Τι ακριβώς εννοούμε; Οι ποδοσφαιριστές του Μίτσελ έχουν μία αίσθηση ανωτερότητας έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα ορισμένες φορές να παίζουν με το πόδι στο φρένο. Όπως ακριβώς συνέβη στην Ημαθία, όπου στο πρώτο ημίχρονο αδυνατούσαν να βρουν τον τρόπο για να πετύχουν το γκολ.
Στο δεύτερο ημίχρονο οι αλλαγές του Μίτσελ είχαν ευεργετικά αποτελέσματα. Για την ακρίβεια, είχαν ξανά ευεργετικά αποτελέσματα. Διότι απ’ την αρχή της περιόδου έχει καταφέρει να αλλάξει ουκ ολίγες φορές τη ροή ενός αγώνα με τις διορθωτικές κινήσεις του απ’ τον πάγκο. Στη Βέροια, αρχικώς άλλαξε τον Σέποβιτς και τον Σάμαρη με τον Ολαϊτάν και τον Μανιάτη αντίστοιχα. Αμέσως ήρθε το πρώτο γκολ.
Και 20 λεπτά πριν απ’ τη λήξη της αναμέτρησης πέρασε στο γήπεδο τον Ιμπαγάσα στη θέση του Κάμπελ, που έπρεπε να πάρει ανάσες, καθώς ακολουθεί την Τετάρτη η ρεβάνς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι για τον προημιτελικό γύρο του κυπέλλου. Όταν ο «Κάνιο» συνάντησε τον Τσόρι Ντομίνγκεζ στον αγωνιστικό χώρο (για πρώτη φορά στην τρέχουσα περίοδο), γίναμε μάρτυρες φάσεων σπάνιας ποδοσφαιρικής μαγείας. Οι δύο Αργεντινοί μεσοεπιθετικοί, μας έδειξαν με τις ενέργειές τους πόσο ωραίο σπορ είναι το ποδόσφαιρο.
Και κάτι ακόμη που μπορεί να το αναφέρουμε στο τέλος της επικοινωνίας μας, ωστόσο το θεωρούμε εξόχως σημαντικό: πριν απ’ τη σέντρα στη Βέροια, είδαμε εικόνες οι οποίες μας υπενθύμισαν πως σε τούτο το μάταιο κόσμο είναι πολλά περισσότερα αυτά όσα μας ενώνουν σε σχέση με εκείνα που μας χωρίζουν. Αναφερόμαστε κίνηση των φιλάθλων των γηπεδούχων, να αφήσουν λουλούδια μπροστά απ’ τη θύρα όπου κάθονταν οι φίλοι των «Πειραιωτών», στη μνήμη των 21 θυμάτων της τραγωδίας στη Θύρας 7. Υπάρχει αντίρρηση επ’ αυτού;