι βρίσκονται εντός ομάδας αλλά κι όσους βρίσκονται εκτός περιμένοντας να τεθούν αντιμέτωπή της.
Οι απαντήσεις δίδονται στους αγωνιστικούς χώρους κι εκεί θα προσπαθήσει να δώσει ο ΠΑΟΚ τη δική του. Εκεί θα προσπαθήσει να πράξει το ίδιο κι ο Πάμπλο Γκαρσία, από τη νέα του ποδοσφαιρική στέγη που είναι πλέον η Ξάνθη. Αυτή τη φορά έφυγε οριστικά. Είπε κάποια, ελάχιστα πράγματα κι αποχώρησε. Απέφυγε να μιλήσει για το μέλλον, διαχωρίζοντας τη θέση του σε πράγματα που ακούστηκαν γι’ αυτό. Τώρα πια, ότι και να ειπωθεί, ότι και να γραφεί σχετικά – προσωπικά – λίγη σημασία έχει.
Ισως κάποια στιγμή στο μέλλον, ο ίδιος θελήσει να πει περισσότερα. Ο υπογράφων είχε τοποθετηθεί σχετικά αρχικά στις 20/03 (http://www.novasports.gr/BlogPost.aspx?a_id=278586) και πιο πρόσφατα στις 15/12 (http://www.novasports.gr/BlogPost.aspx?a_id=318104), δίχως καμία από τις δυο θέσεις μου να έχουν αλλάξει στο ελάχιστο με κυριότερο στοιχείο το «ευχαριστώ» που προσωπικά θα του χρωστώ εσαεί όχι για όσα είδα και έμαθα από ένα σκληροτράχηλο Λατίνο ποδοσφαιριστή αλλά για όσα μου δίδαξε ως στάση ζωής ένας ευθύς και γνήσιος άνθρωπος στο λίγο που τον βίωσα από το μετερίζι της δουλειάς μου. Στο επανιδείν λοιπόν . Αρκετά όμως . Ο ΠΑΟΚ έχει αγώνα κι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Τούμπα.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους…
