Πως μεταφράζεται αυτό; Σε 5 νίκες, 2 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες, στις 9 αγωνιστικές που απομένουν μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Κι άλλη μετάφραση σε αντιπάλους: οι εννιά ομάδες που αντιμετωπίζουν οι κίτρινοι, κατά σειρά: Πλατανιά (εκτός), ΟΦΗ (εντός), Παναθηναϊκό (εκτός), ΠΑΟΚ (εντός), Πανθρακικό (εκτός), Εργοτέλη (εντός), Ολυμπιακό (εκτός), Αστέρα Τρίπολης (εκτός) και ΠΑΣ Γιάννενα (εντός). Συνεπώς, πρέπει να κερδίσει και τα τέσσερα ματς στο «Κλ. Βικελίδης», να ψάξει μία εκτός έδρας νίκη, δύο ισοπαλίες, διεκδικώντας τους 17 από τους 27 εναπομείναντες πόντους. Πορεία πρωταθλητισμού!
Δεν ξέρω αν γίνονται αυτά τα πράγματα (το πιθανότερο είναι να μη γίνονται), όμως ο Αρης το οφείλει στην ιστορία του, στο μεγαλείο του, στην αρχοντιά του, στα 100 του χρόνια, να παλέψει μέχρι το τέλος, μέχρι εκεί που δεν πάει, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Πάνω απ΄ όλα όμως το οφείλει στον ΤΕΡΑΣΤΙΟ κόσμο του, ο οποίος τον αγαπά παθολογικά. Σε αυτόν τον κόσμο που κατακλύζει κάθε γωνιά του «Βικελίδης», που μέτρησε σ΄ ένα ματς με τη Βέροια, 20 χιλιάδες νοματαίους, λες και επρόκειτο για ευρωπαϊκό ματς! Σ΄ αυτόν τον Αρειανό, που παρά την ντροπή που νιώθει, παρά την πίκρα που κρύβει μέσα του, παίρνει το παιδί του από το χέρι, δένει στο λαιμό το κασκόλ και ανηφορίζει τα σκαλιά, γεμίζοντας την 1, την 2, την 3, την 9. Σε αυτόν τον Αρειανό που στηρίζει τις εμπορικές δραστηριότητες, συζητά και ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον. Και μετά, τι; Πνίγει τον καημό του, επιστρέφοντας, ξανά και ξανά, άπραγος. Με ήττες, με ισοπαλίες (σαν ήττες), με ανεβασμένη πίεση.
Για το παιχνίδι: Αρης κατώτερος σε σχέση με το 90λεπτο, κόντρα στον Πανιώνιο. Βέβαια, αν έπαιρνε το πέναλτι θα κέρδιζε, όμως μιλάμε για μια ομάδα κομμένη στα δύο, τραγική στα τελειώματα, υποτονική (ειδικά στο α΄ ημίχρονο). Γενικώς, δεν θύμισε ομάδα που θέλει να πιάσει το όριο των 35 βαθμών.
Ετσι, δεν γίνεται τίποτα. Καλά τα «Μαθηματικά», αλλά στο ποδόσφαιρο χρειάζεται «Χημεία».